Συνέντευξη στον “Αθήνα 9,84”

“Το πρώτο σημαντικό στοιχείο είναι να διαμορφωθεί μία συναίνεση, η οποία νομίζω ότι διαμορφώνεται σε μεγάλο βαθμό στην πανεπιστημιακή κοινότητα, δηλαδή μεταξύ Πρυτανικών Αρχών, μεταξύ φοιτητών και πολιτικών δυνάμεων που πρέπει να υποστηρίξουν το πανεπιστήμιο το δημόσιο πανεπιστήμιο πρέπει να υποστηριχθεί, να επενδύσουμε σε αυτό και να γίνει αυτόνομο.”

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Πάλι για θέματα παιδείας θα συζητήσουμε και στην τηλεφωνική γραμμή η κα Άννα Διαμαντοπούλου, υπεύθυνη παιδείας για το ΠΑΣΟΚ.

Κυρία Διαμαντοπούλου καλημέρα σας.

Α. ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Καλημέρα.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Τώρα να σας πω κάτι; Εντάξει τα επεισόδια να τα καταγγείλουμε με όποιους τόνους θέλετε, έχω την αίσθηση ότι πλέον εκεί πέρα υπάρχει και μια αποδοχή ευρύτερη στην κοινωνία, αλλά το ερώτημα νομίζω από δω και μπρος είναι το μετά, η θεραπεία, και τώρα τι κάνουμε όπως έλεγε και ο μακαρίτης Βλαντιμίρ Ίλιτς Λένιν κα Διαμαντοπούλου.

Α. ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Τα ερωτήματα βλέπετε που έθετε δεν απαντήθηκαν τελεσίδικα ποτέ.

Αυτά που συνέβησαν στα πανεπιστήμια χθες, που δεν είναι πρωτοφανή, τα έχουμε ξαναδεί, νομίζω ότι δείχνουν πια ότι έχουμε μπει σε μία φάση παρακμής και δεν δικαιούται κανείς να μένει απέξω κι απλά να κάνει αναλύσεις.

Θα πω δυο τρία πράγματα στη σειρά κ. Τόλιο. Το πρώτο ότι δεν είναι δυνατόν αυτά τα γεγονότα να μην καταδικάζονται από όλες τις πολιτικές δυνάμεις.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Γίνεται αυτό πάντως, καταδικάζονται.

Α. ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Δε γίνεται.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Δε γίνεται λέτε;

Α. ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Δε γίνεται. Νομίζω ότι αν σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος χωρίς διφορούμενες προσεγγίσεις και μάλιστα από κόμμα το οποίο έχει στο πανεπιστήμιο σημαντική επιρροή, εάν λοιπόν όλος ο πολιτικός κόσμος με σαφήνεια δεν καταγγείλει αυτά τα γεγονότα…

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ξέρετε τη σαφήνεια όμως την καθορίζει ο καθένας όπως θέλει, έτσι; Δεν του την επιβάλλουν οι άλλοι. Γιατί πάμε πια στη λογική Πολύδωρα ή θα το πείτε έτσι για τους κουκουλοφόρους ή δεν καταδικάζετε. Δεν είναι έτσι, τις αποστάσεις τις κρατάει ο καθένας όπως θέλει.

Α. ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Βεβαίως, εγώ λοιπόν λέω την δική μου άποψη κι εκτιμώ ότι ένα πολύ σημαντικό στοιχείο για την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε σήμερα είναι να υπάρξει σε αυτά τα αυτονόητα στο ότι δεν μπορεί κανείς να καίει κάλπες, δεν μπορεί κανείς να μπαίνει σε μια διαδικασία όπως χθες είδατε υπήρχε η Πανευρωπαϊκή Συνάντηση Φοιτητών Νομικής και μπήκαν μέσα και τα κάνανε λίμπα, βγάλανε έξω τους προσκαλεσμένους, γράψανε τους τοίχους κι αυτό το γεγονός είναι ένα από τα καθημερινά γεγονότα της πανεπιστημιακής Κοινότητας.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ναι, σωστά.

