ΑΝΝΑΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ
ΑΝΝΑ
Κυρίες και κύριοι εκπαιδευτικοί,
Σήμερα για μένα, ως Υπουργός Παιδείας , είναι μια πολύ όμορφη μέρα. Μέσα στη δυσκολία της κρίσης και των προβλημάτων, αισθάνομαι υπερήφανη, χαρούμενη και αισιόδοξη γιατί εκπαιδευτικοί από όλα τα σημεία της Ελλάδας, από όλες τις βαθμίδες και από κάθε είδους σχολείο παρουσιάζουν σήμερα δουλειά και ιδέες ,αποδεικνύοντας ότι είμαστε μια κοινωνία που μπορεί, που προσφέρει, που δίνει μηνύματα.
Δεν χρειάζεται να εξηγήσω τη δύσκολη κατάσταση που βρίσκεται η χώρα μας. Είμαστε σε μια βαθιά κρίση η οποία δεν είναι μόνο οικονομική. Η οικονομική κρίση είναι αυτό που φαίνεται όμως η κρίση είναι και πολιτική και ηθική και κρίση αρχών και αξιών. Αν θέλουμε να κάνουμε μια μικρή ανάλυση του πού βρισκόμαστε -και περισσότερο εσείς που είστε εκπαιδευτικοί και ζείτε τις διεργασίες και την εξέλιξη της κοινωνίας από γενιά σε γενιά- μπορούμε να δούμε ότι τα τελευταία χρόνια ανατρέψαμε αρχές και αξίες. Η κατανάλωση και το καταναλωτικό μοντέλο έγιναν αξίες, ο ατομισμός έγινε μια βασική αρχή και σε όλα τα επίπεδα βαφτίζαμε εύκολα την ισοπέδωση προς τα κάτω, ισότητα. Αυτά έχουν αντίτιμο και στην οργάνωση της κοινωνικής ζωής, της οικονομικής ζωής, αλλά βεβαίως και στην πολιτική η οποία πρέπει να δίνει το παράδειγμα και να ανοίγει δρόμους.
Στην ιστορία της χώρας μας αλλά και στην ιστορία της ανθρωπότητας εκπαιδευτικός σημαίνει παράδειγμα, προσφορά. Ανασύροντας παραδείγματα από την ιστορία του Νεοελληνικού Έθνους από την ίδρυσή του μέχρι σήμερα, οι εκπαιδευτικοί μας έχουν υπάρξει εξαιρετικό παράδειγμα. Εκπαιδευτικοί που σε δύσκολες συνθήκες: στην ίδρυση του ελληνικού κράτους με τα πρώτα σχολεία και τα σχολαρχεία έμαθαν γράμματα σε αυτόν τον τόπο, στα παιδιά και σε ένα πληθυσμό εξαιρετικά αναλφάβητο. Ιδιαίτερα σημαντικός ήταν ο ρόλος των δασκάλων σε όλες τις δύσκολες στιγμές, στους πολέμους, στους εμφυλίους, στις δικτατορίες. Στην εσχατιά της χώρας, σε κάθε χωριό, με αντίξοες συνθήκες, σε κάθε περιοχή και σε κάθε δυσκολία ήταν εκεί.
Σε κάθε περίοδο οι δάσκαλοι πρόσφεραν και πολλά από τα επιτεύγματα, τα επιστημονικά και των διανοούμενων οφείλονται στους δασκάλους. Πόσοι σπουδαίοι άνθρωποι κάνουν αναφορά στο δάσκαλο τους. Έχω πει πολλές φορές στα χρόνια που είμαι στην πολιτική, ότι οφείλω το 50% από αυτά που είμαι σήμερα, ως προσωπικότητα, στο Δάσκαλο μου, το Βασίλη Οικονόμου, στην Ε’ και ΣΤ’ δημοτικού. Ένας άνθρωπος που άλλαξε μια ολόκληρη τάξη, μέσα σε 2 χρόνια, άλλαξε τα παιδιά των 11 και 12 χρονών, τους έδωσε φτερά και δύναμη, άλλαξε τις προσωπικότητες τους.
