Συνέντευξη στην “Εφημερίδα των Συντακτών”

“Η θεωρία της κυβέρνησης για τα δύο άκρα είναι ανιστόρητη και επικίνδυνη”

-Το νέο αφήγημα της κυβέρνησης, μετά το success story, είναι η επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος. Μάλιστα, ο πρωθυπουργός άφησε να εννοηθεί ότι πλησιάζει «το τέλος των μνημονίων». Πόσο κοντά στην πραγματική οικονομική κατάσταση της χώρας είναι αυτά τα επιχειρήματα;

Δεν θέλω επ’ ουδενί λόγω να μηδενίσω την τεράστια προσπάθεια που έχει καταβάλει η χώρα, όμως ο χειρισμός του πρωτογενούς πλεονάσματος θυμίζει την έξοδο από την επιτήρηση που επιζητούσε η Ν.Δ. πριν από τις εκλογές του 2007, και πολύ φοβάμαι ότι, όπως και τότε, δεν θα διαρκέσει. Προφανώς, εξυπηρετεί πολιτικές ανάγκες αλλά και σκοπιμότητες εντός και εκτός Ελλάδος, όμως προς το παρόν παραμένει μια λογιστική και μόνον απεικόνιση. Το προβαλλόμενο πρωτογενές πλεόνασμα δεν είναι αποτέλεσμα επιτυχούς εφαρμογής μεταρρυθμίσεων, αλλά βασίζεται στην άντληση πόρων από το ύστατο υστέρημα της κοινωνίας, δηλαδή από φόρους που πληρώνονται από όση απέμεινε αποταμίευση κάθε νοικοκυριού και από τη μείωση των επενδυτικών δαπανών, δημόσιων και ιδιωτικών. Άρα, ακόμη και αν το 2013 υπάρξει πλεόνασμα, δεν μπορεί να είναι διατηρήσιμο με τους σημερινούς ρυθμούς και δεν μπορεί να φτάσει το 4,5%, που είναι αναγκαίο για οποιονδήποτε πλέον εθνικό σχεδιασμό.

– Το τελευταίο διάστημα πυκνώνουν οι διεργασίες για την ανασυγκρότηση του χώρου μεταξύ Ν.Δ.-ΣΥΡΙΖΑ. Συμμετέχετε ενεργά; Παρακολουθείτε από απόσταση; Για να είναι αποτελεσματική η προσπάθεια τι πρέπει να γίνει;

Και συζητώ και παρακολουθώ με προσοχή την αγωνία όλων όσοι ειλικρινά θέλουν κάτι νέο. Πιστεύω βαθιά ότι πρέπει να δημιουργηθεί κάτι τελείως νέο. Ένας νέος πόλος που θα μιλήσει πάνω απ’ όλα με ειλικρίνεια για το πού πραγματικά είμαστε και τι πρέπει να κάνουμε με ενόραση, αλλά και με πολιτικές «γωνίες». Πιστεύω ότι αυτός ο πολιτικός σχηματισμός πρέπει να βασίζεται στην ισότιμη συμμετοχή ατόμων, να παρουσιάσει άμεσο σχέδιο για την έξοδο από την κρίση ξεπερνώντας τις υπάρχουσες δομές.

– Το ΠΑΣΟΚ και ο Ευάγγελος Βενιζέλος ανέλαβαν πρωτοβουλία, ώστε να αποτελέσουν τον κορμό για τη δημιουργία μιας ελληνικής «Ελιάς», καλώντας σε συστράτευση υπό την «ομπρέλα» του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος. Θα ανταποκριθείτε;

Φοβούμαι ότι ένα εγχείρημα που σκοπεύει να δώσει διέξοδο στα προβλήματα του «τώρα» θα είναι προϊόν μιας χρήσης εν όψει εκλογών και θα κάψει μια προσπάθεια.

– Ανασύσταση της Κεντροαριστεράς με παράλληλη συγκυβέρνηση με τη Ν.Δ., χωρίς προγραμματικό πλαίσιο, έχει νόημα;

Είναι σαφές ότι μπαίνουμε και στην Ελλάδα στον αστερισμό των κυβερνήσεων συνεργασίας. Προϋπόθεση για να μην ενσωματώνονται τα μικρότερα κόμματα σε μια ισοπεδωτική ηγεμονία των μεγαλύτερων, είναι η συμφωνία στο πρόγραμμα και στο μοντέλο διακυβέρνησης και διαχείρισης του κράτους.

-Περίπου πενήντα πανεπιστημιακοί και συγγραφείς που ασπάζονται τις αρχές της Σοσιαλδημοκρατίας αναμένεται να δώσουν στη δημοσιότητα κείμενο-παρέμβαση. Πως κρίνετε αυτή την απόπειρα;

Θετική και ελπιδοφόρα, αλλά δεν είναι αρκετό. Πολιτική χωρίς πολιτικούς δεν γίνεται. Ιδέες, κείμενα, αναλύσεις, θα χρειαστούν ανθρώπους που θα μιλήσουν και θα παλέψουν γι’ αυτές στο πραγματικό πεδίο της πολιτικής, που είναι η επαφή με τον πολίτη. Εκεί που έρχεσαι αντιμέτωπος με το πραγματικό πρόβλημα και τις πραγματικές ανάγκες των Ελλήνων.

