Σήμερα δίνουμε συνέντευξη Τύπου ως Υπουργείο Παιδείας, για μία σημαντική αλλαγή που αφορά στην Τεχνολογική Εκπαίδευση. Πρόκειται για ένα σημαντικό θέμα της εκπαίδευσης, γι’ αυτό και ξεκινάμε διαβούλευση σε μια ολοκληρωμένη πρόταση. Δεν χωράει, όμως, αμφιβολία ότι αυτή η συνέντευξη γίνεται σε μια από τις πιο κρίσιμες συγκυρίες της μεταπολεμικής Ελλάδας.
Και επειδή όλοι ζούμε σε αυτό το πολύ φορτισμένο κλίμα θεωρώ ότι κάθε πολιτικός είναι υποχρεωμένος -και μάλιστα ένας πολιτικός της δικής μας γενιάς, που είναι η πιο χαϊδεμένη γενιά της Ελλάδας- να εξηγεί πού βρίσκεται, σε ποιο ευρύτερο πλαίσιο τοποθετούνται και η πολιτική και οι επιλογές.
Η Ελλάδα απέχει ελάχιστα από το βάραθρο μιας πτώσης και αυτό το ξέρουμε όλοι πολύ καλά. Είναι αναγκαίο περισσότερο από οτιδήποτε άλλο να βγουν τώρα όλες οι πολιτικές, κοινωνικές, οικονομικές ομάδες και δυνάμεις από τον εγωιστικό εγκλωβισμό τους και να λειτουργήσουμε άμεσα για τη σωτηρία της πατρίδας.
Είναι αναγκαίο να συνεννοηθούμε σε όλα τα επίπεδα, με εντιμότητα και ειλικρίνεια. Είναι αναγκαίο χωρίς δεύτερες σκέψεις να δώσουμε μια μάχη για να ολοκληρώσουμε άμεσα τη συμφωνία που απαιτείται για τη σωτηρία της χώρας. Περαιτέρω καθυστερήσεις δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια θηλιά στο λαιμό μας, ένα ακόμη πρόβλημα. Επειδή καθημερινά προκύπτουν ζητήματα και ανοίγουν θέματα, θεωρώ ότι είναι εξαιρετικά σημαντικό για τη χώρα το αίσθημα σταθερότητας, σιγουριάς και ασφάλειας.
Όλοι μας γράφουμε ιστορία και αυτό σημαίνει ότι υπερασπιζόμαστε την πατρίδα και τις κατακτήσεις της. Και μια κορυφαία κατάκτηση της χώρας είναι η ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ.
Ως άνθρωπος που υπηρέτησα και εκπροσώπησα τη χώρα επί πέντε χρόνια στις Βρυξέλλες θα ήθελα να κάνω σαφές, έχοντας γνώση του ευρωπαϊκού συστήματος, ότι η χώρα έχει και τις δυνάμεις και τις προϋποθέσεις και τις συμμαχίες για να υποστηρίξει τη μεγαλύτερη κατάκτηση, δηλαδή την ένταξη στο ευρώ και ό,τι αυτό σημαίνει για την οικονομία μας και την περαιτέρω πορεία μας.
Για όλους μας θα ήταν ιστορικά ασυγχώρητο να μην βλέπουμε αυτό που έρχεται και να μην προετοιμάσουμε τη χώρα. Το Υπουργείο Παιδείας δεν είναι το Υπουργείο Οικονομικών και οι ανακοινώσεις και οι επιλογές δεν πρόκειται βεβαίως να καθορίσουν το αν θα κηρύξουμε ή όχι πτώχευση την 15η Ιουλίου. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι μπορεί ο καθένας από εμάς, ο κάθε πολιτικός, ο κάθε Υπουργός, σε οποιοδήποτε Υπουργείο βρίσκεται, να αδρανεί. Δεν έχουμε καμία δυνατότητα, σε κανένα τομέα στη χώρα, να μην κινούμαστε συνεχώς προς τα εμπρός. Αλλιώς είμαστε άβουλοι και μοιραίοι και συζητούμε, πολιτικολογούμε και κρίνουμε τις αλλαγές και τις εξελίξεις. Αυτό που βλέπουμε μπροστά μας ξέρουμε όλοι ότι είναι ένα τσουνάμι και οφείλουμε να ανορθώσουμε αναχώματα. Τα αναχώματα αυτά περισσότερο από οπουδήποτε αλλού είναι στο χώρο της Παιδείας.
Στο τέλος της κρίσης που θα έρθει -και είμαστε αισιόδοξοι ότι θα έρθει γιατί εμείς θα δώσουμε τέλος σε αυτό το αδιέξοδο- θα πρέπει να έχουμε φτιάξει μια άλλη Ελλάδα και θα πρέπει να έχουμε φτιάξει άλλο εκπαιδευτικό σύστημα.
Ξεκινήσαμε και χτίζουμε βήμα -βήμα όλη μας την προσπάθεια.