ΑΝΝΑΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ
ΑΝΝΑ-Τελικά, κυρία υπουργέ, όχι μόνο το κόμμα, αλλά και οι υπουργοί δείχνουν να διαχωρίζονται σε μνημονιστές και αντιμνημονιστές. Μπορεί να υπάρχουν υπουργοί που αμφισβητούν το Μνημόνιο;
Οι υπουργοί δεν είναι λοχίες. Συμμετέχουν και συνδιαμορφώνουν πολιτικές σε ένα πολιτικό πλαίσιο συνυπευθυνότητας.
Η κυβέρνηση έχει συλλογική ευθύνη για τις αποφάσεις της και κάθε υπουργός οφείλει να έχει γνώση της αποστολής και της ευθύνης του. Ιδιαίτερα σε μια εποχή όπου το διακύβευμα είναι τεράστιο. Δίνουμε μια σκληρή και δύσκολη μάχη και έχουμε χρέος να την κερδίσουμε προς όφελος της χώρας και των πολιτών. Δεν υπάρχουν περιθώρια για αμφίσημες τοποθετήσεις και μειωμένες αποδόσεις. Επιλογή, λοιπόν, για τους υπουργούς μπορεί να συνιστά μόνο η «πρώτη γραμμή» και όχι οι «δεύτερες σκέψεις».
-Υπάρχουν, όμως, στελέχη που λένε «δεν μας εκφράζει η πολιτική μας»…
Εκτιμώ ότι μας εκφράζει όλους η πάση θυσία σωτηρία της χώρας. Την ώρα που, στην κυριολεξία, βρισκόμαστε στην «κόψη του ξυραφιού», την ώρα που το αν θα διασφαλίσουμε ένα μέλλον ευημερίας ή αν θα αφεθούμε στον κατήφορο της οικονομικής καταστροφής εξαρτάται μόνο από την υπεύθυνη προσπάθεια που θα καταβάλουμε όλοι, θα ήταν εξωφρενικό να δίνουμε την εικόνα που περιγράφει η θουκιδίδεια ρήση «των οικιών ημών εμπιπραμένων ημείς άδομεν». Και μάλιστα φάλτσα.
-Ακούγονται φωνές στην Ευρώπη και στην Ελλάδα για την ανάγκη διαπραγμάτευσης του χρέους…
Ο αρμόδιος υπουργός έχει γίνει απόλυτα σαφής για τη θέση και την πορεία της Ελλάδας. Η συζήτηση για την αναδιάρθρωση έχει πολιτικό και ιστορικό βάθος. θυμίζω την αναδιάρθρωση του χρέους της Γερμανίας, αλλά και το κίνημα για τη μείωση του χρέους των υπό ανάπτυξη χωρών. Στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία, η ταχύτατη ανάπτυξη του χρέους από ένα σημείο και έπειτα, προφανώς οφείλεται στην κακή διαχείριση της υπεύθυνης χώρας αλλά προστίθενται και παράγοντες που έχουν να κάνουν με την ασύδοτη λειτουργία του διεθνούς κεφαλαίου. Υπενθυμίζω ότι τόσο στο βιβλίο μου « Η έξυπνη Ελλάδα», αλλά και ως επίτροπος σε συνεργασία με προοδευτικούς Ευρωπαίους οικονομολόγους, είχαμε θεμελιώσει και υποστηρίξει έναν διεθνή ελάχιστο φόρο στις συναλλαγές που να μειώνει το διαλυτικό χρέος σε πάρα πολλές χώρες.
-Οι παραφωνίες στην κυβερνητική ορχήστρα δεν αποτελούν πρόβλημα; Και μήπως πρέπει να παρέμβει αποφασιστικότερα ο μαέστρος;
Θεωρώ ότι υπάρχει μια παραπολιτική υπερβολή στον τρόπο που αποδίδονται οι διαφωνίες και οι εντάσεις. Οι χαμηλοί τόνοι στα λόγια και οι υψηλές ταχύτητες στα έργα είναι αυτό που έχει ανάγκη ο τόπος τούτη την ώρα.
