Απάντηση της Υπουργού Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, Άννας Διαμαντοπούλου στη Βουλή ύστερα από επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Σύριζα Τ. Κουράκη σχετικά με το αυτοδιοίκητο των Πανεπιστημιακών ιδρυμάτων.

ΦΕΒ 11, 2010

Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Προφανώς , η συζήτηση σήμερα δεν αφορά το άσυλο. Το άσυλο συνδέεται με την ιστορία του λαού μας, με την ιστορία των ελληνικών Πανεπιστημίων και δεν ετέθη ούτε τίθεται θέμα για την κατάργησή του. Είναι, όμως, σαφές ότι η ελληνική κοινωνία δεν αντέχει άλλο να καταμετρά κάθε χρόνο πόσες βιβλιοθήκες κάηκαν ή πόσοι υπολογιστές κατεστράφησαν ή πόσοι τοίχοι δεν υπάρχουν πια η πόσοι καθηγητές κρατήθηκαν όμηροι ή πόσα μαθήματα δεν έγιναν.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, νομίζω ότι συμφωνούμε όλοι πως το ελληνικό Πανεπιστήμιο είναι ο κεντρικός πυλώνας για την ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή στη χώρα. Σε περιόδους κρίσης, όπως σήμερα, πρέπει να είναι μία δάδα για την ελευθερία, αλλά ταυτόχρονα και για την επιστημονική γνώση. Θα ήθελα λοιπόν να κάνω σαφές ότι ως Υπουργός Παιδείας, μέσα στα πλαίσια προφανώς, του θεσμικού πλαισίου και αναγνωρίζοντας απολύτως το Αυτοδιοίκητο των Πανεπιστημίων (το οποίο μάλιστα με τις νομοθετικές ρυθμίσεις που θα προωθήσουμε, ενισχύουμε είναι ο πυρήνας της εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση )δεν έχω πρόθεση, σας διαβεβαιώνω, να καθίσω παρατηρήτρια Πανεπιστημίων ,τα οποία δεν κάνουν μαθήματα ή αυτά να διακόπτονται επειδή κάποιοι δεν δέχονται καθηγητές, διανοούμενους να εκφράζουν μια άλλη άποψη, όπως δεν μπορούμε να αποδεχθούμε πια την καταπάτηση των νόμων από Πανεπιστημιακές σχολές που αφορούν πολύ συγκεκριμένα πράγματα που έχουν να κάνουν με την ποιότητα εκπαίδευσης των παιδιών μας, όπως το πώς γίνονται οι εξετάσεις ή αν γίνεται παρακολούθηση μαθημάτων ή ακόμη το πώς αποκτώνται τα πτυχία. Όλα αυτά δεν είναι αδιάφορα ούτε θα συνεχίσουμε πολιτικά να κάνουμε πως δεν υπάρχουν.

Γι’ αυτό και έχει πολύ μεγάλη σημασία και θέλω να σας πω κ. Κουράκη, ότι επ’ αυτού έστειλα στην επιστολή μου στους Πρυτάνεις, τα είπα όλα λέξη προς λέξη και υπάρχει το κείμενο της ομιλίας μου μέσα στην Σύνοδο των Πρυτάνεων στο Λαύριο, όπου δεν υπήρξε ούτε μια αντίρρηση, δεν υπήρξε ούτε ένας Πρύτανης, που να διαφωνήσει επί των θεμάτων αυτών και τα κείμενα εδόθησαν στη δημοσιότητα.

Το άσυλο, η σχέση μας με το άσυλο σήμερα, δεν είναι να μην αφήσουμε την Ελληνική αστυνομία να μπει, η οποία Ελληνική Αστυνομία είναι μέρος του Δημοκρατικού συστήματος, και βεβαίως κανένα λόγο δεν έχει να μπει στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο – δεν είμαστε σε περίοδο δικτατορίας – το πρόβλημα μας είναι να διαφυλάξουμε το άσυλο, την ελεύθερη διακίνηση όλων των ιδεών και όχι των ιδεών κάποιων οι οποίοι με ρόπαλα πολλές φορές χτύπησαν καθηγητές. Λοιπόν, το ελληνικό Πανεπιστήμιο πρέπει να γίνει ένα πρότυπο και ελευθερίας, αριστείας και δημιουργίας γνώσης και εκπαιδευτικής ποιότητας και φοιτητών οι οποίοι συμμετέχουν και στα μαθήματα τους και παίρνουν πτυχία τα οποία έχουν αντίκρισμα με βάση τη γνώση που έχουν αποκτήσει. Επ’ αυτού νομίζω ότι δε μπορεί κανένας να διαφωνήσει.

