ΑΝΝΑΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ
ΑΝΝΑΦρένο στα σενάρια των πρόωρων εκλογών βάζει η υπουργός Παιδείας Α. Διαμαντοπούλου και εξηγεί ότι θα έχουν αρνητικές επιπτώσεις στην οικονομία, αλλά και στο έργο της κυβέρνησης.
Στη συνέντευξη που παραχωρεί στον Τύπο της Κυριακής αποδίδει προσωπικές τακτικές στους υπουργούς που εμφανίζονται να αντιδρούν στην υλοποίηση του Μνημονίου και λέει «όχι στα λάβαρα» , ενώ στηρίζει τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που ασκούν κριτική τονίζοντας ότι στη «σιωπή των αμνών» δεν υπάρχει Δημοκρατία.
Σας ανησυχούν, κ. Διαμαντοπούλου, το κοινωνικό κλίμα, οι κινητοποιήσεις στο χώρο της Υγείας, της Παιδείας, που είναι και ο χώρος ευθύνης σας, των συγκοινωνιών, των αγροτών ή τις αξιολογείτε και εσείς ως πολιτικά υποκινούμενες ή ως υπεράσπιση συντεχνιακών συμφερόντων όπως κεντρικά λέει η κυβέρνηση;
Αυτό που πραγματικά με ανησυχεί είναι ο αυξανόμενος λαϊκισμός που ως αναρριχώμενος κισσός «πνίγει» δεξιά και αριστερά κόμματα. Αυτός ο λαϊκισμός μειοψηφικών αλλά ισχυρών ομάδων, που χαϊδεύει αφτιά και είναι ευκολόπεπτος, απαξίωσε κόμματα, συνδικάτα και MME επί δεκαετίες. Είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τη μέχρι χθες δυνατότητα ενός αλόγιστου δανεισμού που συντηρούσε την ψευδαίσθηση ότι το κόστος της αυξανόμενης συλλογικής ευημερίας δεν το επωμιζόταν κανείς. Έμοιαζε σαν μαγική λύση. Όποιος ζητούσε περισσότερα, τι πιο εύκολο από το να πάρει κάτι παραπάνω από τα δανεικά. Τώρα ξέρουμε πολύ καλά τι έγινε και εκ των πραγμάτων είμαστε υποχρεωμένοι να φέρουμε στο επίκεντρο τις αξίες, την ποιότητα, τον ορθολογισμό και το δικαίωμα κατανομής. Βεβαίως, πολιτικές επιλογές που αφορούν άμεσα στον τρόπο, αλλά και τον προγραμματισμό της ζωής κάποιων ομάδων είναι κατανοητό να προκαλούν αντιδράσεις. Ακόμη και αγανάκτηση. Το δικό μας διακύβευμα, όμως, είναι να προχωράμε σε μεγάλες μεταρρυθμίσεις και ταυτόχρονα να εξηγούμε στον κόσμο την ουσία των αλλαγών, σε βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα οφέλη για τους πολίτες και τη χώρα.
Το κλίμα στην Κοινοβουλευτική σας Ομάδα και το κόμμα σας σας ανησυχεί; Οι τόνοι έχουν ανέβει επικίνδυνα και σχεδόν κάθε νομοσχέδιο που συζητείται γίνεται πηγή έντασης και μικρής κρίσης. Επιπροσθέτως, πέραν των ασύνδετων φωνών, υπάρχει πλέον και σοβαρή και συντεταγμένη κριτική από συναδέλφους σας βουλευτές με εμπειρία, που εμφανίζει την κυβέρνηση αναποτελεσματική και υπόλογη έναντι των δεσμεύσεών της. Κάνει καλά η κυβέρνηση που δεν τους δίνει σημασία;
Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ έχουν ένα πολύ δύσκολο έργο. Με τη στάση τους, τις αντιδράσεις τους, τις διορθωτικές κινήσεις τους και την υποστήριξη της ουσίας του έργου της κυβέρνησης σε κάθε σημείο της πατρίδας μας έχουν βοηθήσει και υποστηρίξει με θετικό τρόπο την κυβέρνηση. Προσωπικά είμαι ευγνώμων απέναντι στον Κοινοβουλευτικό Τομέα της Παιδείας του ΠΑΣΟΚ για τις προτάσεις του, τις παρεμβάσεις του και τις αναγκαίες διορθώσεις. Άλλωστε, ο διάλογος και η γόνιμη κριτική είναι η πεμπτουσία της Δημοκρατίας και είναι υποχρέωση του βουλευτή να υπερασπίζεται αυτά τα πολιτικά χαρακτηριστικά. Δεν υπάρχει Δημοκρατία στη «σιωπή των αμνών».