-Κατά πολλούς πάντως, η κόντρα Παπακωνσταντίνου – Ρέππα υποκρύπτει ευρύτερες ιδεολογικές διαφορές…
Στον βαθμό που τους ξέρω και τους δύο, μοιράζονται ένα εξίσου υψηλό αίσθημα ευθύνης και μια μεγάλη ευαισθησία για τα προβλήματα των συμπολιτών μας.
-Ο,τι και αν υποστηρίζετε, ωστόσο, το οικονομικό επιτελείο βάλλεται από την πλειονότητα των στελεχών σας…
Δεν θυμάμαι ποτέ οικονομικό επιτελείο που να μη βάλλεται. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν απαιτείται σαφής συντονισμός και κοινός βηματισμός προκειμένου να κινηθούμε γρήγορα και αποτελεσματικά προς την ανάπτυξη. Οι επενδύσεις και οι θέσεις εργασίας συνιστούν τη λυδία λίθο της κυβερνητικής πολιτικής. Σε αυτά τα κρίσιμα μέτωπα, δεν χρειάζεται απλά συντονισμός, αλλά συγχρονισμός μπαλέτου.
-Για πολλούς, υπάρχει καθυστέρηση στον αναπτυξιακό τομέα. Τι πιστεύετε ότι πρέπει να γίνει;
Εκ των πραγμάτων, η κυβέρνηση υποχρεώθηκε να λειτουργήσει σαν ένα δημοσιονομικό «166».Έπρεπε να αποφύγουμε τη μοιραία πτώση. Τώρα, είναι η ώρα της πτήσης. Η οικονομία πρέπει να απογειωθεί δημιουργώντας νέο εθνικό πλούτο, νέες ευκαιρίες νέες δυνατότητες. Να δώσουμε ώθηση σε ένα νέο, «πράσινο», βιώσιμο και έξυπνο αναπτυξιακό μοντέλο, που θα ανταποκρίνεται σε πραγματικές ανάγκες και θα στηρίζεται στα πραγματικά συγκριτικά πλεονεκτήματά μας. Εμείς ως υπουργείο, έχουμε ξεκινήσει ήδη -με επίκεντρο την έρευνα- την κινητοποίηση δημόσιων και ιδιωτικών κεφαλαίων, προκείμενου να επιτύχουμε χειροπιαστά αποτελέσματα, τα οποία θα συνεισφέρουν θετικά στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, στην ενδυνάμωση της ανάπτυξης και στην ενίσχυση της απασχόλησης. Στρέφουμε τις προτεραιότητες μας και κονδύλια πολλών εκατομμυρίων ευρώ σε ερευνητικούς τομείς οι οποίοι μπορούν να αποδώσουν στην οικονομία και στην ανάπτυξη της χώρας καθώς σχετίζονται με την πληροφορική, την ενέργεια, την αγροτοβιοτεχνολογία, τα χημικά υλικά και τις υπηρεσίες υγείας.
Την επόμενη εβδομάδα θα ανακοινώσουμε αποτελέσματα Η γνώση είναι η δύναμη που έχουμε ανάγκη περισσότερο οπό ποτέ και με αυτό το σκεπτικό η πολιτική του υπουργείου μας σ’ αυτόν τον τομέα μπορεί να κωδικοποιηθεί οε τρία μεγάλα «Ε»: Εκπαίδευση, Έρευνα, Επενδύσεις.
-Και ο κ. Παπακωνσταντίνου τι να προσέξει;
Την πλάτη του! Διευκρινίζω: Το πρόβλημα δεν είναι η ευθεία κριτική και τα επιχειρήματα, αλλά η υπονόμευση της εφαρμογής του πιο δύσκολου εγχειρήματος που επιχείρησε ποτέ υπουργός Οικονομικών. Οι εξελίξεις, δε, των τελευταίων ημερών που αλλάζουν κάπως το κλίμα για την αξιοπιστία της χώρας είναι αποτέλεσμα της προσήλωσης και της επιμονής του υπουργού Οικονομικών και του πρωθυπουργού.