ΑΝΝΑΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ
ΑΝΝΑ
Ο λόγος σας κυρία Κανέλλη ήταν σίγουρα θεατρικός. Δεν ξέρω πόσα πράγματα θα χαρακτηρίζατε πρωτοφανή – ότι έγιναν ή δεν έγιναν – τα οποία περιγράψατε με όρους καναλιών, δημοσιογράφων και παρασκηνίων. Τα πλέον πρωτοφανή που γίνονται σε αυτό τον τόπο είναι ότι υπάρχουν δυνάμεις, κόμματα και παρατάξεις, που θεωρούν ότι μπορούν να ομιλούν στο όνομα του λαού και να καταγγέλλουν με δεδομένα της δεκαετίας του ’50 και του ’60. Σας διαβεβαιώνω ότι όλοι – επειδή καθένας έχει τα ταλέντα του και τις δεξιότητές του – μπορούν και να προσβάλλουν και να χρησιμοποιούν ακραίες εκφράσεις και θεατρινισμούς στο βήμα, αλλά καθένας επιλέγει να λειτουργήσει με τον τρόπο που αυτός θεωρεί σωστό.
Από το 2009 μέχρι σήμερα ζήσαμε πυκνό πολιτικό χρόνο. Για πολλούς από εμάς είναι σαν να πέρασαν 10 χρόνια. Ζήσαμε με οδύνη τη δίνη των γεγονότων, που μοιράζονται πολλοί μαζί με εμάς στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ.
Γράφεται και ξαναγράφεται η ιστορία της Ευρώπης, της χώρας, των παρατάξεων και των πρωταγωνιστών. Στην Ευρώπη η ιστορία γράφεται και ξεγράφεται με θετικό και αρνητικό τρόπο. Έγιναν μεγάλες αλλαγές προς την οικονομική σύγκλιση και δημιουργήθηκαν μηχανισμοί και θεσμοί που μπορούν για πρώτη φορά να βοηθήσουν. Την ίδια στιγμή έχουμε μια διολίσθηση της Ευρώπης προς ένα διακυβερνητικό μοντέλο, που οι πλέον ισχυρές χώρες αποφασίζουν για τις άλλες. Ξαναγράφεται η ιστορία των χωρών, οι συμμαχίες τους. Αναδιαρθρώνεται το παραγωγικό μοντέλο σε πολλές χώρες με τεράστιες κοινωνικές αναταράξεις και αναταραχές. Ξαναγράφεται η ιστορία των κομμάτων και έρχονται όλοι προ των ευθυνών τους, γιατί από μεγάλα λόγια και ωραίες ιδέες χορτάσαμε όλοι. Η πραγματικότητα είναι μπροστά μας και πρέπει να λύσουμε τα προβλήματα, γιατί κάθε μέρα που περνάει γίνονται πιο μεγάλα. Αλλάζει η ιστορία των πρωταγωνιστών, των ηγετών σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Κυρίως, όμως, γράφεται και ξαναγράφεται η ιστορία των ανθρώπων, η καθημερινή ζωή των πολιτών του τόπου μας.
Φτάσαμε στη σημερινή κυβέρνηση και στη σημερινή συζήτηση από γεγονότα που είναι δίπλα μας και, όμως, τα είχαμε ξεχάσει. Θυμίζω δύο μείζονα γεγονότα: την ψήφιση ενός πολυνομοσχεδίου με δραματικές διαστάσεις και με πολλούς βουλευτές να ψηφίζουν μόνο επειδή το νομοσχέδιο ήταν προϋπόθεση για την τήρηση της συμφωνίας της 27ης Οκτωβρίου, η οποία σήμερα θεωρείται από όλους βασική συνθήκη για να αναδιαρθρωθεί η χώρα, ώστε να έχει ελπίδες να βγει από το αδιέξοδο. Η ψήφιση αυτού του νομοσχεδίου είχε δραματικά χαρακτηριστικά για την κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ. Λίγες ημέρες μετά είχαμε συνθήκες ακυβέρνητης Πολιτείας, φαινόμενα για τα οποία όλοι πρέπει να δώσουμε εξηγήσεις. Γιατί κανένας, εκτός από δυνάμεις αναταραχής, δεν εξυπηρετείται από μια χώρα που λειτουργεί στα όρια της Δημοκρατίας και χωρίς κανόνες. Γιατί τότε δημιουργούνται οι πιο επικίνδυνες συνθήκες για τη Δημοκρατία.
