“Κανείς δεν τολμά να μιλήσει για διάσπαση, όμως η αγωνία της διάσπασης πλανιέται στον αέρα. Το χρονικό «προαναγγελθέντος θανάτου» που άρχισε να γράφεται το βράδυ των εκλογών – όπως έγραφα, στις 1 Οκτώβρη – συνεχίζεται επικίνδυνα.
Την ώρα της μεγάλης κρίσης του πολιτικού συστήματος και των ηθικών αξιών, με ευθύνη μιας ανεύθυνης Κυβέρνησης, μια διάσπαση της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης ισοδυναμεί με σανίδα σωτηρίας της Ν.Δ. και καταδίκη του τόπου για τα επόμενα χρόνια, με πλήγμα στην ομαλή λειτουργία της δημοκρατίας μας.
Η ενότητα βέβαια δεν χαρίζεται …. Θέλει αρετή και τόλμη. Θέλει ιστορική και πολιτική μνήμη. Θέλει υπερβάσεις και ενόραση για τον τόπο και την παράταξη. Θέλει απόφαση για αγώνα και συνδρομή όλων μας με όλες μας τις δυνάμεις. Θέσεις έχουμε, εμπειρία έχουμε, δυνατότητες έχουμε, περιθώρια δεν έχουμε για οργανωτικά τερτίπια ή καταστατικά άλλοθι. Είναι η ώρα συλλογικής και ατομικής ευθύνης απέναντι στην Ελλάδα και το μεγάλο ΠΑΣΟΚ των οραμάτων και της προσφοράς”.