Ομιλία στην ΠΑΣΠ ΦΜΣ ΑΠΘ

Πριν ξεκινήσω να σας πω ότι κάθε φορά που ανεβαίνω στη Θεσσαλονίκη προτιμώ να με προσφωνούν «συντρόφισσα» και όχι «κυρία».

Το φοιτητικό κίνημα έχει ιστορία διεκδικήσεων. Τη δεκαετία του ’20, του ’30, στην περίοδο του Βενιζέλου, του Ψυχάρη, δίνεται ο μεγάλος αγώνας για τη δημοτική γλώσσα. Ένας αγώνας που σήμερα μας φαίνεται ίσως πολύ μακρινός και ίσως όχι τόσο σημαντικός. Αλλά ήταν μια εποχή που είχαμε νεκρούς για τη δημοτική γλώσσα, είχαμε φυλακισμένους. Είχαμε συγκρούσεις στο Κοινοβούλιο.

Τη δεκαετία του ’40 έχουμε τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και οι φοιτητές εκτελούνται. Οι φοιτητές της περιοχής είναι στη πρωτοπορία πάλι του αγώνα της χώρας. Στη δεκαετία του ’50 το Φοιτητικό Κίνημα συναντά το Κυπριακό ζήτημα. Οι φοιτητές είναι και πάλι στους δρόμους και παλεύουν για τη μεγάλη ιδέα της Κύπρου.

Τη δεκαετία του ’60 οι φοιτητές είναι πρωτοπόροι στην ιστορία της δημοκρατίας. Ο ανένδοτος, ο αγώνας εναντίον των ανακτόρων, ο αγώνας για τη δημοκρατία και λειτουργία των ανθρώπινων δικαιωμάτων στη χώρα έχει τους φοιτητές και πάλι στην πρώτη γραμμή.

Τη δεκαετία του ’70 μέσα στη χούντα οι φοιτητές οργανώνονται, πρωτοπορία στην απελευθέρωση της χώρας. Τη δεκαετία του ’80, τέλη της δεκαετίας του ‘70 και αρχές του ’80 που ήμασταν φοιτητές όπως είπες ο Γιάννης ο Μυλόπουλος, είναι η εποχή που το φοιτητικό κίνημα έχει βγει με μεγάλη αίγλη. Μετά από τη γενιά του Πολυτεχνείου όλες οι άλλες γενιές είχαμε ένα κόμπλεξ απέναντι στη γενιά του Πολυτεχνείου γιατί δεν ήμασταν και εμείς αγωνιστές.

Μετά, στη δεκαετία του ‘80 τα πράγματα αλλάζουν αρκετά στο Φοιτητικό Κίνημα.

Ίσως είμαστε μια χώρα με μεγάλη ευημερία, αλλάζουν τα οικονομικά δεδομένα, το πανεπιστήμιο εκδημοκρατίζεται. Έχουμε εκδημοκρατισμό του πανεπιστημίου, που ήταν ένα πολύ μεγάλο αίτημα της δικής μας γενιάς. Έχουμε σημαντικές αλλαγές, έχουμε περιφερειακά πανεπιστήμια, η χώρα μας μπαίνει στην Ε.Ε. και είναι στην αιχμή του δόρατος.

Το ΠΑΣΟΚ και η Νεολαία ΠΑΣΟΚ συμμετέχει στα διεθνή κινήματα. Και στο ευρωπαϊκό κίνημα αλλά και σε όλα τα σημεία του πλανήτη. Θυμάμαι ότι τότε, όταν ήμασταν στην Νεολαία ΠΑΣΟΚ είχαμε επαφές και πήγαμε στο κίνημα των Σαντινίστας, με το κίνημα των «Μπολισάρι» ως την έρημο, με το κίνημα τότε των χωρών της Λατινικής Αμερικής. Μια Νεολαία στην πρώτη γραμμή που πάλευε για αυτά που παλεύει η νεολαία, που δεν είναι ποτέ μόνο ο στενός δικός της χώρος, αλλά είναι ένας χώρος πολύ πιο μεγάλος, πολύ πιο οραματικός.

