ΑΝΝΑΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ
ΑΝΝΑΚύριε Υπουργέ, θα ήθελα, πριν ξεκινήσω την τοποθέτησή μου, να σας πω ότι πριν από λίγο είδα στην ηλεκτρονική σελίδα του ΣΚΑΪ μία ανακοίνωση ότι το Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο της Δημοκρατίας της Μακεδονίας, ένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο -δεν γνωρίζω περισσότερα- προχώρησε στην εξαγορά ενός μικρού πανεπιστημίου στο Westminster του Λονδίνου και σ’ αυτό το «ευρωπαϊκό» πανεπιστήμιο που λέγεται Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο της Μακεδονίας υπάρχουν δύο σχολές, η σχολή πληροφορικής και τεχνολογίας με το όνομα «Αλέξανδρος ο Μακεδόνας» και η σχολή τεχνών σχεδίου που ονομάζεται «Φίλιππος ο Β΄».
Αυτή θα μπορούσε πραγματικά να ήταν μία τριτεύουσα είδηση που δεν θα συζητούσαμε καθόλου, αλλά έχουμε μπροστά μας την εξέλιξη του ανοίγματος μιας «βεντάλιας», ενός ψευδοαλυτρωτισμού με ακραίες διαστάσεις και νομίζω ότι έχει πλέον σημασία να υπάρχουν συγκεκριμένες στάσεις από την πλευρά της Κυβέρνησης. Εγώ θα έλεγα ότι αξίζει τον κόπο να ενημερώσετε μ’ έναν σαφή, συνοπτικό, επεξηγηματικό και απαξιωτικό -όσο χρειάζεται- τρόπο τους Υπουργούς Παιδείας και συναδέλφους σας όλων των κρατών-μελών για κινήσεις, όπως αυτές, μιάς και αυτό το κράτος θέλει να γίνει κράτος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πριν έλθω στο νομοσχέδιο, θα ήθελα να μου επιτρέψετε να κάνω μία παρατήρηση και να αναφερθώ στο συνάδελφο του ΣΥΡΙΖΑ τον κο Κοροβέση. Είπατε ότι οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ εμπεριέχονται στο κείμενο της ΟΛΜΕ το οποίο καταθέσατε. Θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι επειδή ο Πρόεδρος της ΟΛΜΕ με κάθε τρόπο κάνει σαφή τη θέση του ως μέλος του ΣΥΡΙΖΑ, αυτό δεν σημαίνει ότι η ΟΛΜΕ εκφράζει τον ΣΥΡΙΖΑ ή ο ΣΥΡΙΖΑ την ΟΛΜΕ. Απ’ ό,τι ξέρουμε, στην ΟΛΜΕ υπάρχουν όλες οι παρατάξεις, εκφράζονται όλοι οι εκπαιδευτικοί και ο ΣΥΡΙΖΑ καλά θα κάνει να πει τις δικές του θέσεις. Φαντάζομαι ότι η ΟΛΜΕ δεν θα ήθελε να εκφράζεται μ’ αυτόν τον τρόπο.Ερχόμενη στο σχέδιο νόμου θα ήθελα να πω ότι ο εισηγητής μας έθεσε τη βασική μας αντίθεση η οποία είναι μία αντίθεση αρχής και ως προς τον τρόπο του νομοθετείν και ως προς την ουσία των άρθρων.Θα μπορούσατε – και το έχετε κάνει ήδη – να επικαλεστείτε παρόμοιες πρακτικές ή του παρελθόντος ή ακόμη και του σήμερα, αλλά δεν νομίζω ότι αυτό σας τιμά, κύριε Υπουργέ. Εκφράσατε την άποψη ότι εσείς είστε εδώ για να διορθώσετε προβλήματα του μέλλοντος. Δεν είναι οι Υπουργοί διορθωτές προβλημάτων.Εάν θέλατε να κάνετε μεταρρύθμιση που αφορά και την Λυκειακή εκπαίδευση, αλλά και το θέμα του εκπαιδευτικού προσωπικού, είχατε ήδη πέντε χρόνια. Πότε δηλαδή σκέφτεστε να συλλάβετε, να συζητήσετε και να προχωρήσετε σε μια μεταρρύθμιση στο θέμα του εκπαιδευτικού προσωπικού; Πάντως, απ’ ό,τι σήμερα δηλώσατε, μετά από πέντε χρόνια, ο ρόλος σας εδώ είναι να διορθώνετε παραλείψεις και λάθη προηγούμενων κυβερνήσεων. Έρχομαι τώρα στην ουσία. Βεβαίως υπάρχουν άρθρα τα οποία αντιμετωπίζουν προβλήματα συγκεκριμένων ομάδων του χώρου της εκπαίδευσης. Πιθανότατα κάποια από αυτά είναι άμεσα αναγκαία, για να αντιμετωπιστούν προβλήματα και βιοποριστικά και επιλογής αυτών των ανθρώπων.