Ομιλία στη Βουλή

Ομιλία της Υπουργού Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, Άννας Διαμαντοπούλου, κατά τη συζήτηση, στη Βουλή, του νομοσχεδίου «Θεσμικό Πλαίσιο των Πρότυπων, Πειραματικών Σχολείων, Ίδρυση Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής, Οργάνωση του Ινστιτούτου Τεχνολογίας Υπολογιστών και Εκδόσεων «ΔΙΟΦΑΝΤΟΣ» και λοιπές διατάξεις (11/05/2011)

Σχετικά με την τοποθέτηση του Προέδρου του ΛΑΟΣ, Γιώργου Καρατζαφέρη:

Κύριε πρόεδρε του ΛΑΟΣ, εάν κατάλαβα καλά όσον αφορά στη σημερινή συζήτηση, «αδειάσατε» πλήρως τον εισηγητή σας. Ο εισηγητής σας, με μεγάλη τεκμηρίωση, εξήγησε πόσο σημαντικό είναι να υπάρχουν πειραματικά και πρότυπα σχολεία, πόσο σημαντικό είναι να γίνεται αυτή η επιλογή και πώς διαχέεται στην κοινωνία. Γιατί η ιστορία αυτών των σχολείων δείχνει ότι είναι παιδιά από λαϊκές τάξεις, που τους δίνεται η δυνατότητα να πάνε σε ένα δημόσιο σχολείο και όχι σε ένα ιδιωτικό. Είχατε μια διαφορετική προσέγγιση. Είδα ότι υπάρχει μια σαφής διαφοροποίηση.

Στοιχεία για τα Τμήματα ΤΕΙ χωρίς εισακτέους

Χθες ανακοινώσαμε έναν αριθμό Τμημάτων ΤΕΙ – 24 Τμήματα – που δεν θα έχουν φέτος εισακτέους. Αμέσως υπήρξαν όλες αυτές οι φιλολαϊκές και «φιλεκπαιδευτικές» φωνές, με πρώτο και καλύτερο τον κ. Σπηλιωτόπουλο – πρώην Υπουργό Παιδείας – και ακολούθησε ο κ. Ταλιαδούρος – πρώην Υφυπουργός Παιδείας – και άλλοι συνάδελφοι.

Μόνο τα τελευταία 10 χρόνια έγιναν 110 Τμήματα Πανεπιστημίων και ΤΕΙ. Για κάθε Τμήμα ΤΕΙ, που δεν θα έχει φέτος εισακτέους, υπάρχει τεκμηρίωση. Το Υπουργείο Παιδείας έκανε μεγάλη προσπάθεια και μάλιστα χρειάστηκε να στείλουμε επιστολή σε Πανεπιστήμια και ΤΕΙ στην οποία τονίζαμε ότι εάν δεν μας δώσουν τα στοιχεία θα σταματήσουμε τη χρηματοδότηση. Και δεχθήκαμε κριτική.

Ύστερα από ένα χρόνο σκληρής δουλειάς έχουμε πλήρη στοιχεία για κάθε Τμήμα, τους καθηγητές του, τους φοιτητές του –πόσοι είναι ενεργοί, πόσοι πήραν βιβλία, πόσοι είναι εγγεγραμμένοι σήμερα. Σας δίνω ορισμένα στοιχεία -είναι ήδη όλα στο διαδίκτυο- για να δείτε ποια είναι η κατάσταση για το κάθε Τμήμα ΤΕΙ που δεν θα έχει εισακτέους. Τμήμα Διοίκησης και Συστημάτων Εφοδιασμού: Αριθμός εισακτέων πέρυσι 200, εισαχθέντες 43. Αριθμός φοιτητών που πήραν συγγράμματα στο πρώτο 6μηνο, από τον «Εύδοξο», 14. Των υπόλοιπων 6μήνων 0, δηλαδή δεν πήρε ούτε ένας φοιτητής, από τα προηγούμενα 6μηνα, ένα βιβλίο! Τμήμα Ζωικής παραγωγής: εισακτέοι, δηλαδή μπορούσαν να μπουν, ενώ δεν υπήρχε η βάση του δέκα, 250. Μπήκαν 119, από τους οποίους οι 31 φοιτητές πήραν συγγράμματα, ενώ από όλα τα προηγούμενα 6μηνα πήραν 47. Τμήμα Ιχθυοκομίας-Αλιείας: 200 εισακτέοι, 86 εισαχθέντες, 12 από αυτούς πήραν συγγράμματα, ενώ από τα προηγούμενα 6μηνα πήραν σύγγραμμα μόνο δέκα φοιτητές. Θα μπορούσα να συνεχίσω να δίνω τα στοιχεία, γιατί η υποκρισία πρέπει να έχει όρια.

