Για την “Εβδομάδα κατά του Ρατσισμού”

Η «Εβδομάδα κατά του Ρατσισμού» που διανύουμε (15-23 Μαρτίου 2008), βρίσκει την Ελλάδα χωρίς λύση σε ένα πρόβλημα που δεν είναι πλέον καινούργιο. Η ξενοφοβία και οι διακρίσεις στη βάση προσωπικών επιλογών υφίστανται σταθερά και η Πολιτεία δεν ανταποκρίνεται αποτελεσματικά.

«Εβδομάδα κατά του Ρατσισμού»

Η «Εβδομάδα κατά του Ρατσισμού» που διανύουμε (15-23 Μαρτίου 2008), βρίσκει την Ελλάδα χωρίς λύση σε ένα πρόβλημα που δεν είναι πλέον καινούργιο. Η ξενοφοβία και οι διακρίσεις στη βάση προσωπικών επιλογών υφίστανται σταθερά και η Πολιτεία δεν ανταποκρίνεται αποτελεσματικά.

Παραμένουν τεράστια θεσμικά ελλείμματα που δε συμβαδίζουν με τους κανόνες και τα προτάγματα μιας πολιτισμένης και ουσιαστικά δημοκρατικής κοινωνίας.

Οι μετανάστες εξακολουθούν να βιώνουν σε ένα αρνητικό κλίμα όπου η διαφορετικότητα ουσιαστικά τιμωρείται. Ακόμα και στο Ασφαλιστικό, οι κυβερνητικές προτάσεις δυσχεραίνουν σε μεγάλο βαθμό τη δυνατότητα έκδοσης βιβλιαρίου υγείας, διπλασιάζοντας τον αριθμό εργάσιμων ημερών που προαπαιτούνται για να ασκηθεί ένα βασικό κοινωνικό ανθρώπινο δικαίωμα.

Παραμένουν και τεράστια πολιτικά ελλείμματα όπου με διάφορες δικαιολογίες, οι μετανάστες στερούνται πολιτικών δικαιωμάτων και άρα περιθωριοποιούνται περαιτέρω. Το ίδιο δυστυχώς συμβαίνει και με άτομα που εκφράζουν άλλου είδους διαφορετικότητες. Ακόμα και νόμοι του κράτους αποδέχονται διαχωρισμούς ανάμεσα στους ανθρώπους λόγω διαφορετικότητας όπως για παράδειγμα στο καλών γενικών κατευθύνσεων αλλά ατελές και πρόχειρο, Σύμφωνο Συμβίωσης.

Το ότι ως Πολιτεία και ως Κοινωνία δεν έχουμε ακόμα βρει μοντέλο ουσιαστικής ενσωμάτωσης ούτε καν των παιδιών μεταναστών που έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα αποτελεί ένα στίγμα  που οφείλουμε να ξεπλύνουμε. Ο ρατσισμός έχει δυστυχώς συχνά απήχηση γιατί απευθύνεται στον ελάχιστο κοινό παρονομαστή ποταπών λαϊκιστικών συναισθημάτων. Όλη όμως η κοινωνία πρέπει να ορθώσει το ανάστημα της γιατί κανείς δε δικαιούται να τυγχάνει καλύτερης συμπεριφοράς από τη χειρότερη που επιδεικνύει.