Α. ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Αυτά λοιπόν δεν είναι πια θέμα ούτε Αριστεράς, ούτε Δεξιάς. Είναι θέμα κοινής λογικής, να κατανοήσουμε ότι αλίμονο εάν δεν υπάρχει νεολαία η οποία είναι μαχητική, η οποία αντιτίθεται, η οποία βγαίνει στους δρόμους, η οποία θέλει να ανατρέψει τον κόσμο τους νόμους τα πάντα, αυτή είναι η νεολαία κι όχι ότι θέλουμε, αλλά δεν μπορεί να καταλύουμε κάθε έννοια δημοκρατίας στο πανεπιστήμιο, το οποίο πανεπιστήμιο είναι ο χώρος στον οποίον η δημοκρατία πρέπει να γεννιέται και να θριαμβεύει.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Εγώ να επιμείνω στο αρχικό ερώτημα τότε; Ότι η καταγγελία είναι μία στάση, το μετά πάντως δεν το περιγράφει.

Α. ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Υπάρχει λοιπόν το εξής: Το πρώτο σημαντικό στοιχείο είναι να διαμορφωθεί μία συναίνεση, η οποία νομίζω ότι διαμορφώνεται σε μεγάλο βαθμό στην πανεπιστημιακή κοινότητα, δηλαδή μεταξύ Πρυτανικών Αρχών, μεταξύ φοιτητών και πολιτικών δυνάμεων που πρέπει να υποστηρίξουν το πανεπιστήμιο? το δημόσιο πανεπιστήμιο πρέπει να υποστηριχθεί, να επενδύσουμε σε αυτό και να γίνει αυτόνομο. Δηλαδή η αυτονομία της λειτουργίας του. Εδώ η κυβέρνηση λειτουργεί ως εμπρηστής. Καθημερινά έχει και μία δήλωση που τινάζει στον αέρα το πανεπιστήμιο.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Αυτό είναι αλήθεια. Όταν λέτε όμως ότι “τα δύο άκρα συναντώνται”, προφανώς εννοείτε τους φοιτητές της Εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς που κάνουν όλα αυτά που κάνουν και την κυβέρνηση. Την θεωρείτε άκρο εν προκειμένω πολιτικά;

Α. ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Σε όλη αυτή την πορεία των τελευταίων ημερών συμπεριφέρθηκε (Η Κυβέρνηση) ως άκρο και ως άκρο θα σας εξηγήσω γιατί. Ο Υπουργός Παιδείας, για ακατανόητους λόγους, ενώ ένα χρόνο ήταν σε χειμερία νάρκη, έχει τώρα είκοσι μέρες που βγαίνει με συνεντεύξεις αλλεπάλληλες και με ομιλίες και δυναμιτίζει την κατάσταση. Ξεκινάει με την ιστορία των μη κρατικών πανεπιστημίων που έχει κανένα θέμα να επαναφέρει..

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Και ο Πρωθυπουργός.

Α. ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Και ο Πρωθυπουργός και ο Υπουργός Εθνικής Οικονομίας, δηλαδή έχουν μία διατεταγμένη υπηρεσία. Βγαίνει ο Υπουργός Παιδείας και βάζει θέμα, ενώ ξέρουμε ότι δεν πρόκειται να αναθεωρηθεί το άρθρο 16 βάζει θέμα μη κρατικών πανεπιστημίων, λέει ότι “δε θα υπερβεί το Σύνταγμα”, λέει ότι “είναι ο μόνος τρόπος να σωθεί το δημόσιο πανεπιστήμιο να γίνουν ιδιωτικά πανεπιστήμια” και πυροδοτεί το κλίμα.

Βγαίνει ο Υπουργός Εθνικής Οικονομίας από την Αμερική και λέει “ελάτε επενδυτές να επενδύσετε στα μη κρατικά πανεπιστήμια”. Βγαίνει ο Πρωθυπουργός στις Σέρρες, ενώ ο κόσμος χάνεται, έτσι; Σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης υπάρχει πολύ σοβαρό πρόβλημα, στα δημοτικά σχολεία, στα λύκεια, στις εξετάσεις, βγαίνει και λέει ο Πρωθυπουργός ως μόνο ότι “θα γίνουν τα μη κρατικά πανεπιστήμια”.

