Η φετινή χρονιά ξεκίνησε με πολλά προβλήματα και ιδιαίτερες δυσκολίες. Οι πόροι είναι λιγότεροι. Έχουμε μείωση της δαπάνης για την Παιδεία και αυτό είναι κατανοητό όταν η χώρα βρίσκεται στη σημερινή κατάσταση. Τα σχολεία όντως ξεκίνησαν με λιγότερους πόρους και με μειώσεις στους μισθούς των εκπαιδευτικών. Καλούμαστε όλοι, Πολιτεία, γονείς, εκπαιδευτικοί να κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν, ώστε όλο το πρόβλημα της κρίσης να μην το πληρώσουν τα παιδιά, να μην χάσουν από την εκπαίδευσή τους. Η εκπαίδευση, όμως, είναι μια συνολική διαδικασία και δεν είναι μόνο τα μαθήματα. Είναι σεβασμός στο κοινωνικό σύνολο, στις αρχές της πλειοψηφίας, στο διάλογο, στους κανόνες που θέτει η Πολιτεία. Είναι η λειτουργία της Δημοκρατίας, της διεκδίκησης, του αγώνα μέσα στο πλαίσιο του σεβασμού.
Οι Περιφερειακοί Διευθυντές προφανώς δεν μπορούν να δέχονται αλυσίδες και λουκέτα στα σχολεία. Τα σχολεία πρέπει να είναι ανοιχτά. Φυτώρια μάθησης, γνώσης αλλά και Δημοκρατίας.
Φέτος είναι η χρονιά, που παρά τα τεράστια ζητήματα, έχουμε τα λιγότερα κενά σε εκπαιδευτικούς. Όσον αφορά στα βιβλία όντως υπήρξε πρόβλημα όπως εξηγήσαμε. Όλες οι διαδικασίες είναι σε εξέλιξη και παράλληλα λειτούργησαν μια σειρά άλλων διαδικασιών και από τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς: χρήση όλων των αποθεμάτων των βιβλίων –ήταν μερικά εκατομμύρια σε όλη τη χώρα- εκτύπωση και διανομή βιβλίων τον Ιούνιο με το χαρτί που υπήρχε, χρήση του ψηφιακού σχολείου – το οποίο πολεμήσατε με όλους τους τρόπους. Σήμερα, που είμαστε σε μια νέα εποχή, στο ψηφιακό σχολείο έχουμε 1,5 εκατομμύριο ατομικούς χρήστες όταν οι μαθητές είναι 1.200.000 και οι εκπαιδευτικοί 500.000. Παράλληλα, έχουμε παραγωγή βιβλίων έως 500.000 την ημέρα και ήδη σε πολλές περιοχές της χώρας η κατάσταση έχει εξομαλυνθεί.
Η χρονιά, όμως, ξεκινάει και με θετικές δράσεις. Τα πιλοτικά σχολεία, τα νέα προγράμματα σπουδών σε όλη τη χώρα, τα προγράμματα του Νέου Σχολείου στο 50% των δημοτικών και η λειτουργία του «ψηφιακού φροντιστηρίου» για τους μαθητές που δίνουν πανελλαδικές εξετάσεις. Επίσης, προχωράει η αυτοαξιολόγηση και η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, προγράμματα που όπου μπόρεσε χτύπησε με πάθος η δική σας παράταξη, γιατί δεν υπάρχει ποτέ καμία πρόταση για κάτι καινούργιο.
Το σχολείο δεν λειτουργεί με τους όρους που θέτει το ΠΑΜΕ. Το σχολείο λειτουργεί με το θεσμικό πλαίσιο και τους νόμους που έχει θεσπίσει η Πολιτεία. Υπάρχει το σχολικό συμβούλιο και η σχολική επιτροπή. Πρέπει να συγκεντρωθούν οι γονείς, οι μαθητές, οι εκπαιδευτικοί και η τοπική αυτοδιοίκηση για να δουν τα προβλήματα που έχει κάθε σχολείο και να αποφασίσουν πώς θα τα αντιμετωπίσουν. Με αυτό τον τρόπο θα πρέπει να λειτουργήσουν και οι εκπαιδευτικοί ακολουθώντας τους κανόνες του οργανωμένου σχολείου.
Στο Ιόνιο Βουλευτής του ΚΚΕ καλεί μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς σε κοινή συστράτευση για το κλείσιμο των σχολείων. Σε υπό κατάληψη σχολείο στη Λευκάδα, λοιπόν, απαντά ο Διευθυντής ότι δεν έχει κανένα κενό στην τάξη και ότι το 95% των βιβλίων έχουν παραληφθεί. Κάποιοι, ωστόσο αποφάσισαν να κάνουν κατάληψη με λουκέτο και με σύνθημα «ανυπακοή στους Διευθυντές και τους δασκάλους». Υπάρχουν τέτοια στοιχεία σε όλη την Ελλάδα, που το ΠΑΜΕ μπαίνει σε σχολεία και σε εκπαιδευτικές διαδικασίες. Το ΠΑΜΕ είναι μια σεβαστή οργάνωση αλλά είναι εξωσχολική και δεν έχει κανέναν λόγο να εμπλέκεται στο σχολείο. Αν αυτό είναι το μοντέλο που φαντάζεστε δεν είναι το μοντέλο που θέλει η ελληνική κοινωνία.
Η αγωνία που εκφράζετε με την ερώτηση δεν αφορά τα παιδιά και τα σχολεία, αλλά τους εξωσχολικούς παράγοντες που με διάφορα ονόματα και τύπους κάνουν βίαιες παρεμβάσεις στα σχολεία. Θα πρέπει –επειδή εδώ είναι Κοινοβούλιο- να πάρουμε όλοι επίσημη θέση.
