Άρθρο στην εφημερίδα «Ημερησία»

Άρθρο της Υπουργού Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας, Άννας Διαμαντοπούλου, στην εφημερίδα «Ημερησία»Με μια λέξη, το διακύβευμα των προσεχών εκλογών είναι η ανάπτυξη: το πώς, δηλαδή, η χώρα μας θα βγει από την ύφεση και πώς θα ανοίξουν στην Ελλάδα νέες επιχειρήσεις, ει δυνατόν, υψηλής προστιθέμενης αξίας, δίνοντας έτσι τη μόνη πραγματική απάντηση στην καλπάζουσα ανεργία.

Η ανάπτυξη δεν είναι ένα γενικό σύνθημα πολιτικής αερολογίας. Οι σκασμένες αναπτυξιακές φούσκες που οδήγησαν τη χώρα στη σημερινή κρίση δεν ξαναφουσκώνουν. Η ανάπτυξη είναι το αποτέλεσμα, πρωτίστως, ενός μεγάλου αριθμού επιχειρηματικών αποφάσεων, ανάληψης επιχειρηματικών κινδύνων, λεπτομερούς σχεδιασμού και στιβαρής εκτέλεσης σε ένα φυσικά τουλάχιστον μη εχθρικό περιβάλλον.

Με μια λέξη, το διακύβευμα των προσεχών εκλογών είναι η ανάπτυξη: το πώς, δηλαδή, η χώρα μας θα βγει από την ύφεση και πώς θα ανοίξουν στην Ελλάδα νέες επιχειρήσεις, ει δυνατόν, υψηλής προστιθέμενης αξίας, δίνοντας έτσι τη μόνη πραγματική απάντηση στην καλπάζουσα ανεργία.

Η ανάπτυξη δεν είναι ένα γενικό σύνθημα πολιτικής αερολογίας. Οι σκασμένες αναπτυξιακές φούσκες που οδήγησαν τη χώρα στη σημερινή κρίση δεν ξαναφουσκώνουν. Η ανάπτυξη είναι το αποτέλεσμα, πρωτίστως, ενός μεγάλου αριθμού επιχειρηματικών αποφάσεων, ανάληψης επιχειρηματικών κινδύνων, λεπτομερούς σχεδιασμού και στιβαρής εκτέλεσης σε ένα φυσικά τουλάχιστον μη εχθρικό περιβάλλον.

Από τη μεριά της η πολιτική ηγεσία οφείλει να καθορίσει μία αναπτυξιακή πολιτική που βασίζεται σε τρεις πυλώνες:

1. Δημοσιονομική αποκατάσταση

Ο πρώτος πυλώνας είναι η αποκατάσταση της πιστοληπτικής αξιοπιστίας

· Του ελληνικού κράτους

· Του ελληνικού τραπεζικού συστήματος και

· Των ελληνικών επιχειρήσεων.

Η αναγκαία και ικανή συνθήκη για τα παραπάνω είναι η δημιουργία πρωτογενούς πλεονάσματος. Αυτό πρέπει να γίνει όχι επειδή το λέει το Μνημόνιο αλλά γιατί χωρίς αυτό η χώρα θα συνεχίσει να βρίσκεται στον αναπνευστήρα και τελικά με την αφαίρεση του αναπνευστήρα συνήθως έρχεται και το… τέλος.

2. Ευρω-ομόλογα ανάπτυξης (ή εργο-ομόλογα)

Η συζήτηση για τα ευρω-ομόλογα έχει ήδη τεθεί επί τάπητος. Εν τούτοις, τα ευρω-ομόλογα σχετίζονται με το χρέος και όχι με την ανάπτυξη. Ωστόσο, κάποια στιγμή, θα πρέπει να βρεθούν και ρεαλιστικές λύσεις για την ανάπτυξη. Σε μια εποχή ένδειας κρατικού και ευρωπαϊκού χρήματος χρειάζεται μια κεϊνσιανή πολιτική για να αντισταθμιστεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο ο δημοσιονομικός εξορθολογισμός – ο οποίος, από μόνος του οδηγεί στην ανατροφοδοτούμενη ύφεση.

