Παρέμβαση τη συζήτηση του Νομοσχεδίου “Πολιτιστικό Κέντρο Ελληνικής Αστυνομίας” στη Βουλή

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εκτιμώ ότι η σημερινή συζήτηση δεν αφορά το Πολιτιστικό Κέντρο της Αστυνομίας. Και η αναγκαιότητά του και ο λόγος για τον οποίο πρέπει να δημιουργηθεί και τα αιτήματα των ανδρών και γυναικών της Ελληνικής Αστυνομίας είναι καθ’ όλα σεβαστά. Όμως το σημερινό νομοσχέδιο δεν αφορά το Υπουργείο Εσωτερικών, δεν αφορά το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης. Αφορά το Υπουργείο Περιβάλλοντος. Ο εισηγητής μας και οι συνάδελφοι που μίλησαν ήταν πολύ σαφείς και δεν θα επαναλάβω τις λεπτομέρειες με τις οποίες αποδεικνύεται ότι υπάρχει μια μεθόδευση οριακής νομιμότητας, ώστε να προχωρήσουμε σε μετατροπή ενός συγκεκριμένου χώρου υψηλού πρασίνου σε δομημένη ζώνη.

Δεν πρόκειται να συναινέσουμε ποτέ σε μια τέτοια επιλογή στη συγκεκριμένη περιοχή, ιδιαίτερα όταν έχουμε κάνει σαφή τη θέση μας για την ανάγκη δημιουργίας ενός μητροπολιτικού πάρκου στο Γουδή, το οποίο συνδέεται με τον Υμηττό, τα Τουρκοβούνια και το Λυκαβηττό. Κάποιες φορές δε χρειάζεται να είμαστε ούτε πολύ αναλυτικοί, ούτε να λέμε πολλά πράγματα. Θα τοποθετηθώ μέσα σε ένα λεπτό και θα είμαι πολύ σαφής. Ως Βουλευτής του ΠΑ.ΣΟ.Κ πιστεύω ότι όταν μιλάμε για πράσινη ανάπτυξη υπάρχει σε αυτή τη λογική ένα δόγμα, ένα σαφές νέο για την ελληνική πολιτική σκηνή δόγμα. Το δόγμα αυτό λέει ότι όταν έχω να επιλέξω ανάμεσα σε οικονομικές ή και πολιτιστικές δραστηριότητες και στο περιβάλλον, επιλέγω το περιβάλλον. Ως Βουλευτής Α’ Αθήνας θέλω να πω ότι πρέπει να υπάρξει πια ένα απόλυτο τέλος στην τσιμεντοποίηση μιας πόλης η οποία είναι πλέον αβίωτη και δεν πρόκειται να συναινέσω στην απώλεια ούτε ενός τετραγωνικού εκατοστού πρασίνου εάν αυτό δεν αντικαθίσταται σε σημείο εντός της πόλης. Ως εκ τούτου η ψήφιση του νομοσχεδίου δεν έχει καμία δυνατότητα να είναι θετική από το ΠΑ.ΣΟ.Κ και τους Βουλευτές του.