ΑΝΝΑΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ
ΑΝΝΑΣυντρόφισσες και σύντροφοι, έχω την αίσθηση όπως και πολλοί ότι η συνεδρίαση αυτή του Εθνικού Συμβουλίου, γίνεται σε μια από τις πολύ κρίσιμες για τον τόπο στιγμές.’ Βρισκόμαστε σε μια φάση χρεοκοπίας. Μια χρεοκοπία, που μπορεί να είναι οικονομική, θεσμική, μια χρεοκοπία αξιών. Έχουμε όλοι μεγάλη ευθύνη.
Ήρθε η ώρα που το σύνολο των πολιτών, των διανοούμενων, των εκπροσώπων των φορέων της οικονομίας και της κοινωνίας και πάνω απ’ όλους το πολιτικό σύστημα και εμείς οι πολιτικοί, να βγάλουμε τη δική μας κουκούλα. Να δούμε κατάματα την αλήθεια. Να δούμε και να αναλύσουμε τα πραγματικά αίτια αυτού που ζούμε σήμερα, κυρίως να μιλήσουμε με την γλώσσα της αλήθειας.
Η αθλιότητα της Δεξιάς διακυβέρνησης των τελευταίων πέντε χρόνων, διαλύοντας απολύτως ένα αδύναμο κράτος και ουσιαστικά γενικεύοντας τη διαφθορά ως μοναδικό στοιχείο της πολιτικής, δημιουργεί την ανάγκη για επιστροφή στα βασικά.
Αν σκεφθούμε όλοι τι πρέπει να κάνουμε αύριο, για να ανορθώσουμε και να μεταρρυθμίσουμε αυτό που παραλαμβάνουμε, η πρώτη απάντηση είναι, επιστροφή στα βασικά. Δηλαδή, τι θέλει η χώρα. Θέλει ένα κράτος που να λειτουργεί προς όφελος της ανάπτυξης και της συνοχής στην κοινωνία μας. Θέλει μια δημοκρατία στην οποία να λειτουργούν οι νόμοι και οι θεσμοί. Θέλει μια Κυβέρνηση η οποία αυτονόητα υποστηρίζει το δημόσιο συμφέρον. Θέλει βέβαια να μπορεί οι νέοι να χτίζουν το μέλλον τους με βάση την αξιοκρατία και όχι αυτό που βιώνουν σήμερα και το οποίο εξέφρασε ο Πρόεδρος με ένα σύνθημα που υπάρχει από στόμα σε στόμα, δηλαδή ότι οι νέοι σήμερα για να μπορέσουν να προχωρήσουν θέλουν cash, ρευστό και κολλητούς.
Η πρώτη γενιά του 21ου αιώνα της Ελλάδας, είναι σήμερα στους δρόμους. Δίνει το δικό της αγώνα, με τα δικά της χαρακτηριστικά, με διαφορετικό τρόπο έκφρασης, με διαφορετικά διακυβεύματα. Αυτή η γενιά δεν έχει την ανάγκη ούτε της κατανόησής μας, ούτε της ερμηνείας μας, δεν έχει πολύ περισσότερο ανάγκη να την χαϊδεύουμε. Είναι μια γενιά που όπως και οι προηγούμενες, δεν έχουν ανάγκη από «πολιτικούς μπαμπάδες και μαμάδες».
Η καθαρή καταδίκη των βανδαλισμών και της τυφλής βίας, ουσιαστικά πρέπει να υποστηρίξει και όχι να δημιουργήσει σύγχυση στο νεανικό κίνημα που είναι σήμερα έξω και αφυπνίζει συνειδήσεις. Συμφωνούμε όλοι ότι είμαστε μπροστά σε μια κοινωνική έκρηξη, με αιτία και αφορμή.
Αγαπητές συντρόφισσες και σύντροφοι με το πρόγραμμα που είχαμε στον Τομέα Παιδείας όλο αυτό το διάστημα, μας δόθηκε η ευκαιρία σε πολλούς να μπούμε σε δεκάδες Λύκεια, να γυρίσουμε τα περισσότερα Πανεπιστήμια της χώρας. Μιλώντας κανείς με παιδιά, με εκπαιδευτικούς, με γονείς, δεν είναι πολύ μακριά από το να καταλάβει ότι αυτή η έκρηξη ερχόταν.
