ΑΝΝΑΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ
ΑΝΝΑΣημεία συνέντευξης
Θέλω να πιστεύω ότι με όλες τις αλλαγές που θα γίνουν και λαμβάνοντας υπόψη τη συζήτηση που έγινε, και στο Υπουργικό Συμβούλιο και στην Κοινοβουλευτική Ομάδα, θα καταστεί δυνατή η ψήφιση του μεσοπρόθεσμου. Θεωρώ, όμως, πολύ σημαντικό η ψήφιση να γίνει από περισσότερα από ένα κόμματα, ώστε να υπάρχει η δυνατότητα την επόμενη διετία να υλοποιηθεί με πολύ γρήγορους και αποτελεσματικούς ρυθμούς.
Είναι μια περίοδος ιδιαίτερη. Είναι πολύ σημαντικό να δείξουμε στους εταίρους μας και στον ελληνικό λαό ότι υπάρχουν ισχυρές δυνάμεις που είναι αποφασισμένες να βγάλουν τη χώρα από το αδιέξοδο. Για αυτό πιστεύω ότι μέχρι την ημέρα ψήφισης, πρέπει να υπάρξουν πρωτοβουλίες του Πρωθυπουργού προς τον κύριο Σαμαρά και προς τους άλλους αρχηγούς, ώστε να γίνει σαφές ότι υπάρχει ανάγκη να ληφθούν και άλλα μέτρα.
Μίλησαν 70 βουλευτές και θα έλεγα η πλειοψηφία έκανε σκληρή κριτική και με πολύ μεγάλη αγωνία. Είναι αλήθεια ότι η φωνή της Κοινοβουλευτικής Ομάδας είναι η «γέφυρα» της κυβέρνησης με την κοινωνία. Είναι πολύ διαφορετικό να είσαι έξω από το χορό και να λες διάφορα πράγματα που πρέπει να γίνουν ή να μιλάς για προτεραιότητες ή να θεωρείς γενικά πώς πρέπει να γίνουν τα πράγματα.
Είναι εμφανές ότι η ελληνική κυβέρνηση, ο Υπουργός Οικονομικών – ο κάθε Υπουργός Οικονομικών που θα ήταν στη θέση του – βρίσκεται ανάμεσα σε συμπληγάδες. Αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση έχει στο εσωτερικό κάποια προβλήματα. Βεβαίως, αυτά τα μέτρα δεν μπορούν να γίνουν εύκολα αποδεκτά. Βεβαίως, αλλάζει η ζωή του κάθε πολίτη, αλλά πρέπει να γίνει η συζήτηση με όλες τις παραμέτρους, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ ότι φτάσαμε μέχρι εδώ επειδή δεν κάναμε αυτά που έπρεπε να κάνουμε. Αυτή είναι η μια πλευρά. Από την άλλη είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση και η πολύ μεγάλη πίεση.
Σε αυτά που λέμε όλοι για ανάπτυξη, αλλαγή προτεραιοτήτων, να πάμε κόντρα στην ανεργία, το θέμα των φόρων, η απάντηση είναι πολύ απλή: τα 35 δισ. που έμπαιναν τα τελευταία χρόνια με δανεικά στη χώρα, δεν υπάρχουν πια! Και για να μπορέσουν αυτά τα χρήματα να μπουν από τους συγκεκριμένους μηχανισμούς που έχουμε συμφωνήσει, πρέπει η κυβέρνηση, με ακρίβεια για κάθε ευρώ, να κόψει δαπάνες και να φέρει έσοδα.
Προφανώς την προηγούμενη χρονιά έγινε τεράστια προσπάθεια για αυτό και έχουμε μείωση του ελλείμματος κατά 5 μονάδες. Μόνο η συμφωνία του Deauville δημιούργησε τελείως διαφορετικά δεδομένα στη χώρα, διότι σταμάτησε κάθε πιθανότητα να βγει η χώρα στις αγορές το 2012. Επίσης, να θυμίσω ότι άλλαξε όλο το περιβάλλον, με την είσοδο ακόμη δύο χωρών στο μηχανισμό. Αυτά ως προς τα αρνητικά του εξωτερικού.
Ως προς το εσωτερικό, είναι αλήθεια ότι η κυβέρνηση άργησε, ότι σε πολλά θέματα υπήρξαν καθυστερήσεις, ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα. Υπήρξε αμηχανία και δεν υπήρξε η ταχύτητα η οποία έπρεπε. Την ίδια στιγμή, όμως, ο κύριος Παπακωνσταντίνου – και νομίζω αξίζει τον κόπο κανείς να δει τι είπε στη Βουλή και στο Υπουργικό Συμβούλιο και τα στοιχεία που έδωσε – εξήγησε «εκατομμύριο το εκατομμύριο» τι συνέβη πέρυσι, γιατί η ύφεση ήταν μεγαλύτερη, τι συνέβη με τα 2,5 δισ. που οφείλονται στην αλλαγή των στατιστικών μεγεθών, γιατί από τα 13,6 πήγαμε στο 15,5, άρα είχαμε πολύ μεγαλύτερο φόρτο από ότι υπολογίζαμε πέρυσι, από 1 δισ. που οφείλεται στην ύφεση, η οποία δεν υπολογίστηκε σωστά. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι και το Υπουργείο Οικονομικών και η τρόικα φταίνε γιατί δεν υπολόγισαν σωστά την ύφεση.