Δεν μπορεί η κυβέρνηση της Ν.Δ., διά του πρώην Υπουργού και πρώην Υφυπουργού, να ανέχεται τα Τμήματα αυτά, να έχει ιδρύσει κάποια από αυτά -γιατί υπάρχουν πόλεις στις οποίες ίδρυσε η Ν.Δ. Τμήματα, χωρίς καθηγητές, χωρίς υποδομές, χωρίς διοικητικό προσωπικό, χωρίς προγράμματα, και σήμερα ενίσταται, γιατί δεν θα μπουν εισακτέοι. Βεβαίως, υπάρχει σε όλα αυτά μια πολύ απλή απάντηση: να πάρετε καθηγητές, να κάνετε κτήρια, να κάνετε εστίες, να πάρετε διοικητικούς για να γίνουν όλα καλά.

Δεν μπορώ να υποσχεθώ ούτε ένα ευρώ για καινούριες υποδομές, δεν μπορούμε να πάρουμε νέους καθηγητές και νέους διοικητικούς υπαλλήλους. Αυτή είναι η κατάσταση σήμερα και δεν γίνεται να την ωραιοποιούμε και να ζούμε σε ένα διαφορετικό κόσμο. Δεν πρέπει λοιπόν να πάρουμε αποφάσεις;

Σήμερα είπαν ότι είναι η πρώτη φορά τα τελευταία 30 χρόνια που Υπουργός δεν ορίζει εισακτέους σε Τμήμα. Ναι, είναι η πρώτη φορά και γίνεται η αρχή για να εξορθολογήσουμε την κατάσταση. Δεν κρατάμε τμήματα ΤΕΙ για να λένε οι δήμαρχοι σε τοπικό επίπεδο ότι έχουν ΤΕΙ, όταν δεν υπάρχουν φοιτητές. Υπάρχουν, από τα στοιχεία που θα δείτε, Τμήματα στα οποία, σε 11 εξάμηνα, 13 μόνο φοιτητές πήραν βιβλία. Μπορούμε κάποτε με ειλικρίνεια και βάζοντας κάτω στοιχεία και δεδομένα να αποδεχόμαστε την πραγματικότητα και να τολμούμε;

Συνενώσεις Σχολείων

Χθες ο πρώην Υφυπουργός Παιδείας της Ν.Δ., είπε «δεν θα τολμούσαμε να κάνουμε αυτά που κάνετε, γιατί θα καιγόταν η Αθήνα». Δεν τολμήσατε να κάνετε τίποτε.

Μεταξύ άλλων χθες, κ. Σπηλιωτόπουλε, μας κάνατε κριτική για τη συνένωση των σχολείων και έδωσα τα στοιχεία. Θεωρώ ότι όλοι οι εκπρόσωποι του λαού, που πήραν τα στοιχεία για τα σχολεία, οφείλουν να υποστηρίξουν. Θεωρώ αδύναμο ένα πολιτικό σύστημα που δεν μπορεί να υποστηρίξει, την ανάγκη να κλείνουν 2θέσια, 3θέσια και μονοθέσια σχολεία, όπου τα παιδιά δεν μαθαίνουν γράμματα.

Να σας ρωτήσω, όμως, κάτι κ. πρώην Υπουργέ Παιδείας: 100 σχολεία, κατά τη θητεία σας ήταν κλειστά, πράγμα που σημαίνει ότι δεν είχαν κανένα μαθητή. Δεν καταργήσατε ούτε ένα από τα κλειστά σχολεία. Να σας πω γιατί; Γιατί είχατε αντίθετα τα συνδικάτα. Γιατί όταν καταργείτε το κλειστό σχολείο, καταργούνται οι οργανικές θέσεις. Ούτε αυτό δε τολμήσατε να κάνετε.