– Ο ΣΥΡΙΖΑ χωράει στην Κεντροαριστερά; Και από την πλευρά τους τα κεντροαριστερά κόμματα πρέπει να υπολογίζουν σε ενδεχόμενη κυβερνητική συμμαχία μαζί του;

Σήμερα, δεν είναι Κεντροαριστερά. Και δεν νομίζω ότι θέλει να είναι, μιας και βολεύεται ανάμεσα στον αριστερό λαϊκισμό με δόσεις σοβαροφάνειας. Διαθέτει ορισμένα αξιόλογα στελέχη με ιστορία και αγώνες, αλλά απέχει από την κατάκτηση ενός σχεδίου αρχών, αξιών και θέσεων που μπορούν να δώσουν πειστική προοπτική στον τόπο.
Οι κυβερνητικές συμμαχίες θα είναι, όπως φαίνεται, ο κανόνας πλέον. Για να έχουν, όμως, όφελος για τη χώρα και για να πετύχουν τον στόχο της συναίνεσης, πρέπει να υπηρετούν την λογική μας λεπτομερούς και ειλικρινούς προγραμματικής συμφωνίας.

– Η Χρυσή Αυγή αυξάνει τα ποσοστά της, ο λόγος της βρίσκει απήχηση στις νέες ηλικίες και στους πολίτες που πλήττονται από την κρίση και την ίδια ώρα αποθρασύνεται, με αποκορύφωμα τη δολοφονία στο Κερατσίνι. Πώς ερμηνεύετε το «φαινόμενο» Χρυσή Αυγή;

Ηρθε η εποχή που το κτήνος απελευθερώθηκε. Η Χρυσή Αυγή είναι μια συμμορία και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί. Με άσκηση ατομικών ποινικών διώξεων στα μέλη της που εμπλέκονται, προκαλούν ή υποθάλπουν περιστατικά βίας. Πρέπει να διωχτούν άμεσα ως ηθικοί αυτουργοί η πολιτική της ηγεσία μέσα από τα όσα ανατριχιαστικά κατά καιρούς έχει πεί. Είναι μια συμμορία που πάτησε πάνω στο τεράστιο κενό της των υπηρεσιών του κράτους προς τον πολίτη. Η απόλυτη απαξίωση του πολιτικού συστήματος και οι συνεχιζόμενες παθογένειες των πολιτικών συμπεριφορών αναγορεύουν αυτή τη συμμορία σε τιμωρό του συστήματος που βγαίνει σεργιάνι στις γειτονιές με τη λεπίδα του Τζακ του Αντεροβγάλτη. Οι απελπισμένοι και απηυδισμένοι άνθρωποι είδαν τον τιμωρό. Η δολοφονία του Φύσσα στο Κερατσίνι ας ελπίσουμε ότι θα συγκλονίσει ενεργά όλους.

– Θεωρείτε ότι η ενίσχυσή της συνδέεται ή όχι με τις πολιτικές αυστηρής λιτότητας;

Φυσικά και συνδέεται. Είχαμε από την αρχή επισημάνει και στην Ευρώπη ότι υπάρχει το κρίσιμο όριο που αφορά την αντοχή, την αξιοπρέπεια και την προοπτική ενός ατόμου και ενός έθνους.
Πέρα απ’ αυτό, Συντάγματα, νόμοι και ορθολογικά επιχειρήματα σαρώνονται από την απελπισία και την ορμή της κοινωνίας. Κρίσιμο για την ιστορία κάθε έθνους είναι πια εάν θα κυριαρχήσει μια πολιτική δύναμη που θα μετατρέψει την απελπισία σε απόφαση για δουλειά και δημιουργία, ή αν θα κυριαρχήσει η πολιτική δύναμη που θα μετατρέψει την απελπισία σε δύναμη διχασμού, μίσους και εν τέλει εμφυλίου πολέμου. Γι’ αυτό και πιστεύω ότι μόνον ένας νέος πολιτικός σχηματισμός μπορεί να υπερβεί τον καλπάζοντα διχασμό.

– Ο τρόπος προσέγγισης από την κυβέρνηση ο οποίος αξιοποιεί τη θεωρία των δύο άκρων σάς βρίσκει σύμφωνη; Αποδίδετε ευθύνες και στην αξιωματική αντιπολίτευση;

Όχι! Είναι απαράδεκτο να ταυτίζεται ένα μόρφωμα που αρνείται τη δημοκρατία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τεράστια ευθύνη για τη σωματική και ψυχολογική βία που έχει ασκήσει επί χρόνια μέσω ομάδων του και στελεχών του, γιατί κυρίως συνετέλεσε στο να θεωρείται η βία στοιχείο της καθημερινότητας. Από τα σχολεία και τα πανεπιστήμια μέχρι τα υπουργεία και τις πολιτικές εκδηλώσεις. Άλλο όμως ανομία και άλλο έγκλημα. Άλλο κατάληψη ενός δημόσιου χώρου και άλλο δολοφονία πολίτη επειδή είναι ο «άλλος». Η βία είναι καταδικαστέα από όπου και αν προέρχεται, και αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ ακόμα δεν το απεδέχθη, αλλά η θεωρία της κυβέρνησης για τα δύο άκρα είναι ανιστόρητη, επικίνδυνη και εν τέλει εξυπηρετεί κομματική και όχι εθνική στρατηγική.