Επί δύο χρόνια καταφέραμε να ανατρέψουμε τη χρεοκοπία, δηλαδή την κατάρρευση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών. Σήμερα οι συνθήκες επιδεινώνονται τόσο στο εσωτερικό όσο και στη γειτονική Ιταλία, όπου αντιμετωπίζουμε την απειλή απώλειας ενός εθνικού κεκτημένου, το οποίο είναι το ευρώ.
Η απειλή αυτή, αν σκεφτούμε τι μπορεί να συμπαρασύρει, ισοδυναμεί με την απειλή εδαφικής κυριαρχίας. Γιατί θα χάσουμε ό,τι κατακτήσαμε με κόπους και θυσίες του ελληνικού λαού.
Σε αυτή την κρίσιμη στιγμή κάθε βουλευτής καλείται να δώσει το δικό του περιεχόμενο στον όρκο για την πίστη στη πατρίδα, την υπηρέτηση του εθνικού συμφέροντος και του λαού. Έρχεται η στιγμή που το εθνικό συμφέρον έχει πραγματική έννοια. Πάνω από όλα είναι η χώρα.
Όλοι σε αυτό τον αγώνα θα πληρώσουμε ένα μεγάλο κόστος. Κανείς δεν θα βγει αλώβητος: Ούτε εμείς που αποφασίσαμε να κρατήσουμε τη χώρα στην Ευρωζώνη και που αποδεχθήκαμε ετερόκλητες συμμαχίες που δεν φανταζόμασταν, που κάναμε υπερβάσεις έξω από τα δόγματα του χώρου μας, πέρα από κάθε έννοια αντίληψης πολιτικού κόστους. Αλλά ούτε και αυτοί που συναποτελούν το «μπλοκ της δραχμής», σε συμμαχία με κερδοσκοπικά συμφέροντα– άθελά τους βεβαίως –είτε από πολιτική επιλογή της εύκολης αριστερής ρητορείας – που περιγράφει τα γεγονότα χωρίς να κάνει καμία πρόταση – είτε γιατί δεν κατανοούν ότι οι «εκλογές τώρα» ως μοναδικό αίτημα οδηγούν στην κατάσταση που προανέφερα.
Ήρθε η στιγμή να πούμε «πρώτα η Ελλάδα» με κόστος για όλους. Δεν υπάρχει κανένας που δεν θα πληρώσει κόστος πολιτικό, κοινωνικό ή προσωπικό για να βγούμε από αυτή την ιστορία.
Αυτή η κυβέρνηση, βεβαίως, προκαλεί ερωτηματικά και φόβο και δεν είναι για κανέναν εύκολο. Το πολιτικό σύστημα έχει μεγαλώσει και έχει ωριμάσει με τελείως διαφορετικά χαρακτηριστικά που βασίζονται στις μετωπικές συγκρούσεις και τα μεγάλα λόγια. Για αυτό πρέπει να δώσουμε σε αυτή τη συνεργασία την πραγματική της διάσταση. Αυτή η κυβέρνηση δεν είναι κάτι ανάλογο των συνασπισμών της κεντρικής Ευρώπης.
Η κυβερνήσεις συνασπισμού προκύπτουν μετά από εκλογές, που οι πολίτες έχουν απαιτήσει με την ψήφο τους από τα κόμματα να συνεργαστούν. Στις περιπτώσεις αυτές υπάρχει προγραμματική συμφωνία σε όλους τους τομείς της πολιτικής με στόχους και χρονοδιαγράμματα. Εμείς αυτά δεν τα κάναμε, γιατί είμαστε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης.