Και βέβαια κάναμε λάθη, κάθε μέρα κάνουμε λάθη. Όποιος δουλεύει όμως, αυτό θέλω να σας θυμίσω κ. Σπηλιωτόπουλε, κάνει λάθη. Όποιος δεν κάνει τίποτε και δεν παίρνει καμία πρωτοβουλία, δεν κάνει κανένα λάθος.

Μετεγγραφές για τους πολύτεκνους και τρίτεκνους

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι να έρθουμε στο δεύτερο άλλο μεγάλο θέμα, το θέμα των μετεγγραφών. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας σήμερα, είναι ο λαϊκισμός και ιδιαίτερα ο πελατειακός λαϊκισμός. Ο πελατειακός λαϊκισμός, φορείς του οποίου είναι πολιτικοί που στοχεύουν σε συγκεκριμένες ομάδες του πληθυσμού, τις οποίες εκφράζουν με αντίτιμο την ψήφο και θεωρούν τους εαυτούς τους ως μοναδικούς υποστηρικτές και εκφραστές. Αυτός ο τύπος πολιτικών επιλέγει ομάδες πληθυσμών για ψηφοθηρία, μεγεθύνει συγκεκριμένα επιχειρήματα και αποκρύπτει άλλα, και βεβαίως χρησιμοποιεί πομπώδη σύμβολα και χαρακτηρισμούς για να παίξουν σε εκπομπές. Αυτό το δείγμα έκφρασης και λαϊκισμού έδωσε χθες, ακόμη μια φορά, ο κ. Ροντούλης, που υποστήριξε τους πολύτεκνους και τους τρίτεκνους. Ας δούμε λοιπόν τα δεδομένα: θα ξεκινήσω από μια επιστολή προέδρου πολυτέκνων, από τα νησιά -και έχω άλλες δύο που εκφράζουν την πλήρη υποστήριξη και τίθενται ανοιχτά υπέρ των νέων μέτρων του Υπουργείου για τις μετεγγραφές. Διαβάζω σημείο της επιστολής: «Αυτοί που φωνάζουν αποτελούν μειονότητα ανάμεσα στους πολύτεκνους, εξυπηρετούν συμφέροντα και δεν βρίσκονται σε επαφή με την πραγματικότητα. Οι πραγματικά φτωχές οικογένειες των πολύτεκνων είναι στις περιφέρειες της χώρας και στα νησιά, είναι αυτοί που έχουν ανάγκη την υποστήριξη της πολιτείας, και όχι τα παιδιά των πολυτέκνων μεγαλογιατρών της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης».

Για να δούμε, λοιπόν, τι κάνουμε για τις μετεγγραφές και για το δημογραφικό της χώρας. Οι πολύτεκνοι και οι τρίτεκνοι δεν είναι ευάλωτες ομάδες, είναι συγκεκριμένες ομάδες του πληθυσμού, στους οποίους βεβαίως η χώρα οφείλει χάρη, γιατί έχουμε τεράστιο δημογραφικό πρόβλημα. Είναι πολύ σημαντικό να ενισχύουμε την τριτεκνία και την πολυτεκνία, αλλά ευάλωτες ομάδες δεν είναι. Υπάρχουν ομάδες πολύτεκνων εκατομμυριούχων, όπως και τρίτεκνων εκατομμυριούχων. Υπάρχουν, όμως, και πραγματικά ευάλωτες ομάδες οι οποίες έχουν δύο ή ένα παιδί, με άνεργους γονείς ή με ανάπηρους γονείς. Αυτή είναι ευάλωτη ομάδα, όπως και πολλές μονογονεϊκές οικογένειες. Υπάρχει ανάγκη υποστήριξης των πολύτεκνων και των τρίτεκνων; Ασφαλώς. Και η κυβέρνηση με το φορολογικό νομοσχέδιο και με το νομοσχέδιο για τις μετεγγραφές υποστηρίζει την τρίτεκνη και την πολύτεκνη οικογένεια. Πώς την υποστηρίζει; Υπάρχουν δύο δεδομένα: το ένα είναι οι επιδόσεις, το δεύτερο τα οικονομικά κριτήρια.