Αλλά η βασική μας διαφορά και η θεμελιώδης αντίληψη που έχουμε -και έχουμε καταθέσει και μέσω του προγράμματός μας- είναι ότι χρειάζεται πια στην παιδεία, στο χώρο και της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας, μια πρακτική και πολιτική προσωπικού, η οποία θα είναι απολύτως διαφορετική απ’ ό,τι σήμερα. Σήμερα υπάρχει ένας ανορθολογισμός στην πολιτική εκπαιδευτικού προσωπικού. Πριν από τρεις μέρες ανακοίνωσε η Ευρωπαϊκή Ένωση την Έκθεση του 2008 για τα εκπαιδευτικά συστήματα όλων των κρατών-μελών, μια πάρα πολύ αναλυτική έκθεση, στην οποία «ακτινογραφούνται» όλες οι βαθμίδες της εκπαίδευσης. Θα σας έλεγα ότι είναι εκπληκτικό το ότι στην Ελλάδα το 2001 είχαμε πέντε κομπιούτερ ανά εκατό μαθητές και το 2008 φτάνουμε στους επτά, ενώ στην Ευρώπη έχουν φτάσει στους δώδεκα ή ότι το 2006 έχουμε 13% ευρυζωνικές συνδέσεις στα σχολεία, όταν ο μέσος όρος στην Ευρώπη είναι 67%. Αλλά θα πω και έναν πολύ θετικό δείκτη, που αφορά την αναλογία εκπαιδευτικών και μαθητών. Έχουμε μια από τις καλύτερες αναλογίες στην Ευρώπη, είναι 9,2 μαθητές ανά εκπαιδευτικό και την ίδια στιγμή έχουμε τεράστιες ελλείψεις. Υπάρχουν σχολεία τα οποία δεν μπορούν να λειτουργήσουν, γιατί δεν έχουν εκπαιδευτικούς. Δεν έχουμε καμία πολιτική καταγραφής των αναγκών σε προσωπικό, ώστε να δούμε και τις πραγματικές ανάγκες πέραν των μονίμων . Και βέβαια, πρέπει να πούμε πια ότι μετά από όλα τα πειράματα που έγιναν και από τις προσεγγίσεις όλα αυτά τα χρόνια των ωρομισθίων, δεν μπορούμε να συνεχίσουμε, πρέπει να σταματήσουμε παντελώς πια τη λογική των ωρομισθίων εκπαιδευτικών. Είτε αυτό αφορά την ενισχυτική διδασκαλία είτε αφορά τα ολοήμερα σχολεία, είναι μια διαδικασία η οποία υπήρξε στο παρελθόν – πιθανότατα θα αναφερθείτε σε αυτό – δεν πρέπει όμως να συνεχίσει να υπάρχει. Πρέπει να πάμε σε μια νέα λογική, όπου θα έχουμε εκπαιδευτική πολιτική προσωπικού, η οποία θα ξεκινά από την καταγραφή των αναγκών με έναν πολύ συγκροτημένο τρόπο. Είμαι σίγουρη ότι αν σήμερα ρωτήσουμε πόσοι είναι οι αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί στο Υπουργείο Παιδείας ή γενικά στις υπηρεσίες παιδείας, δεν θα υπάρξει απάντηση. Πρέπει, λοιπόν, να υπάρξει καταγραφή του προσωπικού, να υπάρξουν διαδικασίες επιλογής αυστηρές με το ΑΣΕΠ. Με τα περισσότερα από τα άρθρα που ανακοινώνετε ουσιαστικά κάνετε διάτρητη τη διαδικασία του ΑΣΕΠ. Να υπάρξει εκπαίδευση του προσωπικού αυτού, το οποίο προσλαμβάνεται με αντικειμενικές διαδικασίες, αξιολόγησή του, αμοιβή η οποία είναι αντίστοιχη των αναγκών μιας αξιοπρεπούς διαβίωσης, εκπαιδευτικοί εν πάση περιπτώσει, οι οποίοι μπορούν να είναι Δάσκαλοι και οι οποίοι μπορεί να είναι λειτουργοί. Αυτό σημαίνει μια ολοκληρωμένη πολιτική προσωπικού και βεβαίως δεν μπορεί να ταυτίζεται με τον τίτλο που έχετε στο νομοσχέδιό σας, που είναι θέματα προσωπικού Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων. Ουσιαστικά είναι διαφόρων ειδών επιμέρους αιτήματα, τα οποία δεν συνιστούν κανενός είδους πολιτική και απλά – επαναλαμβάνω – διαλύουν το ΑΣΕΠ σε πάρα πολλά σημεία του. κύριε Υπουργέ, επιλέξατε να κάνετε αυτό το άθροισμα άρθρων, τα οποία δεν έχουν κανενός είδους επαφή και συνοχή μεταξύ τους. Και υπάρχουν κάποια πάρα πολύ επείγοντα θέματα, τα οποία είχατε δεσμευτεί ότι θα ρυθμίσετε, όπως είναι το θέμα των Κ.Δ.Α.Υ., δηλαδή των ανθρώπων, οι οποίοι δουλεύουν στην ειδική αγωγή , οι οποίοι έχουν αμειφθεί και τους ζητάτε πίσω τα λεφτά, να σας δώσουν χρήματα πολλών χρόνων. Αυτό για να λυθεί, έπρεπε να λυθεί με μια ρύθμιση, γιατί υπήρχε παράλειψη. Αυτό, μας εξηγείτε γιατί δεν το λύσατε, ενώ υπάρχουν επανειλημμένως δεσμεύσεις; Εδώ, λοιπόν, είναι ένα νομοσχέδιο, το οποίο όχι μόνο δεν προσφέρει τίποτα στην πολιτική εκπαιδευτικού προσωπικού, αλλά εμπεδώνει τη λογική της ρουσφετολογικής νομοθετικής διαδικασίας, κάτι που νομίζω ότι προσβάλλει εξαιρετικά πια το Ελληνικό Κοινοβούλιο του 2008.Ευχαριστώ.