Βγαίνει και ο Δήμαρχος Αθηναίων και ενώ γίνεται ο χαμός στην Αθήνα κι εκείνη τη μέρα διαδηλώνουν κάτοικοι έξω από το δημαρχείο – γιατί η Αθήνα έχει γεμίσει γκέτο- και λέει ότι “θα κάνει δημοτικό πανεπιστήμιο”, ωσάν αυτό να ήταν το πρόβλημα. Νομίζω λοιπόν ότι υπάρχει μια διατεταγμένη υπηρεσία, η οποία πραγματικά λειτούργησε εμπρηστικά για το κλίμα στο πανεπιστήμιο. Από τη μια έχουμε αυτό το άκρο κι από την άλλη..

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Να σας πω όμως κάτι; Εγώ να γυρίσω σε αυτό που λέγατε πριν σε “πιο δημιουργικές πρακτικές και τι μπορούμε να κάνουμε”!

Α. ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Ναι, ναι, θα έρθω και σε αυτό κ. Τόλιο, δεν το ξέχασα το ερώτημά σας, είναι σαφές και θα απαντήσω.

Το θέμα λοιπόν, γιατί με ρώτησε ο κ. Πάικος για το θέμα των άκρων, έχουμε λοιπόν μια κυβέρνηση η οποία διατεταγμένα λειτουργεί εμπρηστικά στα πανεπιστήμια και κατά την άποψή μας πια η ερμηνεία δεν μπορεί παρά να είναι ότι θέλει να αποδείξει ότι ναι δεν μπορεί αυτό το πανεπιστήμιο να λειτουργήσει, δέστε τι γίνεται, για να έχουμε τη μόνη λύση των μη κρατικών πανεπιστημίων.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Το “σοκ” που είχε πει ο Υπουργός.

Α. ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Πάμε λοιπόν στα δεύτερα άκρα. Τα δεύτερα άκρα είναι και εξωπανεπιστημιακοί οι οποίοι μπορούν όποτε θέλουν να εισβάλλουν στα πανεπιστήμια με καδρόνια, με λοστούς, με τζάμια, με οτιδήποτε άλλο.

Και μειοψηφίες πανεπιστημιακές οι οποίες στις εκλογές παίρνουν 1,2,3% οι οποίες θεωρούν ότι μπορούν με όποιο τρόπο θέλουν να εμποδίζουν αυτά στα οποία οι ίδιοι δε συμφωνούν. Όπως χθες η Σύγκλητος στη Θεσσαλονίκη, δηλαδή μπορεί να μπουν οι φοιτητές να σταματήσουν τη Σύγκλητο, να επιβάλλουν στη Σύγκλητο την ατζέντα που θέλουν, άρα να καταργηθεί το άσυλο και να καταργηθεί και η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Μάλιστα. Το καταλυμένο λέτε;

Α. ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Επομένως λοιπόν υπάρχει πια μια σοβαρή ανάγκη πρώτον να σταματήσουν όλοι να κλείνουν το μάτι και να βρίσκουν άλλοθι σε αυτούς οι οποίοι λειτουργούν με τόσο ακραίο τρόπο.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ωραία, στο δεύτερο να μας πάτε.

Α. ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Δεύτερον, χρειάζεται οι Πρυτάνεις να λειτουργήσουν ως Ηγέτες. Οι Πρυτάνεις δεν μπορεί να είναι εκπρόσωποι ούτε κομμάτων, ούτε της κυβέρνησης.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Τώρα να πάρω το μέρος των Πρυτάνεων; Για να μπορέσουν να λειτουργήσουν ως Ηγέτες, πρέπει κατ΄ αρχάς να εκλεγούν οι άνθρωποι. Δηλαδή εδώ θα πρέπει να γίνουν εκλογές.

