ΑΝΝΑΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ
ΑΝΝΑ«Είναι εθνική προτεραιότητα να έχουμε συναίνεση. Ποιος έχει την ευθύνη να χτίσει τη συναίνεση; Η κυβέρνηση, δεν χωράει καμία αμφιβολία σε αυτό -αυτό το έλεγα και όταν ήμουν στην αντιπολίτευση»
«Ο Πρωθυπουργός σε συναντήσεις με τα κόμματα, -θεωρώ ότι η συνάντηση από την οποία πρέπει και μπορεί να υπάρξει ουσία είναι η συνάντηση με την αξιωματική αντιπολίτευση- πρέπει να κάνει σαφές ότι δεν είναι μια λευκή επιταγή που πρέπει να υπογράψει. Είναι ένα σχέδιο στο οποίο και η αξιωματική αντιπολίτευση θα συνεισφέρει. Θα πάρουμε σημαντικά στοιχεία από τις προτάσεις, τις οποίες έκανε ο κ. Σαμαράς και θεωρώ μια πολύ σοβαρή εξέλιξη το ότι η ΝΔ κατέθεσε ένα σχέδιο»
«Υπάρχει ανάγκη να αλλάξουμε τη λογική: κάθε χωριό και ΤΕΙ ή Πανεπιστημιακό τμήμα»
«Υπάρχει τμήμα ΤΕΙ που έχει κόστος 42.000 ευρώ ανά φοιτητή, σε μια επαρχιακή πόλη, όταν το μέσο κόστος στο Harvard είναι 32.000 δολάρια»
«Πρύτανης, ο οποίος διαμαρτύρεται, ανακοίνωσε ότι είχε 85.000 φοιτητές και μέσα από τη λεπτομερή καταγραφή που κάναμε προκύπτουν 45.000 φοιτητές»
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της συνέντευξης:
Δημοσιογράφος: Η κυβέρνηση ένα χρόνο μετά το μνημόνιο θεωρεί ότι έχει επιτύχει την αποστολή που ανέλαβε;
Υπουργός: Με βάση ποσοτικούς στόχους, δηλαδή αν έπρεπε να επιτευχθεί κάτι μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή, υπάρχουν σημαντικές αποκλίσεις. Όλοι, όμως, γνώριζαν από τότε που έγινε το μνημόνιο -με την ταχύτητα και το βάρος της επείγουσας ανάγκης που έγινε- ότι έγιναν σημαντικές υποθέσεις – τα οικονομικά είναι μια επιστήμη που λειτουργεί με βάση τις υποθέσεις- που είχαν όλοι αμφιβολίες για το πώς θα προέκυπταν. Δηλαδή το θέμα της ύφεσης, ήταν βαθύ και είχε πολλές επιπτώσεις σε πολλούς από τους συντελεστές που είχαμε λάβει υπόψη. Ίσως ήταν εφικτό να έχουμε πετύχει περισσότερους και καλύτερους στόχους.
Ήμουν προχθές, στις Βρυξέλλες, σε ένα think tank και απαντούσα επί 25 λεπτά σε κατηγορίες -που κάποιες ήταν ιδιαίτερα απαξιωτικές – για το τι πετύχαμε ή δεν πετύχαμε. Επαναλαμβάνω αυτά που είπα και εκεί και νομίζω έγιναν και αποδεκτά: όταν έχεις να κινήσεις μια ολόκληρη χώρα και μέσα σε 12 μήνες πρέπει να λειτουργήσουν δεκάδες μεταρρυθμίσεις, να τις σχεδιάσεις, να τις περάσεις με την απαιτούμενη διαβούλευση στη Βουλή, να βάλεις μια διοίκηση -που δεν έχεις- να τις εφαρμόσει και να έχεις και αποτέλεσμα της εφαρμογής, τότε γίνεται κατανοητό ότι δεν μπορούν να υπάρξουν τα ποσοτικά αποτελέσματα που έχεις προσδιορίσει.
Το σημαντικότερο είναι να κατανοήσουμε ότι υπάρχει θέμα χρόνου και αντίληψης συνολικά από μια κοινωνία και ένα σύστημα πραγμάτων που επί 10ετίες είχαν διαφορετική αντίληψη. Δεν πατάμε, λοιπόν, κουμπιά στο κομπιούτερ και βγαίνουν τα αποτελέσματα, που θα θέλαμε όλοι. Θεωρώ ότι έγινε μια πολύ μεγάλη προσπάθεια, θα μπορούσα να απαριθμήσω και συγκεκριμένα πράγματα, αλλά φυσικά έχουμε την ανάγκη ταχύτερης, πιο αποφασιστικής και σιδηράς πειθαρχίας για το στόχο.