Οι βίαιες αλλαγές στην οικονομία δεν δίνουν προοπτική, απαντά η πλειοψηφία της ελληνικής κοινής γνώμης στις δημοσκοπήσεις. Δημοσκοπικά το ΠΑΣΟΚ κινείται πλέον γύρω στο 25% και εσείς δημοσίως λέτε ότι ο κόσμος είναι μαζί σας, έστω και ως σιωπηρή πλειοψηφία. Θα αντέξετε, κυρία υπουργέ; Οι πολίτες θα αντέξουν; Είναι βασικό ερώτημα πλέον, πολύ περισσότερο που το Μνημόνιο παρατάθηκε, σύμφωνα με τον κ. Παπακωνσταντίνου, ως το 2015.
Επιτρέψτε μου να αντιστρέψω το ερώτημά σας. Θα άντεχε ο ελληνικός λαός την πτώχευση; Διότι περί αυτού επρόκειτο. Η κυβέρνηση πήρε και παίρνει δύσκολες αποφάσεις, έχοντας αποφασίσει να κρατήσει τη χώρα όρθια. Δεσμεύεται και καλύπτει το χρόνο της θητείας της, ενώ οι δεσμεύσεις μας και οι υποχρεώσεις μας απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση αφορούν σε όλες τις κυβερνήσεις και διαχρονικά. Όσον αφορά στις δημοσκοπήσεις, φυσικά και με ανησυχεί η έλλειψη εμπιστοσύνης του κόσμου απέναντι στο πολιτικό σύστημα, αλλά είναι εντυπωσιακή η υπεροχή του ΠΑΣΟΚ κατά 5 μονάδες στην πιο δύσκολη κυβερνητική περίοδο που γνώρισαν ποτέ οι πολιτικοί από τη χούντα και μετά. Αυτό κάτι λέει. Οι πολίτες, έστω και με σκεπτικισμό, έστω και με επιφυλάξεις, αντιλαμβάνονται ότι το κρίσιμο διακύβευμα είναι το ποια θα είναι η Ελλάδα του 21ου αιώνα. Αντέχει άλλη διαφθορά; Αντέχει άλλη καταστρατήγηση της νομιμότητας μόνο και μόνο επειδή έτσι βολεύονται κάποιοι; Αντέχει άλλη βία στα πανεπιστήμιά της; Αντέχει άλλο η ελληνική οικογένεια να βάζει βαθιά το χέρι στην τσέπη για να σπουδάσει τα παιδιά της και τελικά να παίρνουν ένα πτυχίο που κάνει μόνο για κορνίζα; Η Ελλάδα ξαναβρίσκει ένα βηματισμό αξιοπρέπειας και αυτοπεποίθησης για να προχωρήσει στο μέλλον. Στην «καρδιά» δε αυτού του εθνικού σχεδίου πορείας βρίσκεται η Παιδεία. Το αντίδοτο στην εθνική μας καχεξία είναι η Παιδεία, η επένδυση στο δικαίωμα των νέων γενιών να δημιουργήσουν, να καινοτομήσουν, να διακριθούν και να πετύχουν.