Το Φοιτητικό Κίνημα έχει μερικά χαρακτηριστικά που ίσως δεν τα έχουν στον ίδιο βαθμό ή σε πολύ μικρότερο βαθμό έχουν τα άλλα κινήματα. Το πρώτο είναι ότι πρέπει να είναι ένα κίνημα ανεξάρτητο, να μην είναι χειραφετημένο. Γι’ αυτό χαίρομαι πολύ και συμφωνώ απόλυτα με την αυτονομία της ΠΑΣΠ.

Αυτόνομη ΠΑΣΠ ήταν ένα αίτημα που το είχαμε και εμείς πριν από πολλά χρόνια. Σημαίνει μια νεολαία η οποία έχει πολιτικά συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, ανήκει ιδεολογικά σε ένα χώρο. Έχει μια πολύ συγκροτημένη σχέση με αυτό το χώρο, αλλά είναι μια νεολαία που δεν χειραγωγείται από τα κόμματα, που είναι ανεξάρτητη, που μπορεί να έχει τη δική της άποψη όταν χρειάζεται και γι’ αυτό είναι πολύ πιο ευρεία από τον κομματικό χώρο.

Το δεύτερο είναι η ιδεολογικοποίηση του φοιτητικού κινήματος. Είναι ένας χώρος με έντονες ιδεολογίες και πολλές φορές αυτές οι ιδεολογίες είναι πιο ευρείες. Είναι πιο ευρύ το σώμα από ότι είναι στην κοινωνία ή στο συνδικαλιστικό κίνημα. Γι’ αυτό και το σύστημα της ΠΑΣΠ, ενωμένη Αριστερά, είναι πράγματι ένα βαθύτατα πολιτικό σύνθημα που στη σημερινή ιδιαίτέρα πραγματικότητα είναι αυτό που έχει ανάγκη η νεολαία. Ενωμένη Αριστερά απέναντι σε μια δεξιά διακυβέρνηση, η οποία ανατρέπει κεκτημένα και η οποία δεν μπορεί όχι μόνο να εμπνεύσει, αλλά να δώσει μια ελπίδα ότι κάτι θα γίνει στη χώρα.

Το επόμενο μεγάλο θέμα είναι ότι η νεολαία είναι πάντοτε στη πρωτοπορία. Οι στόχοι της νεολαίας συνδέονται με την πρωτοπορία. Κι αυτό σημαίνει νεολαίους με ερεθίσματα, με γνώση του τι γίνεται στον κόσμο, με πρωτοπορία στα αιτήματα και όχι με επιστροφή και συντήρηση.

Δεν μπορεί ποτέ ένα νεολαιίστικο κίνημα να γίνει μαζικό και να ευαισθητοποιήσει και να βγάλει στους δρόμους όχι μόνο τους νεολαίους των πανεπιστημίων αλλά και τους νεολαίους της χώρας, τους εργαζόμενους, τους άνεργους, όλα αυτά τα παιδιά στην επαρχία και στα μεγάλα αστικά κέντρα που έχουν μεγάλα ζητήματα, αν δεν βάλεις συνολικά ζητήματα και αν δεν φύγει μπροστά.

Το να στεκόμαστε στις προηγούμενες δεκαετίες ή στο να προσπαθούμε να φέρουμε δόγματα προηγούμενων εποχών στο σήμερα δεν είναι πραγματικά παρά μια συντήρηση η οποία θέλουμε να ονομάζεται Αριστερά. Και δυστυχώς σήμερα υπάρχει ένα μεγάλο μέρος συντηρητικής Αριστεράς στη χώρα μας.

Θέλω λοιπόν πριν έρθω στο σήμερα και δούμε το σημερινό φοιτητικό κίνημα, το σημερινό ρόλο της ΠΑΣΠ και τη σημασία που έχει ΠΑΣΠ, να σας πω κι εγώ μια πολύ μικρή ιστορία.

Στο χώρο της ΠΑΣΠ, όπως και στο χώρο όλων των νεολαιών, πάντοτε τα πνεύματα είναι πολύ πιο αναμμένα. Είναι πάντοτε πιο εκρηκτική η ατμόσφαιρα και είναι πάντοτε πιο εύκολες οι συγκρούσεις. Έτσι ήταν, είναι και θα είναι πάντοτε στη νεολαία. Η Νεολαία ΠΑΣΟΚ πέρασε πολλά. Και η ΠΑΣΠ πέρασε πολλά. Όταν λοιπόν ο Γιάννης και εγώ ήμασταν τότε στο Πολυτεχνείο, εκείνη την εποχή στο Πολυτεχνείο η Π.Μ.Σ. ήταν πραγματικά πάρα πολύ ισχυρή τότε, τώρα λέγεται Σχολή Θετικών Επιστημών, η Π.Μ.Σ. ήταν πραγματικά το πιο ισχυρό φοιτητικό κίνημα.