Το ζητούμενο είναι η πολύτεκνη και η τρίτεκνη οικογένεια, να έχει τη δυνατότητα το παιδί της να σπουδάζει στην πόλη όπου μένει η οικογένεια και υπάρχει η Σχολή. Έχω όλα τα στοιχεία: το 96% αφορά στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, γιατί βεβαίως ο πολύτεκνος που είναι στα Τρίκαλα, στη Φλώρινα, στην Αλεξανδρούπολη, δεν έχει κανένα πρόβλημα μετεγγραφής.

Εδώ λοιπόν έπρεπε να λύσουμε το πρόβλημα των Σχολών της Αθήνας και Θεσσαλονίκης, που δεν μπορούν πια να λειτουργήσουν γιατί γινόταν συγκεκριμένη επιλογή Σχολών. Φτάναμε έτσι σε Σχολές, π.χ. στο Παιδαγωγικό της Θεσσαλονίκης, να έχουμε 110 εισακτέους και 160 μετεγγραφόμενους, να μην μπορούν οι φοιτητές να κάνουν προγράμματα στα πειραματικά σχολεία, να μην μπορούν να γίνουν εργαστήρια σε πολλές Σχολές. Την ίδια στιγμή έπρεπε να λύσουμε το πρόβλημα της ποιότητας των σπουδών και το ζήτημα του να δώσουμε αυτό το ειδικό προνόμιο στις οικογένειες των πολυτέκνων και των τριτέκνων.

Δεύτερο στοιχείο: πρέπει να υπάρχει αξιοκρατία ανάμεσα στα παιδιά. Υπήρχαν παιδιά τα οποία είχαν 300 και 400 μόρια λιγότερα και περνούσαν στο Τμήμα πρώτης τους επιλογής στην πόλη τους, και υπήρχε παιδί που ήταν από δίτεκνη οικογένεια, με άνεργους γονείς, που με ένα μόριο διαφορά πήγε στην άλλη μεριά της Ελλάδας.

Έπρεπε, λοιπόν, να βάλουμε και το θέμα της αξιοκρατίας. Έπρεπε να συνδυάσουμε όλους αυτούς τους παράγοντες. Τι κάναμε: Υπάρχει ειδική πρόνοια, ειδική μέριμνα και ειδική εύνοια για τις κατηγορίες αυτές; Ναι, υπάρχει! Τα παιδιά των τρίτεκνων και πολύτεκνων οικογενειών εντάσσονται σε ειδική κατηγορία και κρίνονται με ειδικά κριτήρια. Πηγαίνουν για σπουδές στην πόλη που θέλουν, αλλά σε Τμήμα ανάλογα με τις μονάδες που έχουν συγκεντρώσει. Αντιμετωπίζεται, επομένως, ένα πολύ σοβαρό θέμα που έχει να κάνει με την ίση πρόσβαση.

Εισοδηματικό κριτήριο στις μετεγγραφές:

Το δεύτερο θέμα που τίθεται είναι τα οικονομικά κριτήρια. Έγινε συζήτηση στη Βουλή για τα κριτήρια. Να σας διαβάσω επιστολή με την οποία τρίτεκνοι ζητούν να μπει το Ε9 ως κριτήριο, γιατί όλοι οι τρίτεκνοι δεν είναι ίδιοι. Αυξήσαμε το όριο στις 60.000 ευρώ συν 10.000 για κάθε παιδί, δηλαδή 80.000 ευρώ.

Δεν πιστεύετε ότι είναι δίκαιο για το παιδί μιας πολύτεκνης οικογένειας, με 80.000 ευρώ εισόδημα, δωρεάν και κατά προτεραιότητα πρόσβαση στην εστία, δωρεάν σίτιση και μειωμένα εισιτήρια – με όλες αυτές τις προτεραιότητες – να πάει σε οποιαδήποτε πόλη θέλει ανάλογα, όμως, με τα μόρια που συγκεντρώνει; Ο πολύτεκνος με τα 120.000 ευρώ εισόδημα δεν γίνεται να αντιμετωπίζεται με διαφορετικό τρόπο από την οικογένεια των ανέργων με ένα παιδί.