Επειδή είναι δύσκολο στον προφορικό λόγο και μέσα σε σύντομο χρόνο να μπει κανείς στην ουσία και να αναλύσει σε βάθος όλα αυτά που βλέπουμε σήμερα, εξάλλου το έκανε με μεγάλη επάρκεια και ο Πρόεδρος στην ομιλία του, νομίζω ότι έχει ενδιαφέρον μέσα από ένα – δυο παραδείγματα, να δούμε γιατί αυτή η γενιά που είναι σήμερα στους δρόμους, δεν έχει τίποτα να αναπαράγει και τίποτα να μιμηθεί απ’ αυτά που βλέπει γύρω της.
Πώς μπαίνει ένας νέος άνθρωπος στη κοινωνία; Μέσα από την παιδεία. Θα πω λοιπόν ένα απλό παράδειγμα: Ένα παιδί 16-17 χρονών σήμερα που θέλει να δώσει εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο. Στην Γ´ Λυκείου ουσιαστικά δεν υπάρχει σχολείο, υπάρχουν μόνο φροντιστήρια.
Δικαιούται 150 απουσίες από το νόμο. Με τον γονιό του θα πάει στο γιατρό, θα πάρει ένα χαρτί που ξέρει ότι είναι πλαστό, που θα του δικαιολογεί τις απουσίες. Αυτό το χαρτί θα το πάρει και θα το πάει στο δάσκαλό του στο σχολείο. Ο δάσκαλος θα το δεχθεί.
Στα 17 του χρόνια ο σημερινός μαθητής ξέρει ότι για λάθος σκοπό δηλαδή για να μην πάει στο σχολείο του, μαζί με τον γονιό του μπορεί ουσιαστικά να εξουδετερώσει τους νόμους στο δημόσιο σύστημα υγείας και στο δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα.
Ο γονιός, ο δάσκαλος, ο γιατρός, στα 17 του χρόνια δεν μπορούν να τηρήσουν τίποτα από τους νόμους και τις αξίες μιας κοινωνίας.
Αυτός ο 17άρης θα μπει στο Πανεπιστήμιο ή στο ΤΕΙ. Εκεί θα καταλάβει πολύ γρήγορα ότι δεν υπάρχει το ίδιο πλαίσιο ούτε δυνατοτήτων ούτε ευκαιριών. Σύντροφοι, τα περιφερειακά Πανεπιστήμια ένα μήνα μετά τις εισαγωγικές εξετάσεις αδειάζουν από μετεγγραφές. Οι φοιτητές μπορούν να μιλάνε για ώρες, για το πώς γίνονται οι μετεγγραφές και πώς παίρνει κανείς μετεγγραφή.
Τα περιφερειακά Πανεπιστήμια αδειάζουν. Τα κεντρικά Πανεπιστήμια, είναι υπερπλήρη με μετεγγραφές από το εσωτερικό και το εξωτερικό. Τα μεν δεν λειτουργούν γιατί είναι άδεια, τα δε δεν λειτουργούν γιατί είναι υπερπλήρη. Δεν υπάρχει ουσιαστικά καμία αρχή πάλι, γιατί γίνεται αυτό το σύστημα. Σε μεγάλο βαθμό είναι το cash και οι κολλητοί.
Βγαίνει από το Πανεπιστήμιο και μπαίνει σε μια αγορά εργασίας, όπου τα πτυχία έχουν μόνο τυπική αξία. Πτυχία από τα Πανεπιστήμια χωρίς ιδιαίτερο ειδικό βάρος πλέον, πτυχία από το εξωτερικό, απ’ όλες τις χώρες, στην Τεχεράνη έχουμε 2.000 φοιτητές αυτή τη στιγμή, πτυχία από τα Kολέγια με τον τρόπο που δίνονται σήμερα.
Ποιο είναι το επόμενο βήμα; Είναι το ΑΣΕΠ. Δηλαδή ένας νέος κύκλος φροντιστηρίων, για να δοθούν εξετάσεις, ενώ η αγορά εργασίας σήμερα δεν δίνει ευκαιρίες, δεν υπάρχει ανταπόκριση μεταξύ προσφοράς και ζήτησης και βέβαια δεν υπάρχει κανένας έλεγχος στην τήρηση των εργασιακών δικαιωμάτων. Σήμερα στον ιδιωτικό τομέα -γιατί εκεί εντοπίζεται το πρόβλημα των νέων εργαζόμενων- είναι μια αγορά ζούγκλας.