Προκαλεί αλγεινή εντύπωση, εντός και εκτός Ελλάδας, το ότι ως κυβέρνηση έχετε χωριστεί σε «υπάκουους» και «ανυπάκουους» υπουργούς. Ο κόσμος το αντιλαμβάνεται όλο αυτό είτε ως «πολιτικό θέατρο» είτε ως πραγματικό πρόβλημα μιας κυβέρνησης που δεν μπορεί να προχωρήσει ενωμένη. Παλαιότερα είχατε προτείνει τη σύσταση μιας ολιγομελούς και ισχυρής ομάδας πολιτικής διεύθυνσης αλλά, όπως φαίνεται, δεν εισακουστήκατε. Επιμένετε στην πρότασή σας;
Οι υπουργοί παλεύουν, ο καθένας στο χώρο του, με τεράστιες δυσκολίες και προκλήσεις. Διαφωνώ με τους χαρακτηρισμούς που αναφέρετε. Θεωρώ ότι όλοι είμαστε πεισμένοι ότι αυτό που κάνουμε είναι αναγκαίο και παλεύουμε να είναι και ικανό για τη διέξοδο από την κρίση. Όχι, λοιπόν, «λάβαρα με μονόγραμμα».
Οι αριθμοί πλέον δεν βγαίνουν αλλά τα σενάρια επιμένουν. Μήπως να προετοιμαζόμαστε για εκλογές μέσα στο 2011;
Θεωρώ ότι υπάρχουν αρνητικές επιπτώσεις για την οικονομία και την αποτελεσματικότητα του κυβερνητικού έργου, αν γίνουν εκλογές. Η κυβέρνηση έχει ισχυρή νομιμοποίηση από το λαό για να πράξει στο ακέραιο το καθήκον της. Το να σεναριολογούμε είναι αντιπαραγωγικό.
Παραμένετε αισιόδοξη και μετά το τελεσίγραφο της τρόικας για αποκρατικοποιήσεις ύψους 50 δισ. Ευρώ;
Διαφωνώ με την τακτική των συνεντεύξεων της τρόικας. Δεν γνωρίζω το συγκεκριμένο θέμα. Η αξιοποίηση της περιουσίας του Ελληνικού Δημοσίου είναι θέμα που θα πρέπει να συζητηθεί στο Υπουργικό Συμβούλιο.
Ήσαστε κορυφαίο στέλεχος της περιόδου Σημίτη, συνεχίζετε σε επίπεδο κορυφής στην κυβέρνηση Παπανδρέου. Είστε σύμφωνη με τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεται σήμερα η κυβέρνηση την οκταετία Σημίτη και τον ίδιο τον πρώην πρωθυπουργό απέναντι στις επιθέσεις που δέχεται; Η Ν.Δ. ζήτησε την παραπομπή του κ. Σημίτη στην Προανακριτική για τη Siemens και, αν μου επιτρέπετε, η αντίδραση του ΠΑΣΟΚ ήταν κάτι περισσότερο από χλιαρή…
Στην περίοδο διακυβέρνησης Σημίτη ήμουν επίτροπος της χώρας στην Ε.Ε. και είχα την τύχη να δέχομαι τα συγχαρητήρια και το θαυμασμό νέων και παλαιών χωρών για τα επιτεύγματα της Ελλάδας και για το ευρωπαϊκό μέγεθος του τότε πρωθυπουργού. Ο Κώστας Σημίτης είναι ένας πολιτικός που έγραψε Ιστορία με αδαμάντινο ήθος και σημαντικά επιτεύγματα για τη χώρα. Η ιστορική αποτίμηση της συμβολής του είναι έργο του μέλλοντος και όχι ενός παρόντος με εμφανείς πολιτικές σκοπιμότητες.
«Υποχρεωτικό μάθημα στο Λύκειο η Ιστορία»
Να περάσουμε και στα θέματα του υπουργείου σας; Η Ιστορία θα είναι τελικά στα υποχρεωτικά μαθήματα των Β’ και Γ’ τάξεων του Νέου Λυκείου, για το οποίο παραμένει κεντρική επιλογή σας το μοντέλο του Ι.Β., όπως είχατε προ μηνών δηλώσει;
Έχω δηλώσει επανειλημμένα και έχω εξηγήσει τους λόγους για τους οποίους η Ιστορία ανήκει στα υποχρεωτικά μαθήματα. Υπενθυμίζω ότι και στη διεξαγωγή του Ι.Β. στην Ελλάδα σήμερα, η Ιστορία είναι υποχρεωτικό μάθημα με νόμο του ελληνικού κράτους. Παρά τη σαφή τοποθέτησή μου, η διαρκής επαναφορά του ζητήματος και η σχετική αρθογραφία δείχνουν ότι υπάρχουν δυνάμεις που τους ενδιαφέρει μόνο μια αιτία σύγκρουσης και ποτέ μια αιτία δημιουργίας.