Έχω κάνει 5 χρόνια Επίτροπος και ένα από τα ζητήματα που είχα στο χαρτοφυλάκιό μου ήταν το δημογραφικό. Οι πλέον αποδοτικές πολιτικές για το δημογραφικό εστιάζουν στα παιδιά. Δηλαδή, η Πολιτεία να μπορεί να εξασφαλίζει για κάθε παιδί -είτε είναι σε μονογονεϊκή οικογένεια, είτε είναι ορφανό, είτε οι γονείς του είναι άνεργοι, είτε η οικογένεια είναι πολύτεκνη – όλα όσα είναι αναγκαία.

Ξέρετε ότι έχουμε 2.500.000 άτεκνες οικογένειες, 1.800.000 με ένα παιδί και μονογονεϊκές οικογένειες με εξαιρετικά μεγάλα προβλήματα; Ο πληθυσμός της χώρας αυξάνεται από όλα τα παιδιά. Βεβαίως, επαναλαμβάνω, υπάρχουν ειδικές πολιτικές τις οποίες αποτυπώσαμε και στην φορολογία και σε αυτό το Νομοσχέδιο, που προβλέπει ειδική πολιτική για τους τρίτεκνους και πολύτεκνους.

Ενδοσχολικό απολυτήριο:

Έρχομαι στο τρίτο θέμα, το απολυτήριο. Εδώ πια κι αν υπήρξαν αντιδράσεις! Η ΟΙΕΛΕ – η Ομοσπονδία των Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών- δεν είχε κανένα πρόβλημα να θέσει συνολικά σε κίνδυνο τις εξετάσεις και να προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Απερρίφθη η προσφυγή. Προκύπτουν, όμως, δύο ζητήματα: το πρώτο είναι εάν μπορεί μία Ομοσπονδία, που εκφράζει τους εργαζόμενους, να λέει ότι συνολικά οι εργαζόμενοι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί δεν μπορούν, δεν έχουν τη δύναμη και την ηθική ως δάσκαλοι – γιατί είναι δάσκαλοι είτε στο δημόσιο, είτε στο ιδιωτικό – να υπερασπίζονται την αξιοκρατία, και αυτό χωρίς καμία εξαίρεση! Το δεύτερο είναι εάν είναι ισότιμα τα απολυτήρια.

Συνάδελφοι θα θέσω ένα απλό ερώτημα για όλους αυτούς που λένε εάν είναι ισότιμα τα απολυτήρια. Στη χώρα μας, κύριε πρώην Υπουργέ της Παιδείας, το Γενικό Απολυτήριο και το απολυτήριο του ΕΠΑΛ είναι απολύτως ισότιμα. Γιατί εκεί είναι ισότιμα και εδώ δεν είναι; Απολύτως ισότιμα! Το Γενικό και το Επαγγελματικό, φαντάζομαι το ξέρετε, Υπουργός Παιδείας, ήσασταν. Τα παιδιά στο Επαγγελματικό Λύκειο δίνουν σε ποσοστό 3% εξετάσεις για το Πανεπιστήμιο. Γιατί, λοιπόν, εκεί δεν υπάρχει θέμα ισοτιμίας και εδώ τώρα υπάρχει; Γιατί αυτή η αλλαγή απαντάει σε ένα πολύ απλό ζήτημα: Τα παιδιά που δεν θέλουν, να μην δίνουν εξετάσεις και να παίρνουν το απολυτήριο. Ερώτημα που γεννάται: «ναι, αλλά αυτά τα παιδιά δεν θα δώσουν τα 6 μαθήματα, τα οποία είναι πιο δύσκολα, άρα δεν θα είναι ισότιμες οι εξετάσεις». Αυτά τα 6 μαθήματα είναι το 1/3 του συνολικού βαθμού που διαμορφώνει ο μαθητής, γιατί έχει 15 μαθήματα στην Γ’ Λυκείου. Δεν μας ενοχλούν, λοιπόν, οι βαθμοί που βάζουν οι καθηγητές στα 15 μαθήματα, αλλά τα συγκεκριμένα 6; Δηλαδή, δεν εμπιστευόμαστε καθόλου τους δασκάλους στα δημόσια και ιδιωτικά σχολεία ή τους εμπιστευόμαστε μόνο στα μαθήματα που δεν εξετάζονται στις πανελλαδικές.