Επιστροφή λοιπόν στα βασικά. Tο εκπαιδευτικό μας σύστημα αυτοκαταστρέφεται, συμπαρασύροντας όπως είναι φυσικό όλη την χώρα. Το έχουμε πει με όλους τους τρόπους και σε όλες τις μεγάλες στιγμές των δεσμεύσεών μας. Η πρώτη προτεραιότητα για το ΠΑΣΟΚ είναι η Παιδεία.
Η Παιδεία μέσα από τέσσερις μεγάλες ενότητες που είναι και το σύνθημά μας: Δημόσια παιδεία, δωρεάν παιδεία, υψηλής ποιότητας παιδεία και παιδεία για όλους.
Εδώ δεν είναι αρκετές, απορρίπτονται πια και οι ηθικοπλαστικές προσεγγίσεις και οι διαμαρτυρίες χωρίς περιεχόμενο. Ο στόχος μας πρέπει να είναι κυρίως και πρωτευόντως η παιδεία του πολίτη για αύριο. Και αυτό, εάν το κατανοήσουμε και συμφωνήσουμε, σημαίνει ότι θα πάμε σε μεγάλες ανατροπές με μεγάλες συγκρούσεις προς όφελος της παιδείας και του παιδιού που είναι το μέλλον μας.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι η περιφερειακή ανάπτυξη, οι τοπικές κοινωνίες, η κοινωνική πολιτική μέσω προνομίων, η αντιμετώπιση του προβλήματος δεκάδων ειδικοτήτων στην αγορά εργασίας που δεν έχουν καμία ανταπόκριση αλλού, δεν μπορεί να λύνονται μέσω του εκπαιδευτικού συστήματος. Η προτεραιότητα είναι το εκπαιδευτικό σύστημα και η παιδεία και οι υπόλοιποι, είναι στόχοι δευτέρου και τρίτου επιπέδου.
Έχοντας απόλυτη επίγνωση της εξαιρετικά δυσχερούς κατάστασης για την οικονομία μας, της μεγάλης δυσκολίας για την εξεύρεση πόρων, ξέρουμε πολύ καλά ο σύντροφος Παπουτσής η συντρόφισσα Κατσέλη προηγούμενα έδωσαν με πολύ μεγάλη ακρίβεια την κατάσταση που υπάρχει σήμερα στη χώρα, παρά αυτό το μεγάλο πρόβλημα, το ΠΑΣΟΚ πρέπει για ακόμη μια φορά, να κάνει σαφές ότι η υπερχρηματοδότηση της παιδείας, είναι η μόνη διέξοδος σε περίοδο κρίσης είναι η βάση για το αύριο, είναι η απάντηση στα νέα παιδιά.
Αυτό πρέπει να το κάνουμε και τώρα. Σε αυτό τον προϋπολογισμό, η κυρίαρχη απαίτησή μας, ο λόγος της νεολαίας μας ακόμη και ο λόγος των παιδιών στο δρόμο θα έπρεπε να είναι 5 συν 2%. Να κόψουμε από παντού, να υποστείλουμε άλλες προτεραιότητες, να βάλουμε τη δημόσια παιδεία από το Νηπιαγωγείο μέχρι το Πανεπιστήμιο, ως προτεραιότητα.
Συντρόφισσες και σύντροφοι όσοι γνωρίζουν σήμερα την κατάσταση στο εκπαιδευτικό σύστημα, πρέπει να πούμε ότι πρέπει να επενδύσουμε τώρα στην παιδεία, γιατί εάν η χώρα δεν σώσει την παιδεία της, το εκπαιδευτικό σύστημα θα διαλύσει τη χώρα.