Τότε στο Πολυτεχνείο είχαμε τρεις ΠΑΣΠ. Την ΠΑΣΠ 1, την ΠΑΣΠ 2 και την κλαδική του ΠΑΣΟΚ. Ήρθε λοιπόν τότε – καλή ώρα όπως ήρθα εγώ τώρα – για μια εκδήλωση ο Γιώργος ο Γεννηματάς. Μας μάζεψε λοιπόν τους τρεις επικεφαλείς των τριών ΠΑΣΠ, ήταν αργά το βράδυ, είχε τελειώσει η εκδήλωση, ήταν 10 η ώρα και μας είπε: «σας δίνω 2 ώρες καιρό. Στις 12 η ώρα θα γυρίσετε πίσω, θα υπάρχει μια ΠΑΣΠ, η ηγεσία της ΠΑΣΠ θα είναι αυτή».

Μας έδωσε τα ονόματα που δεν ήταν κανένας από εμάς που ήμασταν εκλεγμένοι, που είχαμε δυνάμεις κλπ. «Θα είναι αυτοί οι 5. Όποιος δεν το δεχτεί θα σηκωθεί να φύγει στις 12 και μετά τις 12 αφού θα γίνει αυτό, θα σας βάλω τους στόχους για την επόμενη περίοδο».

Φύγαμε λοιπόν μαζευτήκαμε, φωνάξαμε, αγριέψαμε, γυρίσαμε, εν πάση περιπτώσει δεχτήκαμε αυτό που μας είπε. Όταν τελειώσαμε αργά πολύ αργά τη νύχτα μας είπε «και τώρα έχετε ένα στόχο. Ενωμένη ΠΑΣΠ πρώτη δύναμη».

Αγαπητές συντρόφισσες και σύντροφοι, όλοι ξέρετε πολύ καλά γιατί την είπα αυτή την ιστορία. Ενωμένοι, μια γροθιά σας διαβεβαιώ ότι το ΠΑΣΟΚ, η Νεολαία ΠΑΣΟΚ, η ΠΑΣΠ, θα γίνει ένα θηρίο πάλι που θα ξεσηκώσει τον ελληνικό λαό.

Θα κλείσω με το πιο βασικό που είναι γιατί ΠΑΣΠ, γιατί ΠΑΣΟΚ και γιατί πρέπει να πείσουμε και τους συμφοιτητές σας και την ελληνική κοινωνία. Κάθε φορά έχει σημασία το φοιτητικό κίνημα, γι’ αυτό και σας είπα μέσα στις δεκαετίες πίσω από ποιους στόχους ήταν συγκροτημένο, έχει σημασία το φοιτητικό κίνημα γύρω από ένα μεγάλο στόχο.

Τότε που πάλευε για τη δημοκρατία πάλευε και για την παιδεία. Το ψωμί – παιδεία – ελευθερία ήταν πραγματικά το κυρίαρχο στοίχημα μιας εποχής.

Στη σημερινή εποχή λοιπόν αν θέλουμε να βάλουμε ένα μεγάλο και κυρίαρχο στόχο για τη χώρα, ο στόχος αυτός πρέπει να συνδέεται με το τι μοντέλο ανάπτυξης θέλουμε και πώς αντιμετωπίζουμε τα μεγάλα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας, που είναι η ανεργία, που είναι η ανασφάλεια.

Η χώρα μας είναι μια μικρή χώρα. Δεν έχει φυσικούς πόρους, δεν έχει βαριά βιομηχανία και την ίδια στιγμή συνορεύει με χώρες, οι οποίες έχουν πολύ χαμηλά μεροκάματα. Αυτό κάνει δύσκολη την ανάπτυξη, ταυτόχρονα με την κοινωνική συνοχή.