Πίσω από όλα αυτά τα επιτεύγματα είναι αυτοί οι εκπαιδευτικοί, οι Δάσκαλοι που προσέφεραν. Στο χώρο της εκπαίδευσης όμως συναντώνται και άλλου είδους προσφορές, που τις είχαμε ξεχάσει και που σήμερα τις έχουμε ανάγκη. Έχουμε ένα δυσθεώρητο χρέος πολύ δύσκολα αντιμετωπίσιμο. Περάσαμε, όμως, και πολλά χρόνια δυσθεώρητης κερδοφορίας σε πολλές επιχειρήσεις στη χώρα. Θυμίζω, ότι πολύ γνωστά ονόματα στο χώρο της εκπαίδευσης όπως το Μετσόβιο Πολυτεχνείο, η Ριζάρειος Σχολή, το Αρσάκειο σχολείο, η Ζωσιμαία σχολή και πάρα πολλά άλλα ιδρύματα, συνεχίζουν την πορεία τους μέσα στις δεκαετίες, έχοντας ονόματα χορηγών που επέλεξαν να επενδύσουν τον πλούτο τους στην Παιδεία.
Για άλλη μια φορά καλούνται να συστρατευτούν στο όνομα της Παιδείας όλες οι δυνάμεις της πολιτικής, των εκπαιδευτικών, των γονιών, της αυτοδιοίκησης, των Ελλήνων που μπορούν να προσφέρουν. Όλες οι δυνάμεις της κοινωνίας χρειάζονται αυτή τη δύσκολη στιγμή να συστρατευτούν στην Παιδεία.
Γιατί αν λύσουμε το θέμα του χρέους, αν λύσουμε τα οικονομικά προβλήματα και δεν αλλάξουμε το βασικό DNA της Παιδείας που έχει να κάνει με αρχές και αξίες αλλά και με τη λειτουργία των θεσμών και των στόχων της, γρήγορα θα φτάσουμε εδώ που είμαστε σήμερα. Αλλάζουμε Παιδεία για να αλλάξουμε την Ελλάδα. Και σε αυτή την αλλαγή, υπάρχουν πάντα πρωτοπορίες. Υπάρχουν πάντοτε οι άνθρωποι που επιβεβαιώνουν γιατί εκπαιδευτικός σημαίνει φως.
Πριν από λίγο έσφιξα το χέρι από εκπαιδευτικούς από όλη την Ελλάδα, από την Ορεστιάδα, από την Κέρκυρα, από τη Λήμνο, από τη Θάσο, από την Κρήτη, από την Καρδίτσα, από την Πτολεμαΐδα. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι έχουν να δώσουν λαμπρά παραδείγματα. Πέρυσι ήμασταν μόνο 2 μήνες Κυβέρνηση όταν κάναμε αυτήν την εκδήλωση για την Καινοτομία και την Αριστεία στην Εκπαίδευση. Φέτος, με την δουλειά της Υφυπουργού, Εύης Χριστοφιλοπούλου, αυτό άρχισε να παίρνει θεσμικά χαρακτηριστικά. Να γίνεται με συγκεκριμένους κανόνες ώστε να μείνει ένας μόνιμος θεσμός. Να ξέρουμε όλοι κάθε χρόνο ότι έχουμε ανάγκη επιβραβεύουμε ηθικά τον κάθε εκπαιδευτικό.
Να αναφέρω ότι κανείς δεν ζήτησε χρήματα! Από όλους τους εκπαιδευτικούς που δούλεψαν δεν ζήτησε κανείς επιπλέον οικονομική ενίσχυση. Ήταν μεράκι, ήταν δουλειά, ήταν πάθος, ήταν αίσθηση καθήκοντος και αποστολής. Ήταν ιδέες που έγιναν πράξη με την πιο όμορφη ύλη που μπορεί να έχει κανείς στα χέρια του. Τα παιδιά.
