Πρόληψη – Θεραπεία – Επανένταξη
Δεν αρκούν οι πύρινοι μύδροι και μεγαλόστομες αναλύσεις, μιλώντας για «κινδύνους» και «μάστιγες» της κοινωνίας. Δεν αρκεί η έκφραση συμπάθειας για τους εξαρτημένους από απόσταση «ασφαλείας». Εκείνο που κυρίως χρειάζεται είναι πρώτον να διαπιστωθούν οι πραγματικές διαστάσεις του προβλήματος (χωρίς τις δραματοποιήσεις της ειδησεογραφίας, ούτε και απλοϊκά μηνύματα αισιοδοξίας) και δεύτερον, να συνειδητοποιηθεί το γεγονός ότι και οι εξαρτημένοι είναι ένα κομμάτι της κοινωνίας μας, που πάνω απ’ όλα έχουν ανάγκη ανθρώπινης συμπεριφοράς, επιστημονικής φροντίδας, συγκεκριμένων μέτρων της πολιτείας και της αλληλεγγύης όλων μας.
Στην Ελλάδα το δίχτυο πρόληψης από τις εξαρτησιογόνες ουσίες που λειτουργεί ταυτόχρονα και σαν δίκτυο κοινωνικής προστασίας υποκαθιστώντας την έλλειψη κοινωνικών δομών σε τοπικό επίπεδο και συμβάλλοντας στην κοινωνική συνοχή, αποτελείται από τα 72 Κέντρα Πρόληψης (ΚΠ) του ΟΚΑΝΑ που λειτουργούν ήδη 12 χρόνια.
Τα τελευταία όμως 2 χρόνια Ο ΟΚΑΝΑ βιώνει μία ανεπανάληπτη κρίση που οφείλεται στην άρνηση της Πολιτείας και κυρίως του Υπουργείου Υγείας να καταβάλει τα χρήματα του κρατικού προϋπολογισμού, (που έχουν συμφωνηθεί και υπογραφεί με τις αντίστοιχες συμβάσεις) οδηγώντας τα σε υποβάθμιση και εξαθλίωση με τελικό στόχο ένα «προσεχτικά μελετημένο κλείσιμο».
Αυτά υποστηρίζει το Σωματείο Εργαζομένων στα Κέντρα Πρόληψης και ΟΚΑΝΑ και Αυτοδιοίκησης σε Δελτίο Τύπου, το οποίο και παραθέτουμε με αφορμή τη σημερινή ημέρα, θυμίζοντας ότι το θέμα αυτό το έχουμε φέρει εδώ και καιρό στη Βουλή.