Είχαμε υπολογίσει συγκεκριμένα πράγματα για το 2011. Ο υπολογισμός αυτός έπεσε έξω, πραγματικά, και υπήρξε ανάγκη νέων μέτρων. Εξηγήθηκαν οι λόγοι που οφείλονται και στο εξωτερικό – για αυτό αναφέρθηκα στα συγκεκριμένα και ξέρετε τι σημαίνει για τη χώρα το ότι σταμάτησε κάθε προοπτική να μπούμε στην αγορά το 2012 – αλλά και στα εσωτερικά προβλήματα, που ξεκινούσαν από την ύφεση, αλλά και από αστοχίες και όχι μόνο από το Υπουργείο Οικονομικών.
Ο κύριος Παπακωνσταντίνου είναι αυτή τη στιγμή ο «μαέστρος της ορχήστρας» και συντονίζει όλα τα Υπουργεία, αλλά δεν είναι μόνο θέμα του κυρίου Παπακωνσταντίνου. Κάναμε ό,τι είναι δυνατόν και προσπαθήσαμε πολύ, δεν προσπαθήσαμε όσο έπρεπε.
Αυτό που πρέπει να κάνει τώρα η κυβέρνηση είναι να επιδείξει αποφασιστικότητα, χωρίς αμηχανία. Όποιος είναι αμήχανος καλύτερα να μην είναι σε αυτή την κυβέρνηση, όσοι δεν μπορούν καλύτερα να το πουν. Το βάρος είναι τεράστιο, οι συμπληγάδες στις οποίες βρίσκονται σήμερα η κυβέρνηση και κάθε Υπουργός είναι η Ευρώπη, είναι το εσωτερικό, είναι το Κοινοβούλιο, είναι τα απίστευτα προβλήματα κατάρρευσης του δημοσίου και όλων των δομών σε όλα τα Υπουργεία. Δεν είμαστε σε κανονικές συνθήκες.
Όσον αφορά στον κύριο Σαμαρά και αν ακούστηκαν οι προτάσεις του, και τα σχόλια «γιατί χρειάζεστε τον κύριο Σαμαρά, πηγαίνετε μόνοι σας σαν κυβέρνηση και κάντε τα», είναι λογικές σκέψεις, σε άλλες όμως συνθήκες. Δεν είμαστε σε συνθήκες που έχει σημασία τι θα γίνει στις επόμενες εκλογές και αν θα βγει η ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ. Το ζητούμενο είναι να φτάσουμε στις επόμενες εκλογές χωρίς να έχει χρεοκοπήσει η χώρα, γιατί τότε θα πάμε σε συνθήκες όπως ήταν μετά τον πόλεμο και σε μισθούς των 200 ευρώ, σε έναντι και σε προβλήματα με τις τράπεζες. Αυτό είναι το χειρότερο σενάριο. Υπάρχει, λοιπόν, φως στο τούνελ.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτή τη στιγμή είναι η εμπιστοσύνη. Είναι και η εμπιστοσύνη του κόσμου που αγανακτεί και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και του Υπουργικού Συμβουλίου. Είμαστε σε κατάσταση κρίσης. Όμως την ίδια στιγμή, όταν ξέρει κανείς σε βάθος ποια είναι η κατάσταση και ποιες είναι οι επιλογές που έχει η κυβέρνηση, αυτό που πρέπει να γίνει είναι να επανακτήσουμε – και μπορούμε να επανακτήσουμε – την εμπιστοσύνη, αν αποφασίσουμε την επομένη της ψήφισης του μνημονίου να αλλάξει και ο τρόπος λειτουργίας της κυβέρνησης. Χρειάζεται να είναι πολύ πιο «σφιχτός», πιο αποτελεσματικός, με πολύ περισσότερο έλεγχο. Και εμείς ως Υπουργοί, πλέον, δεν δικαιούμαστε να έχουμε το παραμικρό λεπτό αμηχανίας.
Χρειαζόμαστε ένα «πακέτο» που θα έχει λάβει υπόψη την ανησυχία της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, ένα «πακέτο» με εθνική συναίνεση, ότι τα επόμενα 2 χρόνια θα παλέψουμε όλοι να βγάλουμε τη χώρα από την κρίση. Και η κυβέρνηση ας έχει τους καλύτερους της ελληνικής κοινωνίας. Κανείς Υπουργός δεν μπορεί να πει «εγώ είμαι εδώ και δεν υπάρχει κάνεις άλλος». Αν υπάρχουν άλλα στελέχη, ο Πρωθυπουργός να τα βρει, να βάλει τους καλύτερους, αυτούς που ξέρουν, αυτούς που μπορούν, αυτούς που θέλουν, που είναι πρόθυμοι να «θυσιαστούν» για να σωθεί η χώρα. Με αυτές τις προϋποθέσεις και εμπιστοσύνη θα αποκτηθεί και ο κόσμος θα δει ότι γίνονται πράγματα.
Η λογική της σύγκρουσης με τη ΝΔ δεν έχει κανένα νόημα. Υπάρχει κείμενο του Γιώργου Παπανδρέου προς τον Αντώνη Σαμαρά, που περιλαμβάνει 18 μέτρα από αυτά που πρότεινε η ΝΔ- τα οποία ήδη είναι σε εξέλιξη – και 16 μέτρα τα οποία συζητάμε για να συμφωνήσουμε.
Η ΝΔ μιλάει για επαναδιαπραγμάτευση. Το ερώτημα είναι εάν ο κύριος Σαμαράς, στη συζήτηση που έκανε, σήμερα, με τους επικεφαλής της ΕΕ, έθεσε το θέμα και εάν οι ίδιοι δέχονται να επαναδιαπραγματευθούν, γιατί η επαναδιαπραγμάτευση αφορά τη δική τους πρόθεση και αυτοί αρνούνται οποιαδήποτε επαναδιαπραγμάτευση.