Δημοσιογράφος: Έχουμε λουκέτα, ανεργία, έσοδα που δεν αγγίζουν τις προσδοκίες ούτε καν τη βάση, μετά από μια πολιτική που επί 12 μήνες έχει πιέσει οικονομικά τους Έλληνες. Μας λέτε ότι έρχεται ένα χειρότερο μνημόνιο;
Υπουργός: Πράγματι η κυβέρνηση βρίσκεται σε μια στιγμή που πρέπει να πάρει πιο δύσκολες αποφάσεις, οφείλει να λειτουργήσει με μεγαλύτερη ταχύτητα, αποτελεσματικότητα με ενιαίο τρόπο και σιδηρά πειθαρχία, όπως το έχω πει πολλές φορές, και βεβαίως με τον Πρωθυπουργό επικεφαλής αυτής της προσπάθειας. Δεν γίνεται να καθυστερήσουμε λεπτό. Οφείλει όλο το πολιτικό σύστημα να κατανοήσει τις δυσκολίες, το βάθος και τη μοναδικότητα των στιγμών που περνάμε και των αποφάσεων που παίρνουμε, ιδιαίτερα τις επόμενες 20 μέρες.
Δημοσιογράφος: Συναίνεση ζητάτε τώρα, δεν την οικοδομήσατε…
Υπουργός: Να τελειώσω την προηγούμενη φράση. Σε όλο το σύστημα, που έχουμε σήμερα δεν είναι οι μόνοι «παίχτες» η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση. Είναι και ο ιδιωτικός τομέας. Θα συμφωνήσω μαζί σας, χτυπημένος από τα πολλά λουκέτα, σημαντικά προβλήματα, αλλά και με στάση που δεν ήταν πάντα η πλέον υπεύθυνη- σας θυμίζω τη διαρροή χρημάτων και τη μαζική μεταφορά επιχειρήσεων. Είναι και οι τράπεζες -που πρέπει γρήγορα και αυτές να πάρουν αποφάσεις για το τι θα κάνουν με τη λειτουργία τους από εδώ και πέρα- είναι και τα συνδικάτα. Όλοι, όσοι λαμβάνουμε μέρος σε αυτή την υπόθεση, είμαστε «παίχτες» σε αυτό το σύστημα.
Έρχομαι τώρα στο ζήτημα της συναίνεσης. Έχουν γίνει σημαντικές προσπάθειες και θα μπορούσα να σας απαριθμήσω τις προσκλήσεις του Πρωθυπουργού.
Σχετικά με το αν έγιναν στο βάθος που έπρεπε «όχι» -θα συμφωνήσω μαζί σας. Έχουμε φτάσει σε ένα σημείο, που δεν είναι σωστό, ούτε αποδεκτό από καμία χώρα να υπαγορεύεται έξωθεν η συμπεριφορά είτε της αντιπολίτευσης, είτε της κυβέρνησης. Πόσο μάλλον σε μια χώρα η οποία είναι φορτισμένη, όπως η Ελλάδα και η κοινωνία της σήμερα.
Έρχεται, λοιπόν, η στιγμή που καταλαβαίνουμε όλοι ότι είναι εθνική προτεραιότητα να έχουμε συναίνεση. Ποιος έχει την ευθύνη να χτίσει τη συναίνεση; Η κυβέρνηση, δεν χωράει καμία αμφιβολία σε αυτό -αυτό το έλεγα και όταν ήμουν στην αντιπολίτευση.
