Η συνεργασία, πυρήνας της ανεξαρτησίας
Η επόμενη μέρα μετά την 11η Νοεμβρίου κληρονομεί χωρίς αμφιβολία όλα τα τεράστια μέτωπα της χώρας, διαμορφώνει όμως τις προϋποθέσεις για θετική διέξοδο από αυτά.
Η κρίση στην πραγματική οικονομία γίνεται μέρα με τη μέρα όλο και πιο βαθιά, με την ανεργία να αυξάνεται.
Η απειλή για έξοδο από το ευρώ παραμένει ως δαμόκλειος σπάθη. Απειλεί κεκτημένο που κατά την άποψή μου ισοδυναμεί με τη σοβαρότητα εδαφικής απειλής.
Η ήδη προβληματική διοίκηση παραλύει με απεργίες και καταλήψεις στη λογική της ανυπακοής.
Οι ταπεινωτικές συμπεριφορές συγκεκριμένων ηγετών αναμένουν πλήρη απάντηση όχι με λαϊκίστικη ρητορεία, αλλά με πράξη και έργα.
Η Αριστερά συνασπίζεται όλο και περισσότερο, και δυστυχώς χωρίς εξαιρέσεις, στο “κλαμπ της δραχμής”, ανακηρύσσοντας τον εαυτό της στον πλέον αυθεντικό εκπρόσωπο του ελληνικού λαού.
Όλα τα παραπάνω παρά την τεράστια προσπάθεια 20 μηνών σημαντικού έργου, θεμελιωδών μεταρρυθμίσεων και σκληρών αποφάσεων, που απέτρεψαν τη χρεοκοπία και έθεσαν τις βάσεις για την επόμενη μέρα. Μετά την 11η Νοεμβρίου σημαντικές δυνάμεις του πολιτικού συστήματος με έξωθεν και έσωθεν πίεση επιχειρούν την εθνική συνεννόηση για να βάλουν φραγμό στην καταστροφή. Εγχείρημα δύσκολο σε ένα σύστημα που η πολιτική τρέφεται από την πόλωση, τον λαϊκισμό, τη μετωπική σύγκρουση ανεξαρτήτως ουσιαστικών διαφορών. Τα πολιτικά κόμματα με τις διαφορετικές προσεγγίσεις και θέσεις τους είναι ο πυρήνας της δημοκρατίας. Η δυνατότητα όμως να συνεργάζονται και να συμμαχούν προς όφελος του λαού, τον οποίο εκπροσωπούν, είναι ο πυρήνας της ανεξαρτησίας. Γιατί ανεξάρτητη και δημοκρατική χώρα χωρίς οικονομική ισχύ, δηλαδή δημοσιονομική σταθερότητα και ανάπτυξη, υπάρχει μόνο σε ανερμάτιστα μανιφέστα των δυνάμεων του λαϊκισμού.