Προετοιμάζετε, όπως έχετε ανακοινώσει, την εφαρμογή νέων αναλυτικών προγραμμάτων στην Α’ Λυκείου από την επόμενη χρονιά. Ωστόσο, δεν υπάρχει χρόνος για τη συγγραφή αντίστοιχων σχολικών βιβλίων. Ποιο έντυπο υλικό θα υποστηρίξει τα νέα προγράμματα; Τι ακριβώς σχεδιάζετε;
Το 2011 αλλάζει η δομή του προγράμματος της Α’ Λυκείου και σε σημαντικό βαθμό η ύλη. Είναι μια τάξη η οποία θα πρέπει να λειτουργήσει ως «γέφυρα» ανάμεσα στο Γυμνάσιο και τις τάξεις εξειδίκευσης της Β’ και της Γ’ Λυκείου. Η ομάδα των επιστημόνων που ασχολείται με τις αλλαγές αυτές με διαβεβαιώνει ότι το εκπαιδευτικό υλικό θα είναι έτοιμο.
Μελετάτε το σενάριο διεύρυνσης της πανεπιστημιακής κοινότητας με την ένταξη των αποφοίτων και των ευεργετών των Ιδρυμάτων, ώστε να μπορούν να εκπροσωπούνται στα Συμβούλια Διοίκησης ευρύτερες ομάδες χωρίς να θίγεται το συνταγματικό αυτοδιοίκητο;
Στόχος μας είναι να υλοποιήσουμε επιτέλους το πραγματικό αυτοδιοίκητο στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα. Αυτοδιοίκητο που δεν υπάρχει ουσιαστικά σήμερα στο βαθμό που θα θέλαμε, αφού η χρηματοδότηση γίνεται χωρίς κριτήρια και το υπουργείο ασχολείται με ζητήματα στα οποία δεν πρέπει να εμπλέκεται ως κεντρική διοίκηση. Επιχειρούμε, λοιπόν, κάτι διαφορετικό. Να αλλάξουμε συνολικά τη δομή του Πανεπιστημίου με τρόπο ώστε η Πολιτεία να θέτει τους γενικούς στόχους και κατευθύνσεις των πανεπιστημίων και τα ίδια τα πανεπιστήμια να διαμορφώνουν όλα τα θέματα της ακαδημαϊκής λειτουργίας τους. Πράγματι, στη δημόσια διαβούλευση κατατέθηκαν προτάσεις που αφορούν στη συμμετοχή εκπροσώπων των συλλόγων αποφοίτων των πανεπιστημίων, πρόταση που όμως έχει προφανείς δυσκολίες.
«Αναγκαία η συναίνεση»
Συναίνεση στον ορίζοντα δεν φαίνεται, κυρία υπουργέ. Αν εξαιρέσει κανείς τη Δημοκρατική Συμμαχία και τη Δημοκρατική Αριστερά, η κυβέρνηση δεν βρίσκει άλλους συνομιλητές στο πολιτικό φάσμα. Παραμένετε υποστηρικτής των συνεργασιών και με ποιους θα συνεργαστείτε; Με την Αριστερά που θέλει αίμα, όπως προσφάτως δηλώσατε;
Πιστεύω στην αναγκαιότητα της συναίνεσης. Ειδικά κάτω από δύσκολες περιστάσεις, είναι ανεπίτρεπτη πολυτέλεια να εγείρονται τεχνητές διαμάχες. Υπάρχουν τομείς όπως η Παιδεία, όπου μπορούμε να αφήσουμε στην άκρη τους κομματικούς εγωισμούς και με υπεύθυνες προτάσεις να ορίσουμε κοινούς τόπους πολιτικής για να προχωρήσουμε τα πράγματα μπροστά. Είναι μια μεγάλη ευθύνη όλων των πολιτικών δυνάμεων αυτή και δεν μπορούν να υπεκφεύγουν, όπως συμβαίνει με κόμματα της Αριστεράς, τα οποία πλέκουν το εγκώμιο του μηδενισμού και εμφανίζονται ως χειροκροτητές της ανομίας.