Α. ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Και πρέπει να εκλεγούν, γιατί οι Πρυτάνεις είναι οι καλύτεροι, είναι Ακαδημαϊκοί με κύρος, είναι άνθρωποι οι οποίοι ενώνουν την κοινότητα και όχι με κομματικές συναλλαγές και κομματικές συμμαχίες που γινόταν μέχρι τώρα και που όλοι έχουμε ευθύνη και αναλαμβάνω κι εγώ την ευθύνη μας. Δεν μπορεί το ελληνικό πανεπιστήμιο να είναι το μόνο πανεπιστήμιο στην Ευρώπη που πρυτανεύει ο κομματισμός, δεν γίνεται. ο Πρύτανης πρέπει να είναι Πρύτανης, γιατί είναι ο καλύτερος Ακαδημαϊκός.

Α. ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Τρίτο στοιχείο οι φοιτητικές παρατάξεις. Δεν μπορεί οι φοιτητές να μην πάνε στις Γενικές Συνελεύσεις τους. Δεν μπορεί να δίνουν να απαλλοτριώνουν το δικαίωμά τους σε ορισμένες ομάδες οι οποίες πάνε και κάθονται έξι και εφτά ώρες, ουσιαστικά εξαντλούν τα περιθώρια αντοχών των φοιτητών και παίρνουν ότι αποφάσεις θέλουν.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Δεν υπάρχει η λογική της σιωπηρής πλειοψηφίας.

Α. ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Δεν μπορούμε να έχουμε Γενικές Συνελεύσεις Τμημάτων με συμμετοχή εκατό φοιτητών στους δύο τρεις χιλιάδες.

Α. ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Το τέταρτο σημείο είναι ότι πρέπει η ίδια πανεπιστημιακή κοινότητα να προτείνει μέτρα φύλαξης των πανεπιστημιακών χώρων, γιατί δεν είναι δυνατόν να μπορούν άνθρωποι με εγκληματικά εργαλεία να μπαίνουν μέσα και να κάνουν τη δουλειά τους χωρίς κανένα εμπόδιο.

Σας υπενθυμίζω ότι ακόμα και στο Πολυτεχνείο όταν έγιναν τα επεισόδια του Πολυτεχνείου το πρώτο πράγμα που είχαν κάνει οι φοιτητές ήταν να οργανώσουν ομάδες να προστατεύσουν τα εργαστήριά τους, να προστατεύσουν τις βιβλιοθήκες. Δεν γίνεται άλλο αυτή η μαζική υποκρισία.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Να σας πω όμως κα Διαμαντοπούλου μιας και λέτε για να φτιάξετε μία τέτοια ατμόσφαιρα να μιλήσετε με την πανεπιστημιακή κοινότητα να αποφασίσουν οι Καθηγητές θα σας πω κάτι που εγώ το επεσήμανα και στον πρόλογο και είναι και άποψή μου. Αν θέλετε πραγματικά να αναπτύξετε τέτοιες διεργασίες μέσα στο πανεπιστήμιο, ιδού ένα πεδίο:

Υπήρξε μία πρωτοβουλία Καθηγητών των χιλίων οι οποίοι περίπου εμφανίστηκαν ως εγκάθετοι του νεοφιλελευθερισμού γιατί είχαν κάποιες δημιουργικές θέσεις τις οποίες τα κόμματα δεν κάθισαν να συζητήσουν. Άρα να διαμορφωθεί μια τέτοια ατμόσφαιρα σύμπραξης με τον πανεπιστημιακό όρο συζήτηση σε θέσεις, απόψεις, σε ζητήματα, σε όλα αυτά. Δε συμφωνείτε σε αυτό;

Α. ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Απολύτως. Θεωρώ ότι η πρωτοβουλία είναι από τις πιο σημαντικές και δημιουργικές κινήσεις στα πανεπιστήμια, είναι μια χαραμάδα ελπίδας.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ωραία, υιοθετήστε την και προωθήστε την όμως.