Σήμερα, όμως, δεν έχουμε κυβέρνηση εθνικής συνεργασίας με προγραμματική συμφωνία επί του συνόλου των πολιτικών. Αυτό που έχουμε σήμερα είναι μια κυβέρνηση εθνικής συνεργασίας με ειδική αποστολή σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης. Και εδώ παίρνει τις ευθύνες κάθε βουλευτής απέναντι στο καθήκον και την πατρίδα. Γιατί μπορούμε να αναλύσουμε τις θέσεις και το ρόλο των κομμάτων στη Δημοκρατία, αλλά για να λειτουργήσει η Δημοκρατία απαιτούνται συνθήκες εθνικής ανεξαρτησίας και κυριαρχίας βασική συνιστώσα των οποίων είναι η οικονομική ανεξαρτησία και ισχύ. Μπορεί μια χώρα να είναι ανεξάρτητη όταν είναι οικονομικά εξαρτημένη και αδύναμη;
Έχουμε υποχρέωση να κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν για να μπορεί η χώρα να ελέγχει τον παραγωγικό πλούτο της και να μην εξαρτάται από μηχανισμούς και άλλες χώρες.
Εμείς που συνεργαστήκαμε για αυτό το συγκεκριμένο σχέδιο έχουμε περιγράψει το στόχο. Είναι σημαντική η 6η δόση, γιατί αφορά τις ζωές των ανθρώπων και θα δώσει τις βάσεις για πρωτογενές πλεόνασμα και ανάπτυξη ώστε να βγούμε από το αδιέξοδο.
Θα πρέπει να απαντήσουν και τα άλλα κόμματα. Να παρουσιάσουν τη λύση τους στον ελληνικό λαό. Γιατί δεν μπορεί οι μεν να κάνουν εύκολη κριτική στους δε, οι οποίοι προσπαθούν να βρουν διέξοδο για τη χώρα.
Η συνεργασία αυτή είναι πρωτοφανής. Αλλάζει σελίδα σε πολλά πράγματα. Όμως, δεν πρόκειται για ένα πολιτικό χωνευτήρι. Ούτε σημαίνει ότι όλοι έχουμε τις ίδιες απόψεις, ούτε ότι βγάζουμε «μέσους όρους». Είμαστε κόμματα με τις θέσεις μας και συνεργαζόμαστε για συγκεκριμένους στόχους.
Είναι, όμως, η πρώτη φορά στην ιστορία της χώρα που σε μείζονα ζητήματα, που απειλείται η εθνική μας ανεξαρτησία, το πολιτικό σύστημα δεν απαντά με διχασμό και μετωπική σύγκρουση, αλλά αποφασίζει να συνεργαστεί.
Η πορεία δεν θα είναι εύκολη. Όσοι πήραμε αυτή την απόφαση έχουμε ευθύνη να είμαστε ειλικρινείς.
Ένα χρόνο τώρα από την πλειοψηφία της Βουλής ακούμε απόψεις, προτάσεις βουλευτών για εθνική συνεργασία ως μοναδική λύση. Η αλήθεια είναι, όμως, ότι δεν καταλήξαμε εκεί μόνοι μας, μέσα από εσωτερικές και εθνικές διεργασίες. Υπήρξε μεγάλη πίεση από τον ίδιο το λαό. Υπήρξε πίεση και από το εξωτερικό – πρέπει να το παραδεχτούμε – και είναι κάτι που δεν μπορεί να ξανασυμβεί. Δεν μπορεί να μην αποφασίζουμε μόνοι μας για τη χώρα μας και για τις επιλογές που πρέπει να κάνουμε.
Πρώτη σημασία έχει να εξασφαλίσουμε – και δεν εννοώ να δούμε φως στο βάθος του τούνελ – την πορεία της χώρας με το ευρώ στο χέρι, με κλίμα και συνθήκες ασφάλειας και επενδύσεων. Γιατί σε μια χώρα όπου όλα είναι υπό κατάληψη, όλοι είναι στους δρόμους και από το Σεπτέμβρη δεν λειτουργεί η δημόσια διοίκηση και δεν εισπράττονται οι φόροι, δεν προσελκύονται επενδύσεις, δεν αναπτύσσεται η οικονομία και δεν δημιουργούνται θέσεις εργασίας.
Έχουμε ευθύνη σε αυτή τη δύσκολη κατάσταση να κατανοήσουμε ότι καθένας «βάζει πλάτη» για να ανορθώσουμε τη χώρα. Η επενδυτική δραστηριότητα είναι απαραίτητη προϋπόθεση.