Η Ελλάδα λοιπόν έχει έναν δρόμο να ακολουθήσει. Να γίνει πρωτοπόρα χώρα στην κοινωνία της γνώσης. Στην έρευνα, στην πληροφορική, άρα στην ανάπτυξη των υπηρεσιών. Αυτό δεν είναι καθόλου απλό και καθόλου εύκολο.

Σήμερα, συντρόφισσες και σύντροφοι, με τα τελευταία αποτελέσματα που έβγαλε το annual report της Πληροφορικής που ίσως το παρακολουθείτε πολλοί γιατί είναι αντίστοιχο των Σχολών σας, προκύπτει ότι η Ελλάδα είναι στην 27η θέση όσον αφορά την πρόσβαση των φοιτητών στο Internet και στην κτήση laptop. Προσέξτε, 27οι στους 27. Δηλαδή είμαστε μετά τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία.

Είμαστε 25η χώρα στη σχέση δασκάλου με μαθητών όσον αφορά τη σχέση πληροφορικής. Και 12 χώρες μας πέρασαν τα τελευταία 3 χρόνια επί κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας. Οι νέες χώρες που μπήκαν μετά τη διεύρυνση έφυγαν όλες μπροστά από την Ελλάδα.

Εμείς λοιπόν δεν μπορεί παρά να έχουμε έναν συγκεκριμένο στόχο. Η χώρα μας μέσα σε μια 4ετία με μεγάλες θεσμικές αλλαγές, με προτεραιότητες να θέσει ένα στόχο. Να είμαστε μέσα στις 5 πρώτες χώρες στην κοινωνία της γνώσης σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Και όσες φορές έχουμε βάλει στόχο ως τώρα το έχουμε πετύχει.

Αυτό όμως τι σημαίνει; Σημαίνει ότι πρέπει να κάνουμε μια σημαντική μεταρρύθμιση στην παιδεία, γιατί στην κοινωνία της γνώσης δεν μπορείς να μπεις και κοινωνία της γνώσης σημαίνει υπηρεσίες, σημαίνει άλλο μοντέλο ανάπτυξης, σημαίνει προσέλκυση άλλων επενδύσεων, σημαίνει θέσεις εργασίας σε άλλους τομείς, σημαίνει πολύ μεγάλες αλλαγές στη λειτουργία του Δημοσίου, του πανεπιστημίου, όσον αφορά τη διασύνδεση τους, την πληροφορική τους.

Αυτά όλα απαιτούν μια κυβέρνηση με σχέδιο, με στόχους, με προϋπολογισμό ο οποίος θα αλλάξει τα δεδομένα. Εμείς είχαμε πει ότι θα βάλουμε τη χώρα στην ΟΝΕ, το κάναμε. Είπαμε ότι θα μπει η Κύπρος στην Ε.Ε., το κάναμε. Είπαμε ότι θα γίνουν Ολυμπιακοί Αγώνες σε μια χώρα που ήταν η πιο μικρή χώρα που τους είχε αναλάβει ποτέ. Το κάναμε. Τώρα ο στόχος μας θα είναι η Ελλάδα να μπει μέσα στις 5 πρώτες χώρες στην κοινωνία της γνώσης.

Αυτός ο στόχος έχει την προϋπόθεση της επανάστασης στην παιδεία. Ο στόχος λοιπόν: δημόσια δωρεάν παιδεία υψηλής ποιότητας για όλους.

Και επειδή περάσαμε μια μεγάλη περίοδο με συγχύσεις, με πολιτική θολότητα, με συγκρούσεις, έγινε ουσιαστικά μια σύγκρουση τα προηγούμενα χρόνια στα πανεπιστήμια χωρίς να ωφεληθεί και χωρίς να γίνει τίποτα γι’ αυτό που όλοι έλεγαν ότι πάλευαν, τη δημόσια παιδεία.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, το αν θα υπάρχουν προπαιδευτήρια επειδή τα επιτρέπει η Ε.Ε. ή όχι, είναι θέμα ενός ισχυρού κράτους να βάλει όρους, ρυθμίσεις και να κλείσει ό,τι δεν ανταποκρίνεται στις προϋποθέσεις της χώρας. Το να υπάρξει όμως δημόσια παιδεία, υψηλού επιπέδου, δημόσια παιδεία, η οποία δεν δίνει απλά τίτλους σπουδών, αλλά η οποία αλλάζει την ανάπτυξη της χώρας, είναι προϋπόθεση για οτιδήποτε άλλο.