Δευτερολογία

Κυρία Πρόεδρε, κύριε Κουράκη, φαντάζομαι ότι η διευκρίνηση σας ότι δεν είστε υπέρ των καταστροφών στα Πανεπιστήμια είναι εκ του περισσού γιατί δεν φαντάζομαι ότι υπάρχει κόμμα που είναι υπέρ των καταστροφών για οποιοδήποτε λόγο!

Είμαστε σαφείς, το έχω πει από την πρώτη μέρα στη βουλή, ότι δεν τίθεται θέμα αλλαγής του νόμου. Υπάρχει, όμως, ταυτόχρονα και ένα νομοθετικό πλαίσιο το οποίο θα τηρηθεί. Έστειλα την επιστολή σε χρόνο νεκρό. Δεν θα ανοίγουμε κάθε φορά το θέμα όταν θα γίνονται επεισόδια. ‘Έθεσα το θέμα τώρα ώστε να μπορούν οι Πρυτάνεις και τα Πρυτανικά Συμβούλια, μέσα στα αυτοδιοίκητα Ιδρύματα των οποίων προΐστανται, να εφαρμόσουν το νόμο γιατί αλλιώς πρέπει να κατανοήσουν ότι οι ίδιοι έχουν ευθύνες. Ότι δεν μπορεί ο ελληνικός λαός να πληρώνει καταστροφές χωρίς να γίνεται καμία προσπάθεια αυτές να αντιμετωπιστούν.

Η ατζέντα που αφορά τα πανεπιστήμια πρέπει να αφορά την ουσία και η ουσία είναι η εκπαιδευτική διαδικασία, η οποία δεν γίνεται όπως πρέπει να γίνεται. Υπάρχουν πάρα πολλές Σχολές – και αυτό είναι θέμα και της Ελληνικής Βουλής και των Κομμάτων – όπου κάποιος μπορεί να μπει στο Πανεπιστήμιο και να βγει από αυτό και να μην έχει πάει ούτε μία ημέρα σ’ ένα μάθημα και να πάρει πτυχίο αυτό αποτελεί θέμα. Είναι θέμα ελευθερίας, δημοκρατίας , ανάπτυξης της χώρας.

Θα ήθελα να ανακοινώσω και στη Βουλή ότι φέτος είναι η πρώτη φορά που δεν θα υπάρξει κανένα νέο τμήμα στα μηχανογραφικά. Δε θα ανοίξει κανένα νέο τμήμα όπως γίνεται εδώ και πάρα πολλά χρόνια, όπου κάθε χρόνο ανακοινώνουμε νέα τμήματα στα ΤΕΙ και στα Πανεπιστήμια χωρίς να έχουν καθηγητές χωρίς να υπάρχουν συγγράμματα χωρίς να υπάρχουν προγράμματα σπουδών και οι φοιτητές περιμένουν επί χρόνια τους καθηγητές να έρθουν.

Αν αποφασίσουμε ότι το Πανεπιστήμιο είναι ο κεντρικός μοχλός ανάπτυξης, αριστείας, κοινωνικής συνοχής, διανόησης για τη χώρα, τα Πανεπιστήμιά μας θα πρέπει να μπουν στην πρώτη προτεραιότητα και ο στόχος μας είναι να κατατάσσονται στα καλύτερα Πανεπιστήμια του κόσμου. Αυτό σημαίνει ότι καμία απόφαση δε θα δίνεται με πολιτικά κριτήρια. Καμία απόφαση δε θα δίνεται για να ικανοποιηθούν οποιουδήποτε άλλου είδους προτεραιότητες. Την ποιότητα της εκπαίδευσης, το «πρώτα ο φοιτητής» και μετά ο δήμαρχος, ή οι τοπικοί παράγοντες, το « πρώτα ο μαθητής» και μετά οι καθηγητές και τα δικά τους συμφέροντα και μετά η κυβέρνηση και τα κόμματα. Πρώτα ο φοιτητής , η ποιότητα της εκπαίδευσης και μετά η συζήτηση για όλα τα άλλα. Το να φέρετε το άσυλο ως κεντρικό στοιχείο της συζήτησης της ατζέντας της παιδείας, σας διαβεβαιώνω ότι κάνετε μεγάλο λάθος. Τα προβλήματα της Παιδείας είναι αλλού, δεν είναι στο άσυλο.

(Απομαγνητοφωνημένο κείμενο)

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Anna Diamantopoulou y José Fernández-Albertos analizan las políticas públicas efectivas para blindar la cohesión social y la reducción de la desigualdad

ΝΟΕ 25, 2024

Μια χώρα δεν μπορεί να είναι εταιρία

ΑΥΓ 31, 2012

Ομιλία στο Οικονομικό Συμπόσιο «Alpbach» στη Βιέννη

ΑΥΓ 30, 2012