Μερικές φορές τα πράγματα είναι πολύ απλά. Αυτό εξυπηρετεί η συγκεκριμένη ρύθμιση. Τα παιδιά που δεν μπορούν, δεν θέλουν να δώσουν εξετάσεις – είναι επιλογή τους – να μην τα υποχρεώνουμε να δίνουν εξετάσεις. Έγινε μέχρι και αυτό το ακραίο: προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας.

Σχετικά με τα ειδικά εξεταστικά κέντρα:

Συνάδελφοι αναφέρθηκαν στο θέμα των παιδιών που μεταφέρονται για εξετάσεις στην Αθήνα. Και εδώ αν αναπτύχθηκαν άνθη φιλολαϊκισμού και λαϊκισμού! Υπάρχουν 1.200 παιδιά σε όλη την Ελλάδα που δεν έχουν καμία σχέση με αναπηρία, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Δεν είναι ανάπηρα παιδιά, για τα οποία ισχύει το «5%». Δεν μιλάμε για αυτά τα παιδιά. Μιλάμε για τα παιδιά με δυσλεξία. Και πρέπει να προχωρήσουμε σε ελέγχους, διότι υπάρχουν κάποιες περιοχές – ιδιαιτέρως φέτος – που παρουσιάζουν τεράστια ποσοστά δυσλεξίας σε σχέση με άλλες. Τα παιδιά με δυσλεξία εξετάζονται προφορικά και υπάρχει κίνδυνος για το αδιάβλητο του συστήματος, όταν υπάρχουν 31 διαφορετικές ειδικότητες.

Πέρσι και πρόπερσι που υπήρχαν τα ειδικά εξεταστικά κέντρα της Κρήτης και της Ρόδου, υπήρξε πρόβλημα εξεύρεσης εξεταστών και έπρεπε το παιδί να δίνει εξετάσεις για το Πανεπιστήμιο με τον καθηγητή του σχολείου του. Αναγκαστήκαμε να τους φέρουμε τελευταία στιγμή στην Αθήνα για να είναι αδιάβλητη η διαδικασία.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι από την Κρήτη, δεν είναι μόνο τα παιδιά της Κρήτης. Έρχονται 1.200 παιδιά από όλη την Ελλάδα.

Πειραματικά και Πρότυπα Σχολεία:

Τέλος, για τα Πειραματικά και τα Πρότυπα. Εξήγησα και χθες αναλυτικά ότι στόχος μας είναι να διαμορφώσουμε ένα σύστημα μαζικό, αλλά με διαφοροποιήσεις και όχι ομοιόμορφο. Δηλαδή, να δίνει τη δυνατότητα στους δασκάλους να δημιουργούν και να έχουμε διαφορετικούς τρόπους λειτουργίας. Να αναπτυχθεί η πρωτοβουλία σε όλα, σε όλη τη χώρα. Αυτό επιτυγχάνεται με το συγκεκριμένο Νομοσχέδιο, το οποίο δεν είναι η αναβίωση του 1919. Αλλιώς ήταν τα Πειραματικά όταν ξεκίνησαν, αλλιώς ήταν στο μεσοπόλεμο, αλλιώς στη δεκαετία του ‘60 και αλλιώς σήμερα που είναι εντελώς διαφορετική η κατάσταση στη χώρα. Το Νομοσχέδιο στοχεύει στη δημιουργία των αναγκαίων εκείνων δομών και στον εξορθολογισμό, ώστε να έχουμε στη χώρα μας δημόσια, δωρεάν και υψηλής ποιότητας Παιδεία για όλους και κυρίως για τα παιδιά μας.