Για να «χτιστεί» η συναίνεση η κυβέρνηση, όπως είχε ανακοινώσει ο Πρωθυπουργός σε συναντήσεις με τα κόμματα, -θεωρώ ότι η συνάντηση από την οποία πρέπει και μπορεί να υπάρξει ουσία είναι η συνάντηση με την αξιωματική αντιπολίτευση- πρέπει να κάνει σαφές ότι δεν είναι μια λευκή επιταγή που πρέπει να υπογράψει. Είναι ένα σχέδιο στο οποίο και η αξιωματική αντιπολίτευση θα συνεισφέρει. Θα πάρουμε σημαντικά στοιχεία από τις προτάσεις, τις οποίες έκανε ο κ. Σαμαράς και θεωρώ μια πολύ σοβαρή εξέλιξη το ότι η ΝΔ κατέθεσε ένα σχέδιο. Θα πρέπει, λοιπόν, αυτό που τα δύο κόμματα θα υποστηρίξουν το επόμενο διάστημα, να έχει σημαντικό μέρος και των προτάσεων της ΝΔ. Όχι, όμως, στη λογική «όλα ή τίποτα», δηλαδή να λέει η αντιπολίτευση « ή θα πάρετε όλο το σχέδιο μου γιατί έχει μια λογική ή δεν θα πάρετε τίποτα», όπως δεν θα το πει και η κυβέρνηση. Θα πρέπει τα επόμενα βήματα να είναι πολύ συγκεκριμένα και σοβαρά στη λογική ότι και η αντιπολίτευση πρέπει να αισθανθεί ότι της δίνεται η δυνατότητα να συμμετέχει σε κάτι στο οποίο θα συμφωνήσουμε από κοινού.
Δημοσιογράφος: Δεν δένει η παραδοχή ότι δεν πήγαν καλά τα πράγματα με την απαίτηση να συνεχίσει η ίδια πολιτική και μάλιστα να στηριχτεί από τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης. Η αίσθηση που υπάρχει στους πολίτες είναι ότι η μόνη συναίνεση που μπορεί να υπάρξει αυτή την περίοδο είναι αλλαγή στους όρους του μνημονίου που οδήγησαν στην ανεργία και στην ύφεση, να αλλάξουν οι όροι εκείνοι που οδηγούν την οικονομία μας με ταχύτητα 500 χλμ προς τον τοίχο.
Υπουργός: Να σας πω τώρα και να συμφωνήσετε ότι αυτό που περιγράψατε είναι ο στόχος, θέλουμε να δοθεί αναπτυξιακή ανάσα στη χώρα, να αντιμετωπιστεί το θέμα της ανεργίας με τη δημιουργία θέσεων εργασίας που θα σημαίνει ανάπτυξη. Τα μέτρα που εφαρμόστηκαν πέρυσι που σε μεγάλο βαθμό είχαν μια δημοσιονομική προτεραιότητα – έχουμε εξηγήσει πολλές φορές γιατί- θα πρέπει να αλλάξουν. Λέμε όλοι ότι αυτό το μείγμα πολιτικής δεν ήταν το σωστό ή ότι αυτά που υπεγράφησαν στο μνημόνιο δεν ήταν τα σωστά και πρέπει να πάμε σε κάποια άλλα.
Να έρθουμε, όμως, να πούμε ποια είναι αυτά τα άλλα; Γιατί οι προτάσεις που ακούμε από τη ΝΔ ως βασική αλλαγή είναι η μείωση της φορολογίας: δηλαδή από το 20% που είναι τώρα να πάει στο 15%.
Θέλω να σας θυμίσω ότι την περίοδο που ο κύριος Αλογοσκούφης έκανε την ίδια πολιτική και μείωσε πάρα πολύ την φορολογία των επιχειρήσεων, είχαμε και μείωση εσόδων και καμία αύξηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας.
Έχουμε, λοιπόν, αυτήν την περίοδο από τη μία τη δημοσιονομική πολιτική, με τους συγκεκριμένους στόχους, με κενά επιτυχίας – αυτό είναι αλήθεια- και την ίδια στιγμή γίνεται μια προσπάθεια με το νέο αναπτυξιακό Νόμο, τα νέα κίνητρα προς τις επιχειρήσεις, την πάταξης της γραφειοκρατίας στο κομμάτι των επιχειρήσεων, το θέμα των fast truck, την αναζήτηση επενδύσεων σε όλο τον κόσμο -τα οποία βεβαίως δεν έχουν ακόμα αποδώσει πλήρως.
Να θυμηθούμε ότι 15-20 χρόνια πριν, όταν είχαμε 4,5 και 5% ανάπτυξη και έπεφταν τα «πακέτα» και τα δάνεια από όλον τον κόσμο με τη σέσουλα, δεν είχαμε καταφέρει ουσιαστικά να επιτύχουμε ανάπτυξη, παρά μόνο μεγέθυνση. Δηλαδή δεν είχαμε ανάπτυξη και προσέλκυση επενδύσεων. Κατηγορούμε, λοιπόν, την κυβέρνηση τώρα, γιατί σε αυτόν τον ένα χρόνο, που είχε ως προτεραιότητα τα δημοσιονομικά θέματα, τα τεράστια ζητήματα διοίκησης, την τεράστια σπατάλη….
