Χαιρετισμός στην Εκδήλωση Παρατηρητηρίου προς τιμήν του Β.Παπάζογλου

Είναι μεγάλη τιμή να δίνεται σε κάποιον η ευκαιρία να μιλήσει για σημαντικούς ανθρώπους. Γίνεται μάλιστα μεγαλύτερη η τιμή όταν διαθέτει κανείς το επιπλέον προνόμιο να έχει συνεργαστεί, αγωνιστεί και πετύχει μαζί τους.

Αυτό νιώθω τώρα που γράφω για τον Βασίλη Παπάζογλου, καθώς, δυστυχώς, δεν μπορώ απόψε να είμαι μαζί σας, ανάμεσα στη συντροφιά όσων έχουν τη χαρά να ανήκουν στους φίλους του Βασίλη.

Δεν θα είναι υπερβολή αν πω ότι από όλες τις ευχάριστες και δύσκολες στιγμές της θητείας μου στο Υπουργείο Παιδείας, εκείνη που θα μου μείνει για πάντα χαραγμένη, είναι η πρωτοφανής για τα Ελληνικά πολιτικά δεδομένα, επιτυχία της ψήφισης του Νόμου για την αναβάθμιση των ελληνικών ΑΕΙ.

Μία μεγάλη πολιτική επιτυχία που προέκυψε μέσα από συνδυασμό διεθνούς και εθνικής εμπειρίας,  μεθοδικότητας, υψηλής επιστημοσύνης, συντονισμού, ευελιξίας και κυρίως βούλησης και αποφασιστικότητας.

Αυτά τα χαρακτηριστικά, δηλαδή, που διαθέτει ο Βασίλης και πάνω στα οποία μαζί με τους συνεργάτες μας, αλλά και τη στήριξη πολλών από εσάς, χτίσαμε κάτι για το οποίο αξίζει να λες ότι η πολιτική έχει ακόμα να δώσει στον τόπο.

Αυτή τη μεταρρύθμιση λοιπόν, θα κληθεί και το πολιτικό σύστημα και οι άνθρωποι της Ανώτατης Εκπαίδευσης και οι φοιτητές και οι πολίτες να υπερασπισθούν ως ένα δικό τους κτήμα. Ένας δικός τους στόχος έξω και πέρα από τη Δανειακή Σύμβαση και το Μνημόνιο.

Ούτε δογματικοί είμαστε ούτε ριψάσπιδες όμως. Ο Νόμος πρέπει να εφαρμοστεί και, όπως ο ίδιος άλλωστε περικλείει στην φιλοσοφία του, όπου χωλαίνει πρέπει να διορθωθεί.

Δεν νοείται όμως επέμβαση εκ των προτέρων και με ιδιοτέλεια σε έναν Νόμο που δεν εφαρμόζεται πλήρως από ανθρώπους που αποσκοπούν και έχουν δημοσίως δηλώσει τη συνολική ακύρωση του.

 Εύχομαι ο χώρος της Εκπαίδευσης να έχει την τύχη να υπηρετείται πάντα από επιστήμονες, δασκάλους και κυρίως ανθρώπους σαν τον Βασίλη Παπάζογλου.

Τον χρειαζόμαστε για όλα τα μεγάλα και σημαντικά που έχουμε μπροστά μας.