Εμείς ως ΠΑΣΟΚ είμαστε η παράταξη που ιστορικά υπηρετήσαμε τη δημόσια παιδεία. Επί Γεωργίου Παπανδρέου έγινε η δημόσια παιδεία, επί Ανδρέα Παπανδρέου έγιναν οι μεγάλες αλλαγές στα πανεπιστήμια και για να λέμε και ένα νούμερο στα 18 χρόνια ΠΑΣΟΚ έγινε το 49% των υποδομών παιδείας από τότε που έγινε το ελληνικό κράτος.

Καμία λοιπόν άμυνα απέναντι σε λογικές ποιος είναι υπέρ της δημόσιας παιδείας. Πρέπει όλοι επιθετικά και δημιουργικά και η ΠΑΣΠ στην πρωτοπορία να υποστηρίξουμε όχι μόνο τη δημόσια παιδεία, αλλά ποια δημόσια παιδεία και πώς θα γίνει αυτή η δημόσια παιδεία; Να πω λοιπόν δυο κουβέντες για τις βασικές έννοιες. Είπα δημόσια, είπα δωρεάν, είπα υψηλής ποιότητας και είπα και για όλους.

Δημόσια παιδεία. Η δημόσια παιδεία είναι διαφορετική από τη κρατική παιδεία. Σήμερα έχουμε κρατικό πανεπιστήμιο. Τα έχετε δει και όσοι συμμετέχετε στις Συγκλήτους, μπορούν να σας τα πουν και οι καθηγητές. Πανεπιστήμια που θέλουν για να κάνουν το δάπεδο ενός εργαστηρίου να πάρουν υπογραφή από το Υπουργείο. Καθηγητές οι οποίοι για να προκηρύξουν μια θέση ενός βοηθού τους πρέπει να πάρουν άδεια από το Υπουργείο. Προγράμματα σπουδών που ελέγχονται από το Υπουργείο.

Αυτά ανήκουν σε ένα πανεπιστήμιο πολλά χρόνια πίσω. Εμείς θέλουμε ένα πανεπιστήμιο αυτοτελές, αυτοδιοίκητο, με δημόσια χρηματοδότηση με έλεγχο και αξιολόγηση.

Δημόσιο πανεπιστήμιο, το οποίο να λειτουργεί μέσα σε ένα ευρύτερο εθνικό σχεδιασμό αλλά να έχει την αυτονομία να εξελίσσεται.

Δωρεάν παιδεία. Εδώ πρέπει να πούμε πρώτα την αρχή της χρηματοδότησης. Ίσως το 5% δεν είναι πια αρκετό μετά από την υποχρηματοδότηση που είχαμε από τη Νέα Δημοκρατία. Σας θυμίζω ότι το 2003 ήταν το 3,62% του ΑΕΠ και σήμερα είναι το 3,02% του ΑΕΠ. Είμαστε η μόνη χώρα που έχουμε μείωση της χρηματοδότησης της παιδείας.

Λέμε λοιπόν τουλάχιστον 5% για την παιδεία και 1,5% για την έρευνα. Και επειδή αυτό πολλές φορές λέγεται, έχουμε πει και από πού θα το πάρουμε. Θα υπάρξει 0,2% μείωση των εξοπλισμών και έχουμε δεσμευτεί για δυο νέους πόρους που αφορούν το χρηματιστηριακό κεφάλαιο, χρήματα τα οποία θα πάνε από την πρώτη χρονιά στην παιδεία. Γιατί δεν μπορούμε να μιλάμε για δωρεάν παιδεία βεβαίως αν δεν μιλήσουμε για τη χρηματοδότηση της.

Το δεύτερο σημαντικό στοιχείο είναι ότι πρέπει να διαχωρίσουμε την κοινωνική πολιτική από την ακαδημαϊκή πολιτική. Δηλαδή θα πρέπει να βρούμε τρόπους και να υπάρχει ένα κοινωνικό πρόγραμμα που υποστηρίζει τους φοιτητές.