Δημοσιογράφος : Μα ούτε σε αυτά έκανε τίποτα…
Υπουργός: Έκανε σημαντικά πράγματα!
Δημοσιογράφος: Οι σπατάλες στο δημόσιο τομέα συνεχίζονται, δεν έχουνε γίνει οι περικοπές που θα έπρεπε… και η εικόνα που δίνει η κυβέρνηση είναι εικόνα ασυνεννοησίας, που δεν πείθει…
Υπουργός: Ξεκινήσαμε από το τι κάναμε και καταλήξαμε στο θέμα της εικόνας της κυβέρνησης. Να σταθούμε, όμως, λίγο στο προηγούμενο που είναι πολύ σοβαρό. Έχουμε ένα χρόνο, ουσιαστικά από πέρυσι το Μάιο μέχρι φέτος, που λέτε ότι δεν κάναμε όσα έπρεπε για το θέμα του εξορθολογισμού του κράτους.
Πρέπει να σας πω ότι μετά από μια πάρα πολύ σοβαρή δουλειά και σε βάθος ανάλυση, που έγινε στο Υπουργείο Παιδείας οι επτά μεγάλοι οργανισμοί που υποστήριζαν όλο το έργο του Υπουργείου έγιναν δύο. Από ένα τεράστιο σύστημα Οργανισμών και Διευθύνσεων καταλήξαμε συνολικά σε δύο Οργανισμούς με 200 θέσεις εργασίας. Οι δύο Οργανισμοί αυτοί αποτελούν πραγματικό υπόδειγμα για να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα του παρελθόντος.
Όταν αποφασίσαμε να παρέμβουμε στα περίπου 2.000 σχολεία, να κάνουμε συνενώσεις, ήταν μια σοβαρή υπόθεση που είχε εκπαιδευτικά χαρακτηριστικά. Είναι αδιανόητο σε μία χώρα να υπάρχουν σχολεία μονοθέσια, διθέσια και τριθέσια.
Δημοσιογράφος: Βλέπουμε, όμως, να κλείνουνε και Πανεπιστημιακά τμήματα από έλλειψη πόρων.
Υπουργός: Υπάρχει ανάγκη να αλλάξουμε τη λογική «κάθε χωριό και ΤΕΙ ή Πανεπιστημιακό τμήμα», τα οποία στην πραγματικότητα δεν υπηρετούν την επιστήμη με τον τρόπο που θα έπρεπε.
Δημοσιογράφος: Ναι, αλλά αυτό να γίνει με σχέδιο…
Υπουργός: Φυσικά! Απολύτως. Ανακοινώσαμε ότι σε 25 Τμήματα δεν θα εισαχθούν φέτος σπουδαστές. Δεν δώσαμε τα οικονομικά στοιχεία. Θα μπορούσαμε να δώσουμε το κόστος ανά σπουδαστή. Υπάρχει τμήμα ΤΕΙ που έχει κόστος 42.000 ευρώ ανά φοιτητή, σε μια επαρχιακή πόλη, όταν το μέσο κόστος στο Harvard είναι 32.000 δολάρια. Δώσαμε, όμως, τα εκπαιδευτικά στοιχεία. Δηλαδή έχουμε ΤΕΙ σε συγκεκριμένες πόλεις που μόνο 20- 25 φοιτητές σε όλα τα εξάμηνα παίρνουν συγγράμματα. Εκεί, όλη η κοινωνία ξέρει, ότι τμήματα ΤΕΙ γίνανε άναρχα, καθώς κάθε Υπουργός που ερχότανε έφτιαχνε 10 ΤΕΙ και άφηνε «σφραγίδα» σε κάθε πόλη χωρίς να υπάρχει εκπαιδευτική λογική από πίσω. Αυτό είναι ένας εξορθολογισμός της πολιτικής και μία ανάγκη, η οποία συνοδεύεται και με οικονομικά κριτήρια. Δεν είναι κακό αυτό!