Δεν μπορούμε να συνεχίζουμε χωρίς διακρίσεις αυτών οι οποίοι προσφέρουν! Δεν μπορεί οι καλύτεροι, οι άριστοι, οι σημαντικοί, αυτοί που θέλουν, αυτοί που δουλεύουν περισσότερο να μην έχουν διαφορετική αντιμετώπιση και ηθική και υλική από τους υπολοίπους. Σήμερα ζούμε σε μία εποχή, σε μία πολύ δύσκολη περίοδο που πέρα από τη συνολική απαξίωση, απαξιώνονται οι πολιτικοί, απαξιώνονται οι θεσμοί, απαξιώνονται οι εκπαιδευτικοί, οι δημοσιογράφοι, οι γιατροί, οι δικαστές, οι παπάδες… αυτή η συνολική απαξίωση είναι μεγάλος κίνδυνος για τη χώρα! Σε αυτή λοιπόν την συνολική απαξίωση, δεν μπορεί παρά να απαντήσουμε με τις δημιουργικές δυνάμεις του έθνους και της χώρας. Και υπάρχουν παντού!
Κυρίες και Κύριοι εκπαιδευτικοί ο δικός σας λόγος είναι ο πιο σημαντικός λόγος στη χώρα. Ο δικός σας λόγος! Εσείς που φτιάχνετε αυτή τη γενιά που έρχεται. Αυτή τη γενιά που βιώνει στη εφηβεία της ή στα παιδικά της χρόνια μια συνολική κατάθλιψη. Αυτή η γενιά πρέπει να οπλιστεί με τη δύναμη του Έθνους. Με τη δύναμη της χώρας που μέσα από πολλές δυσκολίες μπόρεσε και πήγε μπροστά. Η πρωτοπορία της πρωτοπορίας είστε εσείς! Το λέω χωρίς καμία δόση υπερβολής. Ένας εκπαιδευτικός με ελάχιστα μέσα σε ένα χωριό που κάνει κάτι σημαντικό, είναι μία πολύ σημαντική μονάδα για τη χώρα. Και είναι αυτό το παράδειγμα που πρέπει να χρησιμοποιηθεί. Η απαξίωση έρχεται μέσα από το γκρίζο λόγο. Μέσα από την επιμονή σε δόγματα της προηγούμενης τριαντακονταετίας. Μέσα από την άρνηση της προσφοράς. Το παράδειγμα και το φώς έρχεται μέσα από τους ανθρώπους που έμπρακτα δημιουργούν.
Θέλω λοιπόν, μεταφέροντας και το χαιρετισμό του Πρωθυπουργού, και όλης της πολιτικής ηγεσίας και εκφράζοντας, νομίζω σε μεγάλο βαθμό, όλα τα στελέχη της Διοίκησης του Υπουργείου να σας ευχαριστήσουμε θερμά. Να ευχαριστήσω επίσης τον κύριο Ναυρίδη για όλη την δουλειά που έκανε όλο αυτό το διάστημα σε πάρα πολύ δύσκολες συνθήκες. Τους Διευθυντές που είναι μαζί μας και δουλεύουν άοκνα και να σκέφτονται ωράριο για την οργάνωση αυτής της εκδήλωσης και κυρίως για αυτό που θέλουμε να μείνει για το θεσμό! Θα παρακαλούσα να γίνεται και σε επίπεδο περιφέρειας ώστε να δίνεται το μήνυμα ότι όλες οι υγιείς και ισχυρές δυνάμεις του έθνους και της πατρίδας είναι εδώ και είναι έτοιμες να προσφέρουν, ο καθένας από το πόστο του και ο καθένας με τις δυνάμεις του. Είναι η εποχή που σκεφτόμαστε τι θα προσφέρουμε εμείς. Χρειαζόμαστε 2, 3, 4 χρόνια για να βάλουμε την πατρίδα μας στις ράγες που θέλουμε και ύστερα να σκεφτούμε ο καθένας ξανά τον εαυτό του.
Για τον κατάλογο με τα 100 έργα και τους εκπαιδευτικούς που διακρίθηκαν πατήστε εδώ.