Δηλαδή το θέμα της σίτισης, το θέμα της στέγασης, το θέμα της υποστήριξης με άτοκα δάνεια πολύ μακροχρόνια, 30-35 χρόνων αν υπάρχουν φοιτητές που θέλουν να κάνουν άλλα πράγματα, αλλά αυτό είναι ένα κοινωνικό πακέτο το οποίο δεν πρέπει να είναι στον ίδιο προϋπολογισμό με αυτόν του πανεπιστημίου.

Γιατί ο προϋπολογισμός του πανεπιστημίου μπορεί να βάλει καινούρια και μεγάλα ζητήματα. Υποδομών, τεχνολογίας, δωρεάν πρόσβασης στο Internet κ.ο.κ. Δημόσια λοιπόν παιδεία, δωρεάν παιδεία.

Το τρίτο είναι υψηλής ποιότητας για όλους. Αγαπητές συντρόφισσες και σύντροφοι, ίσως κάποιοι από εσάς να συμμετέχετε και στις σοσιαλιστικές νεολαίες. Εν πάση περιπτώσει αυτό είναι κάτι που πρέπει να γίνει με ένταση τα επόμενα χρόνια για να δούμε όλη τη συζήτηση που γίνεται στην Ευρώπη.

Στην Ευρώπη έχουμε την προηγούμενη 20ετία τη μαζική συμμετοχή στα πανεπιστήμια. Αυξήθηκε πάρα πολύ ο αριθμός των φοιτητών.

Και είναι δείκτης ανάπτυξης για μια χώρα να αυξάνει ο αριθμός των φοιτητών της. Δεν είναι όμως αρκετό. Δεν αρκεί να ανεβαίνει ο αριθμός, πρέπει να ανεβαίνει και η ποιότητα. Γιατί αλλιώς μπαίνουμε στην επιλογή ή σπουδάζουν πολύ με χαμηλή ποιότητα ή σπουδάζουν λίγοι με υψηλή ποιότητα. Αυτό το δίλημμα δεν πρέπει να μπει στην Ελλάδα. Θα πρέπει να εξασφαλίζουμε υψηλή ποιότητα σπουδών.

Αυτό σημαίνει αξιολόγηση των πανεπιστημίων, αξιολόγηση των καθηγητών, αξιολόγηση των φοιτητών. Πρέπει να μπούμε σε μια λογική που το πανεπιστήμιο εφόσον έχει δημόσια χρηματοδότηση και αξιολογείται και λογοδοτεί. Και αυτό είναι ένα σημαντικό βήμα.

Επίσης πολύ σημαντικό θέμα είναι το θέμα των βιβλιοθηκών και των συγγραμμάτων σας. Το ΠΑΣΟΚ έχει πολύ ανεπτυγμένη πρόταση γι’ αυτό, γιατί είδα πολύ ενδιαφέρουσες προτάσεις, η ΠΑΣΠ Θεσσαλονίκης έχει κάνει, όταν είχα έρθει την προηγούμενη φορά, μου τα είχε δώσει ο Χρήστος, έχετε κάνει πραγματικά πολύ σοβαρή δουλειά και θέλω να σας συγχαρώ γι’ αυτήν.

Και το ότι κάθεστε και δουλεύετε και γράφετε, είναι πολύ σημαντικό εσείς οι ίδιοι να κατανοείτε τη σημασία της αξιολόγησης, εσείς οι ίδιοι να κατανοείτε τη σημασία των συγγραμμάτων στο Διαδίκτυο, εσείς οι ίδιοι να βάζετε ζητήματα δωρεάν πρόσβασης στο Διαδίκτυο. Όπως αίτημα είναι η σίτιση, με ίδια ένταση αίτημα πρέπει να είναι η δωρεάν πρόσβαση στο Διαδίκτυο. Δεν νοείται φοιτητής σήμερα που να μη ζει ακαδημαϊκά μέσα από το Διαδίκτυο.

Το θέμα των βιβλιοθηκών, το θέμα βεβαίως της κινητικότητας εντός των Σχολών, της κινητικότητας με το εξωτερικό, της δυνατότητας κάποιος να δημιουργεί το μενού των σπουδών του και να μη μπαίνει μέσα στο πανεπιστήμιο, μια σειρά από ζητήματα που η ΠΑΣΠ οφείλει να τα ανάγει σε ζητήματα συζήτησης μέσα στα πανεπιστήμια για να δώσουμε και την άλλη πρόταση για το πανεπιστήμιο.

