“Κύριε Αρβανιτόπουλε καλώς ήρθατε στο …2011”

Αποκαλυπτικός, του τι μπορούσε να γίνει αλλά δεν  έγινε, τώρα και ενάμιση χρόνο στον χώρο της Παιδείας, είναι ο κ. Υπουργός Παιδείας στην προσπάθεια του να παρουσιάσει ως  έργο της Κυβέρνησης  Σαμαρά, όσα αυτή κληρονόμησε από τους προηγούμενους, με την συνέντευξή του στο «Πρώτο Θέμα».

Είναι δείγμα μιας αντίληψης, όπως άλλωστε επιβεβαίωσε ο ίδιος ο πρωθυπουργός με την χθεσινή του ομιλία. «Ο,τι καλό δικό μας ό,τι κακό των άλλων». Μια αντίληψη  που όλοι ελπίζαμε  ότι η δημιουργία μιας Κυβέρνησης Συνεργασίας  θα ανέτρεπε. Στην  θέση της θα έφερνε την λογική της συναίνεσης και της συνεννόησης, με πολιτική εντιμότητα και την πολυπόθητη αλήθεια. Αλήθεια,  για το που βρισκόμαστε, αλήθεια,  για το που πηγαίνουμε και πώς θα πορευθούμε.
Αρνούμενη  τους αφορισμούς θα μιλήσω με συγκεκριμένα παραδείγματα.
Ας δούμε τα κατά Αρβανιτόπουλο επιτεύγματα της Κυβέρνησης Σαμαρά στην παιδεία.
1.«Ο πρώτος νόμος της Κυβέρνησης ήταν για τα ΑΕΙ – για να λειτουργήσουν χωρίς προβλήματα» !!!
Ναι ήταν, αλλά το μόνο που χρειαζόταν ήταν η καθιέρωση της ηλεκτρονικής ψήφου, που είχε αρνηθεί η Ν.Δ. κατά την ψήφιση του Ν.4009/2011. Αντ’ αυτού κυρίαρχο στοιχείο ήταν η παράταση της θητείας των Πρυτάνεων και η ανασύσταση των προσωπικών φέουδων, που έφερε αντιφάσεις και δυσλειτουργίες στην εφαρμογή της όλης μεταρρύθμισης,  με ασύλληπτες καθυστερήσεις σε μέτρα που άμεσα αφορούν τους φοιτητές αλλά και το αυτοδιοίκητο των Πανεπιστημίων.
2.«Προχωρήσαμε στην θέσπιση του Εθνικού Πλαισίου Επαγγελματικών Προσόντων».
Προφανώς  εννοεί τον νόμο που ψηφίστηκε  τον Σεπτέμβριο του 2010, ξεκίνησε όλη η προεργασία υλοποίησης και από το 2012 εγκαταλείφθηκε.
3.«Αναδιάρθρωση της διαχείρισης του διδακτικού προσωπικού πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας»
Πράγματι υπήρξε επιστροφή στις  χωρίς κριτήρια αποσπάσεις .  
Με υπεράριθμους στο κέντρο και κενά στην περιφέρεια. Και αυτά όταν από το 2011 λειτουργεί η ηλεκτρονική κάρτα σχολείου, όπου καταγράφονταν πρόγραμμα, ώρες και προσωπικό για κάθε τμήμα δημοτικού, γυμνασίου και λυκείου. Η μήπως δεν λειτουργεί;
4.«Πετύχαμε το αυτονόητο: να ξεκινά η σχολική χρονιά με τα βιβλία και τους εκπαιδευτικούς στα σχολεία».
Πράγματι η διανομή των βιβλίων για 2012-13  άρχισε από τον Μάιο του 2012
(η Κυβέρνηση ανέλαβε στις 21 Ιουνίου),που επιβεβαιώνει πόσο αποδοτικότερος είναι «ο Διόφαντος» δηλαδή ο νέος οργανισμός εκδόσεων  που λειτουργεί από τον Σεπτέμβριο του 2011.
5.«Προχωράμε σε νομοθετικές πρωτοβουλίες για το Λύκειο και το Τεχνολογικό Λύκειο»!!!
Αρκεί να σκεφθεί κανείς ότι τα σχέδια νόμου για το Νέο Γενικό και Τεχνικό Λύκειο και το σύστημα εισαγωγικών εξετάσεων, ήταν συμφωνημένα σε διακομματικό επίπεδο, από τον Γενάρη του 2012, και με απόφαση του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας, και με εξασφαλισμένη  τότε χρηματοδότηση.  Με την προσωπική άρνηση του κ Σαμαρά, η Κυβέρνηση Παπαδήμου δεν προχώρησε . Ενάμιση χρόνο μετά ανακοινώνονται για πολλοστή φορά  Θύμα της αναβλητικότητας τα παιδιά που συνεχίζουν με ένα αναχρονιστικό σύστημα.
6.«Το φθινόπωρο θα καταθέσουμε νομοσχέδιο για την έρευνα και τεχνολογία»
Άλλο ένα νομοσχέδιο επεξεργασμένο και ξεχασμένο από το Γενάρη  του 2012, με άμεση συνεισφορά του Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας και Τεχνολογίας (ΕΣΕΤ), υπό την προεδρία του κ. Κριμιζή, με τους διεθνούς κύρους κορυφαίους επιστήμονες. Δύο χαμένα χρόνια, καθοριστικά για την ανάπτυξη της χώρας.
7. «Η αξιολόγηση υλοποιείται και είναι εξαιρετικής σημασίας».
Το πρόγραμμα αξιολόγησης του σχολείου ξεκίνησε να εφαρμόζεται  2011. Το Π.Δ. για την ατομική αξιολόγηση, παραδόθηκε στον κ Μπαμπινιώτη τον Μάρτιο του 2012. Ένα χρόνο μετά τίποτα το συγκεκριμένο.
Τα παραπάνω αποτελούν γεγονότα. Επισημάνσεις που θεωρώ ότι μπορούν να οδηγήσουν σε αφύπνιση, γιατί «η ανάκαμψη της πατρίδας περνά μέσα από την αναγέννηση της παιδείας». Να και ένα σημείο που συμφωνώ με τον κ. Αρβανιτόπουλο.!
Δεν έχουμε την πολυτέλεια για κομματική και προσωπική αλαζονεία.
Η έξοδος από την κρίση απαιτεί συνένωση δυνάμεων. Και αν η αντιπολίτευση δεν θέλει ας κινηθούν οι τρεις κυβερνητικοί εταίροι. 4-2-1 στις μεταρρυθμίσεις και όχι στους διορισμούς.
Τουλάχιστον το ΠΑΣΟΚ έχει μεταρρυθμιστικό παρελθόν. Αν δεν έχει τίποτε νέο να πει, τουλάχιστον ας υπερασπισθεί το έργο του.

ΑΔ