Άρθρο στα “ΝΕΑ”

«Καραμανλής ή χάος», δεν υπάρχει δίλημμα αλλά εξίσωση

Η χρηματοπιστωτική κρίση που ξεκίνησε από τις ΗΠΑ αλλάζει τα παγκόσμια δεδομένα και κάνει εξαιρετικά επιτακτική την ανάγκη μεταρρυθμίσεων των διεθνών οργανισμών αλλά και την αποδοχή ενός παγκόσμιου ρυθμιστικού πλαισίου για το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Η κρίση μεταφέρεται και στην Ευρώπη. Αλλού με μεγαλύτερη, αλλού με μικρότερη ένταση, η διαδραστικότητα των παγκόσμιων συναλλαγών επηρεάζει τράπεζες, ασφαλιστικές εταιρίες, καταθέτες, δανειζόμενους και δανειστές και εν τέλει την οικονομία αλλά και τη προσωπική ζωή του κάθε πολίτη. Τις τελευταίες ημέρες όλες οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις βρίσκονται «επί ποδός». Διλλήματα, προτάσεις και διαπραγματεύσεις αφορούν: την εγγύηση των καταθέσεων, ή ακόμη εγγυήσεις που αφορούν την τραπεζική λειτουργία, μέτρα υποστήριξης αυτών που πλήττονται, αλλά και ζητήματα όπως η αντιμετώπιση της δυσκαμψίας των κανόνων του συμφώνου σταθερότητας.

Υπηρεσίες, εμπειρογνώμονες και αναλυτές ασχολούνται με τα τεράστια προβλήματα που θα αντιμετωπίσουν οι οικονομίες το 2009, ενώ ζητήματα που αφορούν το ρόλο του κράτους στην οργάνωση και τον έλεγχο της αγοράς, έρχονται με σφοδρότητα στο προσκήνιο. Η οικονομική κρίση στις ΗΠΑ, αποτέλεσμα των ανεξέλεγκτων αγορών και των άπληστων C.O. αλλάζει τα δεδομένα όπως αυτά διαμορφώθηκαν την τελευταία 25ετία. Η πολιτική και κοινωνική κουλτούρα της Ε.Ε. δικαιώνεται ιστορικά ενώ το ζήτημα της οικονομικής ηγεσίας της Ε.Ε. αποκαλύπτεται σε όλο του το μεγαλείο. Μέσα σ΄ αυτόν τον καταιγισμό των οικονομικών αλλά και πολιτικών εξελίξεων, την πολιτική ζωή της Ελλάδας απασχόλησε μέχρι πανικού το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών επειδή βουλευτής, ζήτησε τη παραίτηση υπουργού! Όμως αυτός ο πρωτοφανής μικροπολιτικός αυτισμός έχει «ακριβό λογαριασμό» , που θα κληθεί να τον πληρώσει η κοινωνία.

Ο Πρωθυπουργός απάντησε μετά από σύγκλιση του Υπουργικού Συμβουλίου, η συνεδρίαση του οποίου διήρκησε 18 λεπτά, με πολύ ύφος και καθόλου ουσία. Πομπώδες ύφος χωρίς περιεχόμενο είναι ότι απέμεινε από την θρυλούμενη ηγετικότητα του κυρίου Καραμανλή. Επειδή όμως η Ελλάδα βρίσκεται ήδη -πολύ πριν τη διεθνή κρίση – σε κατάσταση αναπτυξιακής και θεσμικής παρακμής, απαιτείται ηγεσία με πρόταση και αξιοπιστία. Το έλλειμμα ηγεσίας δεν συγκαλύπτεται πλέον. Οι πολίτες κρίνουν, συγκρίνουν και ανατρέπουν το σκηνικό της «καταλληλότητας» Καραμανλή. Πολύ δε περισσότερο κάτω από τις συνθήκες που διαμορφώνει η παγκόσμια κρίση. Ανάμεσα στον Καραμανλή και το χάος δεν υπάρχει δίλημμα αλλά εξίσωση.