Συνεπώς, θα πρέπει να προσπαθήσουμε να δεχτούμε επενδύσεις με διεθνή «project-bonds» ή «εργο-ομόλογα» σε επενδυτικά σχέδια μεγάλου βεληνεκούς, όπως είναι τα ευρωπαϊκά δίκτυα.

3. Νέο αναπτυξιακό μοντέλο – «η Ελλάδα που παράγει»

Πέρα από την αποκατάσταση των δημοσιονομικών ανισορροπιών της χώρας και τη βέλτιστη χρήση οικονομικών εργαλείων σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, η μοίρα της Ελλάδας βρίσκεται και στα χέρια μας.

Χρειαζόμαστε να δούμε την Ελλάδα χωρίς τους μυωπικούς φακούς της κρατικής γραφειοκρατίας.

Νέο μοντέλο παραγωγής, δηλαδή ισχυρή πολιτική ηγεσία.

Το μοντέλο αυτό ξεκινά με θεσμικές μεταρρυθμίσεις αλλά απαιτεί και στόχευση στο σχεδιασμό και στην εφαρμογή των πολιτικών.

Το σοβαρότερο πρόβλημα της δημοσιονομικής μας εξυγίανσης, υπήρξε η αδυναμία στόχευσης τόσο στη περικοπή των δαπανών όσο και στην αύξηση των εσόδων. Η αδυναμία στόχευσης οδηγεί αναγκαστικά σε οριζόντια μέτρα δηλαδή σε μέτρα «επί δικαίων και αδίκων». Ο ίδιος αυτός κανόνας της στόχευσης ισχύει και για τα μέτρα της αναπτυξιακής πολιτικής όταν διαθέτουμε τα περιορισμένα αναπτυξιακά κονδύλια που έχουμε στη διάθεσή μας και όταν οριοθετούμε τα σχετικά φορολογικά κίνητρα.

Η καινοτομία, η εξωστρέφεια, οι άμεσες ξένες επενδύσεις, είναι επιλογές ανάπτυξης και επιβίωσης. Η Ελλάδα θα πρέπει να επενδύσει στον τουρισμό υψηλής προστιθέμενης αξίας, στην ενέργεια και τις ανανεώσιμες πηγές, στις καινοτόμες καλλιέργειες, στις ιχθυοκαλλιέργειες, στα γενόσημα, στη βιομηχανία τροφίμων, στον ιατρικό τουρισμό.

Επίσης, θα πρέπει να «κρατήσουμε» στα ελληνικά μυαλά. Προγράμματα προσέλκυσης νέων επιστημόνων, παραγωγικής αξιοποίησης της έρευνας και καινοτόμων μορφών χρηματοδοτήσεων (Venture Capitals) στο χώρο της Πληροφορικής και των Τηλεπικοινωνιών είναι ήδη ενεργά, ενώ αντίστοιχα προγράμματα για το νέο που θα επιλέξει την επιστροφή και την επένδυση στην ύπαιθρο, με γνώση και τεχνολογία βρίσκονται υπό διαμόρφωση. Προσοχή, όμως. Η αστοχία είναι ιδιαίτερα κρίσιμη παράμετρος. Αστοχία στη διάθεση των πόρων για την ανάπτυξη σημαίνει δυστυχώς αυτό που έχει επικρατήσει στην αγορά ως αναπτυξιακές «αρπαχτές». Κάτι τέτοιο θα είναι έγκλημα για τη χώρα.

Αντί επιλόγου

Η μεγάλη αλήθεια πίσω από τα αναπτυξιακά και επενδυτικά πλάνα είναι ότι η επιτυχία τους είναι συνάρτηση όχι μόνο ειδικής γνώσης, αλλά κυρίως πολιτικής βούλησης και εκτελεστικής ικανότητας.

Το δελτίο καταστροφής με κραυγές και ακραίες απειλές δεν δίνει φυσικά καμία λύση. Η απόφαση για κόμματα και πρόσωπα αφορά την επιλογή όλων αλλά και του καθένα χωριστά.