Α. ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Έχω και συμμετάσχει και συναντηθεί και επικοινωνήσει και σήμερα θα συμμετέχω διότι κάνουν μια εξαιρετική ημερίδα για το θέμα των μεταπτυχιακών. Θεωρώ ότι και η Πρωτοβουλία, αλλά και άλλες ομάδες, αλλά η Πρωτοβουλία νομίζω ότι είναι από τα πιο σημαντικά που έχουν γίνει το τελευταίο διάστημα, ήδη αλλάζει το κλίμα, ήδη δίνει χώρο σε Πανεπιστημιακούς οι οποίοι αισθάνονταν απίστευτα ότι έχουμε φοβισμένους Πανεπιστημιακούς.

Έχω μιλήσει με Πρυτάνεις κ. Τόλιο, οι οποίοι μου έχουν πει ότι “παίρνουν απειλητικά τηλεφωνήματα στο σπίτι τους, ότι κυκλοφορούν στο δρόμο και από πίσω πάνε άνθρωποι οι οποίοι τους βρίζουν με τα χειρότερα λόγια” κι αυτοί είναι Πρυτάνεις σε περιφερειακά πανεπιστήμια που πρέπει να έχουν ένα πολύ υψηλό κύρος.

Δίνει λοιπόν η Πρωτοβουλία τη δυνατότητα νομίζω πια στους Πανεπιστημιακούς να συνενωθούν, να εκφραστούν, να φοβίσουμε το φόβο στα πανεπιστήμια και εδώ οι Πολιτικοί έχουμε μεγάλη ευθύνη, δεν μπορούμε να παραβλέπουμε συνεχώς τα πράγματα και δεν μπορούμε να λέμε μόνον ωραία πράγματα που ακούγονται στα αφτιά.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κυρία Διαμαντοπούλου για πείτε μου πριν κλείσουμε, όλη αυτή η συνεργασιολογία που εκπορεύεται από το ΠΑΣΟΚ, από στελέχη του ΠΑΣΟΚ, δεν έχει καταντήσει κακόγουστη πια, δεν πρέπει να σταματήσει; Η «συνεργασιολογία» εννοώ ΠΑΣΟΚ – Συνασπισμού.

Α. ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Δεν καταλαβαίνω τη σημασία της και το να επανέρχεται συνεχώς αυτή η συζήτηση. Δεν εκφράζει τίποτα, δεν απασχολεί κανέναν Έλληνα πολίτη, είναι μια πολιτικολογία που δίνει απλά τροφή στις εφημερίδες και εν πάση περιπτώσει υπάρχει μία σαφής θέση του ΠΑΣΟΚ διατυπωμένη. Το ΠΑΣΟΚ θέλει να βγει πρώτο κόμμα στις εκλογές και φυσικά στόχος είναι η αυτοδυναμία. Όλα τα άλλα, οι συζητήσεις περί αυτών το ότι έρχονται κι επανέρχονται και γίνονται ατζέντες άρθρα και συνεντεύξεις, το θεωρώ απολύτως περιττό.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Έγινε επανεμφάνιση του κ. Βενιζέλου και μάλιστα θα έλεγα με ένα προφίλ και πάλι λίγο αρχηγικό, πως το σχολιάζετε;

Α. ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Δε νομίζω ότι υπάρχει σχόλιο και δε νομίζω ότι ήταν αυτός ο στόχος του όπως το προσέλαβα. Βγήκε και υποστήριξε τις προτάσεις του ΠΑΣΟΚ όσον αφορά τη συνεργασία με το Συνασπισμό που με ρωτήσατε, υποστήριξε τις θέσεις του ΠΑΣΟΚ για την παιδεία ακριβώς με τον τρόπο που το ΠΑΣΟΚ τις κατέθεσε, από κει και πέρα τα εσωτερικά του ΠΑΣΟΚ και οι ηγεσίες και λοιπά νομίζω ουσιαστικά επαναφέρουν την εσωστρέφεια, την οποίαν δεν τη θέλει κανείς, ούτε ο κ. Βενιζέλος