Όσον αφορά τις εγκυκλίους του Υπουργείου, το πιο σημαντικό είναι να μη χάνονται εκπαιδευτικές ώρες. Η εγκύκλιος που έστειλε το Υπουργείο λέει ότι όσες ώρες χάνονται, θα αναπληρωθούν σε κάθε περίπτωση: Σάββατο, Κυριακή και γιορτές αν χρειαστεί.
Οι μαθητές και η εκπαιδευτική κοινότητα δεν έχουν ανάγκη κηδεμονίας του ΠΑΜΕ. Η εκπαιδευτική κοινότητα έχει όλη τη δυνατότητα να κρίνει και να λειτουργήσει. Θέλω εδώ να πω δημοσίως ευχαριστώ μέσα από την καρδία μου και συγχαρητήρια σε όλους αυτούς τους εκπαιδευτικούς που με μεγάλη προσπάθεια και πολλές φορές με κίνδυνο ακόμα και της σωματικής τους ακεραιότητας κρατούν τα σχολεία ανοιχτά και αντιστέκονται. Αντιστέκονται στη βία μειοψηφιών. Γιατί βεβαίως άλλο είναι οι διεκδικήσεις και οι αγώνες, που η κοινωνία έτσι όπως είναι εκφράζει, στο πλαίσιο μιας δημοκρατικής λειτουργίας.
Δεν πρέπει να αναπληρωθούν οι χαμένες ώρες διδασκαλίας; Εκτός αν το ΚΚΕ θεωρεί ότι η εκπαιδευτική διαδικασία και στα σχολεία και στα ΑΕΙ είναι το τελευταίο και όχι το μείζον.
Έχουμε παρεμβάσεις του ΠΑΜΕ, που μπαίνουν με πρωτόγνωρο και πρωτόγονο τρόπο μέσα στα σχολεία. Και αυτό το θεωρείτε δικαίωμά σας ενώ δεν θεωρείτε δικαίωμα του Υπουργείου και του Περιφερειακού Διευθυντή να σπάσει την αλυσίδα για να ανοίξει το σχολείο.
Έχετε το θράσος κύριε συνάδελφε, να καταγγέλλετε το Διευθυντή που σπάει το λουκέτο. Αυτή η κοινωνία δεν μπορεί να λειτουργήσει με τους όρους που εσείς θέτετε. Πρέπει να μας απαντήσετε αν απορρίπτετε και καταδικάζετε την είσοδο εξωσχολικών, όποιοι και αν είναι αυτοί, μέσα στα σχολεία. Οφείλετε να πάρετε θέση. Απορρίπτετε και καταδικάζετε τους βανδαλισμούς και τις καταστροφές που γίνονται σε όλη την Ελλάδα;
Υπάρχουν βανδαλισμοί στα σχολεία και πρέπει να τους καταγγείλετε, δεν είναι δυνατόν να ανεχόμαστε, ως κοινωνία, να καταστρέφονται θρανία, υπολογιστές και σχολεία και να μην τα καταδικάζετε εσείς και άλλα κόμματα της Αριστεράς. Δεν είδα να ασχολείστε με τους βανδαλισμούς, αλλά μόνο με τους Διευθυντές για να τους καταγγείλετε.
Αυτού του είδους τσαμπουκά, που μέσα στο Κοινοβούλιο ένας Βουλευτής λέει σε ένα Υπουργό «κομμένα αυτά», εκεί που σας παίρνει. Δεν υπάρχει κανείς στο Κοινοβούλιο που να έχει περισσότερα δικαιώματα, ούτε μπορεί να κουνάει κανείς το χέρι στον άλλον.
Μίλησα με τον πλέον σαφή και ήρεμο τρόπο. Αυτό που σας χαρακτηρίζει είναι η απόλυτη έλλειψη αντίληψης της έννοιας του διαλόγου, να ακούμε να μιλάμε, να υπάρχει Δημοκρατία. Η λογική της κραυγάζουσας μειοψηφίας και όχι η λογική της μεγάλης πλειοψηφίας.
Ζούμε μια πολύ δύσκολη περίοδο. Κατανοούμε και τον κόσμο που βγαίνει στους δρόμους και την αγανάκτηση. Κι εμείς από τα σπλάχνα του λαού είμαστε και έχουμε τον ίδιο πόνο με τον ελληνικό λαό, αλλά δεν μπορούμε να καταλύσουμε τη Δημοκρατία.
Ως κυβέρνηση, κάνουμε λάθη γιατί είμαστε υπό φοβερή πίεση και πολλές φορές περνάμε κάτω από τον πήχη που υψώνεται συνεχώς. Θέλουμε να μας πείτε ο δικός σας πήχης πού είναι, ο πήχης της διάλυσης της ελληνικής κοινωνίας με όρους εξουσίας τους οποίους φαντασιώνεται το ΚΚΕ και που δεν υπάρχουν σε καμία χώρα.
Όμως, έστω και τώρα, διατηρώ την ελπίδα ότι σε αυτή τη χώρα θα υπάρξει όχι συναίνεση που έπεται, αλλά συμφιλίωση. Δεν θα ζούμε με το καθεστώς του εμφυλίου πολέμου το 2011. Χρειαζόμαστε συμφιλίωση των δυνάμεων του λαού και της κοινωνίας για να αντιμετωπίσουμε το μεγαλύτερο πρόβλημα που είχε ποτέ η χώρα, για να μην εξελιχθεί η δυσκολία σε σύμφορα. Γιατί για αυτή τη συμφορά θα αναλάβετε και εσείς τις ευθύνες σας , όπως κάνουμε όλοι μας.