Είπα δημόσια παιδεία, δωρεάν παιδεία, υψηλής ποιότητας, με ίση πρόσβαση για όλους. Το δικαίωμα πρόσβασης. Και εδώ έχουμε δυο πράγματα. Το «για όλους» είναι η πρόσβαση και είναι και η δημοκρατία.

Πρόσβαση, είναι σαφές ότι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε με αυτό το σύστημα εισαγωγής στο πανεπιστήμιο. Γι’ αυτό προτείνουμε ένα νέο σύστημα, δεν είναι η ώρα να το συζητήσουμε εδώ, είναι ένα σύστημα όμως που συνδυάζει το απολυτήριο ενός Λυκείου με την ειδική διαβάθμιση που θα κάνουν στα μαθήματα που θα επιλέγει η κάθε Σχολή μόνη της για το κάθε μάθημα. Επομένως θα έχουμε ένα συνδυασμό πανεπιστημίου και Λυκείου.

Το «για όλους» όμως δεν είναι μόνο η πρόσβαση το ποιος μπαίνει, δεν είναι μόνο πώς υποστηρίζεται αυτός που μπαίνει, είναι και η δημοκρατία. Και εδώ θέλω να είμαι πολύ καθαρή. Δεν γίνεται μέσα στα πανεπιστήμια -και έχουμε ευθύνη όλοι γι’ αυτό- να επικρατούν μειοψηφίες.

Είναι πολύ σημαντικό για τη δημοκρατία να σεβόμαστε απολύτως τις μειοψηφίες, να έχουν τη δυνατότητα έκφρασης των θέσεων τους. Όμως δεν μπορεί παρά οι πλειοψηφίες των ιδεών και των θέσεων να επικρατούν σε όλες μας τις κινήσεις.

Αγαπητές συντρόφισσες και σύντροφοι, μίλησα λίγο περισσότερο για τις θέσεις, γιατί πάτε σε εκλογές. Και στις 9 του Απρίλη αφήστε την ΔΑΠ να κάνει προεκλογικό αγώνα μόνο με πάρτι και μπίρες. Η ΠΑΣΠ θα είναι ξανά μπροστά με ιδέες και θέσεις.

Και κάνω αυτή την παρατήρηση γιατί έχετε μπροστά μας 9 μέρες μέχρι τις εκλογές. Ακόμα και η ποιότητα της προεκλογικής αναμέτρησης δείχνει τη διαφορά των πολιτικών απόψεων. Δεν μπορεί το φοιτητικό κίνημα να είναι μια ιστορία από εκδρομές στη Μύκονο και από πάρτι σε μπαράκια. Το φοιτητικό κίνημα θα ξαναβγεί στους δρόμους.

Είναι λοιπόν πολύ σημαντικό αυτές τις επόμενες 9 μέρες η ΠΑΣΠ να μπορέσει ας πούμε τον αγώνα που κάναμε όλοι παλιά, ο καθένας έναν. Και ο καθένας έναν θα τον πείσει γιατί πρέπει να υπάρχει προοπτική και όραμα για το αύριο του πανεπιστημίου. Ένα πανεπιστήμιο επαναλαμβάνω, δημόσιο, ένα πανεπιστήμιο που θα αλλάξει όχι το μέλλον του καθενός από εσάς, αλλά το μέλλον της χώρας. Αυτή η ΠΑΣΠ μπορεί και θα δίνει πρωτοπορία!

Τελειώνοντας, ξέρω πόσο δύσκολο είναι στις μέρες μας να γίνει μια εκδήλωση.

Θέλω να ευχαριστήσω όλα τα παιδιά που δούλεψαν και όλους τον καθένα από εσάς που είναι εδώ.

Να σας συγχαρώ για την πολύ ωραία αφίσα, για τη δουλειά που κάνατε, ξέρω και αυτή πως την κάνατε μόνη σας. Και να πούμε ότι επειδή είναι Πρωταπριλιά σήμερα, το μόνο θα μπορούσα να πω λόγω Πρωταπριλιάς είναι ότι η ΠΑΣΠ δεν θα βγει πρώτη δύναμη.