Σημεία συνέντευξης της Υπουργού Ανάπτυξης Ανταγωνιστικότητας & Ναυτιλίας, Άννας Διαμαντοπούλου, στην εκπομπή «Σαββατοκύριακο στη ΝΕΤ», στους δημοσιογράφους Τάκη Σαράντη και Γιάννη Σκάλκο
Το αποτέλεσμα της κάλπης δεν είναι θέμα ανάκαμψης των κομμάτων, αλλά θα δείξει πού θέλουμε να πάει η χώρα. Όλα τα κόμματα -και της Αριστεράς και τα νέα κόμματα- πρέπει να δώσουν επαρκείς απαντήσεις για το τι θα κάνουν την επόμενη μέρα και φυσικά να τεκμηριώσουν πώς θα υλοποιήσουν κάθε πρότασή τους. Από αυτό θα κριθεί το ποσοστό των κομμάτων και κυρίως το τι θα συμβεί την 7η Μαΐου.
Δεν νομίζω ότι ως ΠΑΣΟΚ υποσχόμαστε καλύτερες μέρες. Η επόμενη περίοδος θα είναι πολύ δύσκολη και για τη χώρα και για τους πολίτες. Το έλλειμμα της χώρας παραμένει και τα χρήματα που βγάζουμε ως χώρα δεν επαρκούν για να λειτουργήσει το κράτος. Έχουμε ακόμη δρόμο μπροστά μας για να μπορέσουμε σταδιακά να έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα και να μην χρειάζεται να δανειζόμαστε.
Η πολιτική και το τι μπορεί να κάνει μια κυβέρνηση δεν τελειώνουν ποτέ.
Η δανειακή σύμβαση είναι ένα πακέτο μέτρων για τη σταθεροποίηση της οικονομίας και της δημοσιονομικής κατάστασης της χώρα, ώστε να μπορέσουμε να «χτίσουμε» την ανάπτυξη. Αυτό το πακέτο δεν είναι καθόλου εύκολο και από μόνο του δεν υπόσχεται καλύτερες μέρες εάν δεν κουμαντάρουμε τα του οίκου μας, υπόσχεται μόνο μια διέξοδο στο αδιέξοδο. Χρειάζεται τα κόμματα που συμφωνούν στη δανειακή σύμβαση να ορίσουν και άλλες πολιτικές. Χρειάζονται παρεμβάσεις στην παραγωγή – πώς θα προσελκύσουμε επενδύσεις και θα βοηθήσουμε τις επιχειρήσεις –και σε όλους τους τομείς που έχουμε συγκριτικό πλεονέκτημα όπως στην ενέργεια και την αγροτική παραγωγή. Επίσης, χρειάζεται να δούμε τι θα κάνουμε για την κοινωνική αλληλεγγύη, ώστε να υπάρξουν άμεσες παρεμβάσεις σε αυτούς που έχουν πραγματικά προβλήματα – και εκεί απαντά η πρόταση του κ. Βενιζέλου. Τέλος πρέπει να υπάρξουν θεσμικές αλλαγές σε θέματα που πλήγωσαν τον ελληνικό λαό και το πολιτικό σύστημα, όπως τα προνόμια των βουλευτών, των συνδικαλιστών και το εκλογικό σύστημα. Το ΠΑΣΟΚ κάνει μια ολοκληρωμένη, αλλά δύσκολη πρόταση, με πολλές θυσίες και με αβεβαιότητες, γιατί κανείς δεν μας διαβεβαιώνει ότι το χρέος θα είναι βιώσιμο. Μπορεί η πρότασή μας να είναι δύσκολη, θα ήθελα όμως να ακούσω και την εναλλακτική πρόταση.
Η Ελλάδα είναι ένα σύμπτωμα της ευρωπαϊκής ασθένειας. Είμαστε ένα μικρό ποσοστό της ευρωπαϊκής οικονομίας. Ακολουθούν άλλες χώρες και για αυτό η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρέπει να απαντήσει στο πού θα πάει η Ευρώπη και πώς θα επιτευχθεί η οικονομική ενοποίηση. Δεν είναι δουλειά του κ. Μπαρόζο να μας πει το αναπτυξιακό πρόγραμμα της Ελλάδας, αλλά πώς θα υπάρξει ενιαία οικονομική πολιτική για όλες τις χώρες. Η Ευρώπη πρέπει να απαντήσει για το θέμα των ευρωομολόγων ή για την κοπή χρήματος. Αυτό είναι το στοίχημα το επόμενο διάστημα. Είμαι πεπεισμένη ότι η ΕΕ θα πάει σε μεγάλες αλλαγές.
Συζητάμε μόνο για το ποιος θα είναι Πρωθυπουργός την επομένη των εκλογών. Το ζητούμενο, όμως, είναι το μοντέλο διακυβέρνησης. Για να υπάρξει κυβέρνηση – αποτελεσματική και να κάνει πράγματα πέρα από το μνημόνιο- πρέπει να υπάρξει προγραμματική συμφωνία, με Πρωθυπουργό κοινής αποδοχής και Υπουργούς που θα ελέγχονται. Επί 6 μήνες η χώρα ήταν στον «πάγο» – εκτός από το PSI- και δεν προχώρησε κανένα νομοσχέδιο, ούτε πολύ επείγοντα θέματα, επειδή δεν ήταν στο μνημόνιο. Αυτό το πείραμα δεν μπορεί να ξαναγίνει. Σε αυτή την πολύ δύσκολη στιγμή πρέπει να αποφασίσουμε πρώτα τι θα κάνουμε. Εάν αποφασίσουμε να πάμε σε μια πραγματική Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, τότε θα δούμε ποιος θα είναι Πρωθυπουργός.
Ο κ. Βενιζέλος έκανε κριτική σε ό,τι δεν πήγε καλά στο πρώτο μνημόνιο, είτε λόγω λάθος υπολογισμών από την ΕΕ είτε γιατί δεν εφαρμόστηκαν σωστά. Όταν αποφασίζει κανείς να κάνει κάτι πρέπει να το κάνει μέχρι τέλους. Πρέπει να παραδεχτούμε ότι υπήρξαν Υπουργοί που δεν πάλευαν μια απόφαση μέχρι την εφαρμογή της.
Πρέπει επιτέλους να μπει στη δημόσια συζήτηση τι θεωρούμε πολιτικό σύστημα. Δεν είναι μόνο τα δύο μεγάλα κόμματα, είναι και η Αριστερά – που επί δεκαετίες έκανε κάθε αίτημα, παράλογο ή λογικό, και κάθε ρουσφέτι αριστερή διεκδίκηση- είναι και η Δικαιοσύνη και τα ΜΜΕ και η Εκκλησία. Η κρίση πρέπει να μας επηρεάσει όλους, δεν αρκεί να αλλάξουν μόνο τα δύο κόμματα. Στην πολιτική μέσω των εκλογών μπορεί πραγματικά κάποιος να κριθεί, κάτι που δεν ισχύει σε όλους τους χώρους.