Όλα αυτά δεν μπορούν να επιτευχθούν στο προεκλογικό κλίμα που κάποιοι είναι έτοιμοι να δημιουργήσουν. Στην προεκλογική περίοδο όλοι ξέρουμε ότι αντί της νηφαλιότητας επικρατεί η όξυνση, αντί του μέτρου η υπερβολή, αντί της πραγματικότητας, το «ο άλλος δρόμος» και «η άλλη λύση» , που κανένας όμως δεν περιγράφει.
Η κυβέρνηση θα κινηθεί μέσα στο πλαίσιο των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει. Ο χρόνος, όμως, των εκλογών ελάχιστη σημασία έχει μπροστά στο μείζον που είναι η αντιμετώπιση μιας έσωθεν και μιας έξωθεν απειλής, της αναταραχής και της ανομίας που οδηγεί στην ακυβέρνητη πολιτεία και της αποβολής, δηλαδή της εξόδου από την ευρωζώνη.
Είναι θέμα της Βουλής, των Αρχηγών των κομμάτων, των βουλευτών, που είναι οι πλέον αρμόδιοι να παρακολουθούν την πορεία και να διαπιστώσουν τη λήξη συναγερμού και την επιστροφή στα γνωστά και καθιερωμένα της πολιτικής μας ζωής. Είναι σαφές ότι αυτό που ζούμε σήμερα δεν είναι ένα κομμάτι της φυσιολογικής πολιτικής ζωής.
Θεώρησα εξαιρετικά αναγκαίο να αναφερθώ στα παραπάνω, διότι στο χώρο της αρμοδιότητας μου, η επίτευξη συναίνεσης και συμφωνίας ως αποτέλεσμα μακράς προσπάθειας είχε θετικά αποτελέσματα. Αλλάξαμε εκ βάθρων το σύστημα στην Ανώτατη Εκπαίδευση, ώστε τα Πανεπιστήμιά μας να γίνουν ανταγωνιστικά και να μην φοβόμαστε τη λέξη. Ο νόμος εφαρμόζεται και ήταν κάτι που δεν το πίστευε κανένας.
Σήμερα ως Υπουργείο δουλεύουμε μαζί με τον κύριο Αρβανιτόπουλο – με τον οποίο συνεργαστήκαμε στο παρελθόν για τη συναίνεση – ώστε να εφαρμοστεί ο νόμος για τα Πανεπιστήμια και να αλλάξουμε την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.
Έχουμε ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα για αυτή την κυβέρνηση και ο στόχος είναι σαφής. Η χώρα δεν έχει σταματήσει να λειτουργεί. Σε ό,τι επιλογή και προτεραιότητα έχουμε από εδώ και πέρα, πρέπει να αποδείξουμε – όσο είναι εφικτό στο πλαίσιο μιας τέτοια κυβέρνησης – ότι υπάρχει συνεργασία.
Στο Υπουργείο Παιδείας έχουμε μπροστά μας τέσσερα μεγάλα ζητήματα: Την αναδιάρθρωση της Περιφερειακής εκπαίδευσης – πώς δομούνται με ένα νέο σχήμα Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση – το Νέο Λύκειο και το Τεχνολογικό Λύκειο, τις εισαγωγικές εξετάσεις και το νόμο για την Έρευνα. Όλα αυτά θα περάσουν από τη Διακομματική Επιτροπή για την Παιδεία, ώστε με συνεργασία όλων των κομμάτων να έρθουν στη Βουλή με τον πλέον συναινετικό τρόπο. Στα θέματα της Παιδείας η συναίνεση είναι βασική προϋπόθεση.
Έχουμε μπροστά μας δύσκολους μήνες. Επειδή τα δύο τελευταία χρόνια ήταν πολύ δύσκολα και για κάθε έναν από εμάς ήταν μια οδύνη, πιστεύω ότι αυτό που ζούμε τώρα είναι διδακτικό για όλους. Διότι κανένας από εμάς, είτε ανήκει, στην Αριστερά είτε στη Δεξιά, δεν μπορεί να κάθεται εκ του ασφαλούς και να πυροβολεί και να βλέπει τη χώρα να πεθαίνει.