Το 5 συν 2% ως χρηματοδότηση είναι η απόλυτη δέσμευσή μας. Ένας νέος χάρτης για την τριτοβάθμια εκπαίδευση το αυτοδιοίκητο Πανεπιστήμιο, το αυτόνομο Λύκειο που ξεχωρίζει από τις εξετάσεις, η δημόσια Ενισχυτική Διδασκαλία, η πιστοποίηση ξένης γλώσσας και πληροφορικής μέσα στο σχολείο, το Ολοήμερο σχολείο χωρίς ωρομίσθιους και ενιαίο πρόγραμμα, η τεχνολογική αναβάθμιση με συγκεκριμένους στόχους, η επιμόρφωση, η αξιολόγηση ως οριζόντιος κανόνας, η αμοιβή των εκπαιδευτικών, ένα νέο παιδαγωγικό σύστημα που κρατά το παιδί μέχρι τις 5 στο σχολείο και μετά το αφήνει να χαρεί την εφηβεία του, τα νιάτα του, την παιδική του ηλικία.
Είναι στόχοι σαφείς, διακεκριμένοι, διατυπωμένοι από την πλευρά μας. Ένα άλλο όνειρο ενός άλλου σχολείου. Τι άλλο πιο σημαντικό μπορούμε να πούμε σε αυτά τα παιδιά των 15 χρόνων, που δεν έχουν δει καμία ομορφιά του σχολείου στη μέχρι σήμερα ζωή τους;
Το ΠΑΣΟΚ έχει αποδείξει με τη συμπεριφορά του αυτές τις μέρες και με την παρουσία των στελεχών του, ότι έχει κατανοήσει ότι υπάρχει κοινωνική έκρηξη με αιτία και αφορμή.
Μέσα σε αυτή τη συνολική κρίση, όπου τα νέα παιδιά της μεσαίας τάξης είναι στο δρόμο όχι γιατί δεν έχουν να φάνε, ούτε γιατί είναι φτωχά. Αλλά γιατί η μεσαία τάξη και τα νιάτα της μεσαίας τάξης σήμερα στη χώρα μας, κατανοούν ότι έσπασε το κέλυφος και της ασφάλειας και της προοπτικής.
Μέσα σε αυτή την κατάσταση το ΠΑΣΟΚ είναι η μόνη δύναμη, που μπορεί να εγγυηθεί και να προτείνει, που μπορεί να εγγυηθεί αυτό που είπα πριν: τα βασικά. Να μπορέσει να ξαναδώσει την ελπίδα ότι αυτή η χώρα μπορεί να πάει ένα βήμα μπροστά.
Η χώρα διεθνώς ευτελίζεται, διασύρεται και στο εσωτερικό της κατακερματίζεται. Σήμερα το ΠΑΣΟΚ, το ΠΑΣΟΚ ως σύνολο, ο καθένας από εμάς χωριστά έχουμε μια τεράστια ευθύνη, αλλά έχουμε και μια μεγάλη δύναμη.
Όλοι οι σύντροφοι είπαν το ίδιο: εμείς, ως πολιτικός φορέας δείξαμε μέσα στην ιστορία μας ότι τις πιο δύσκολες στιγμές, μπορούμε να ανατρέψουμε τα δεδομένα.
Πήραμε το ’93 μια χώρα σε χρεοκοπία, παραδώσαμε μια από τις πιο ισχυρές χώρες της Ευρώπης και του κόσμου οικονομικά. Γιατί στο ίδιο περιβάλλον άλλες πολιτικές, άλλοι άνθρωποι, άλλη ηγεσία, άλλες προτεραιότητες μπορούν να αλλάξουν τα δεδομένα.
Συντρόφισσες και σύντροφοι με δύναμη την προσφορά, τη βαθιά αυτοκριτική μας, τη γνώση της πραγματικότητας, την πραγματική σχέση του Κινήματός μας με τα λαϊκά στρώματα, είναι σαφές ότι ισχύει αυτό που με τον έναν ή άλλον τρόπο χρησιμοποιήσαμε όλοι, δηλαδή αυτή την αισιόδοξη φράση, που είναι και το μόνο αισιόδοξο που συνέβη τον τελευταίο χρόνο στον πλανήτη, αυτό που είπε ο Ομπάμα και προσπαθούμε να το πούμε όλοι: το Μπορούμε.
Ναι, εμείς ως ΠΑΣΟΚ με επικεφαλής τον Πρόεδρο και όλους μας, μπορούμε. Μπορούμε με πίστη, πολύ δουλειά αλλά και πραγματική γνώση της πραγματικότητας.
Ευχαριστώ.