Επειδή αναφέρεστε σε Ιδρύματα τα οποία θα φαλιρίσουν να σας πω ότι στα Πανεπιστήμια φέτος μειώσαμε κατά 30% τους προϋπολογισμούς που είναι τεράστιο νούμερο! Να δούμε όμως και τι περιθώρια υπήρχαν σε κάθε Πανεπιστήμιο;
Πρύτανης, ο οποίος διαμαρτύρεται, ανακοίνωσε ότι είχε 85.000 φοιτητές και μέσα από τη λεπτομερή καταγραφή που κάναμε προκύπτουν 45.000 φοιτητές.
Δεν γίνεται να ξεχνάμε όλες τις δυσκολίες, τον ανορθολογισμό και το πελατειακό σύστημα το οποίο λειτούργησε επί χρόνια, και να λέμε τώρα ότι ό,τι κάνουμε, το κάνουμε γιατί μας το λέει το μνημόνιο. Για την Παιδεία δεν λέει τίποτα το μνημόνιο! Αυτό σημαίνει ότι δεν θα κάνουμε πράγματα; Δεν τα ζητούσαμε τόσα χρόνια; Γιατί δεν τα υποστηρίζουμε τώρα αυτά;
Δημοσιογράφος : Δεν έχουμε χρόνο να ανοίξουμε τη συζήτηση για το 5% στην Παιδεία…
Υπουργός: Τα τελευταία χρόνια και στην Παιδεία έχουν δοθεί χρήματα. Ας δούμε, όμως, σήμερα τα κονδύλια που υπάρχουν και πώς θα τα χρησιμοποιήσουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Δημοσιογράφος: Μήπως η λύση είναι οι εκλογές; Δεν μπορείτε να συνεννοηθείτε τα πολιτικά κόμματα μεταξύ σας, η χώρα οδεύει προς την καταστροφή και ημείς άδομεν.
Υπουργός: Επειδή ένας από τους τίτλους των κεφαλαίων του βιβλίου αυτού που ζούμε τώρα είναι το «ημείς άδομεν», απαντώ ότι δεν είναι λύση οι εκλογές. Θεωρώ ότι εάν αναγκαστούμε να προσφύγουμε σε εκλογές, θα είναι καταστροφικά τα αποτελέσματα για την οικονομία και την κοινωνία το επόμενο διάστημα.
Η θέση μου στο θέμα των εκλογών δεν είναι αυτή, γιατί θα θέλαμε να συνεχίσει οπωσδήποτε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Καταλαβαίνετε και εσείς ότι δεν κάνει το πιο εύκολο, ούτε το πιο ευχάριστο έργο αυτή τη στιγμή, είναι όμως μια αποστολή.
Ο χρόνος που θα χαθεί τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, με τις εκλογές -για να πάμε σε πράγματα τα οποία κανείς δεν βλέπει να γίνονται διαφορετικά από αυτά που μπορούμε να κάνουμε σήμερα- θα οδηγούσε σε μεγάλα αδιέξοδα, θα δημιουργούσε σημαντικά προβλήματα, για να μην είμαι πολύ ακραία.
Τι πρέπει να κάνουμε: νομίζω ομολογούμε όλοι ότι περάσαμε ένα τρίμηνο με ρυθμούς οι οποίοι δημιούργησαν σύγχυση. Σας θυμίζω ότι η Βαβυλωνία έρχεται από έξω και αυτή τη στιγμή γίνεται της Βαβυλώνας στην Ευρωπαϊκή Ένωση για το τι πρέπει να γίνει στην Ελλάδα ή στην Πορτογαλία ή στην Ιρλανδία και αυτό ως ένα βαθμό μεταφέρθηκε εδώ.
Προηγήθηκε ένα τρίμηνο στο οποίο δεν υπήρξε η αποτελεσματικότητα που έπρεπε. Για να μην γίνουν εκλογές -που τις θεωρώ εξαιρετικά αρνητική εξέλιξη- χρειάζεται η κυβέρνηση με πολύ μεγάλη αποτελεσματικότητα και αποφασιστικότητα, να λειτουργήσει, όχι μόνο για να υλοποιήσει αυτά που πρέπει, αλλά για να επιτύχει, γιατί αυτή έχει σε μεγάλο βαθμό την ευθύνη, τη συναίνεση, την οποία οφείλουμε να κάνουμε.
Σε ό,τι αφορά αυτό που είπατε, το πολιτικό σύστημα δεν λειτουργεί με όρους 1980. Δεν είμαστε στο ‘80, είμαστε στο 2011, η χώρα είναι προ της μεγαλύτερης απειλής που έχει αντιμετωπίσει και δεν μπορεί κανένας να σφυρίζει αδιάφορα.