therealdesign

Είναι μεγάλη τιμή να δίνεται σε κάποιον η ευκαιρία να μιλήσει για σημαντικούς ανθρώπους. Γίνεται μάλιστα μεγαλύτερη η τιμή όταν διαθέτει κανείς το επιπλέον προνόμιο να έχει συνεργαστεί, αγωνιστεί και πετύχει μαζί τους.

Αυτό νιώθω τώρα που γράφω για τον Βασίλη Παπάζογλου, καθώς, δυστυχώς, δεν μπορώ απόψε να είμαι μαζί σας, ανάμεσα στη συντροφιά όσων έχουν τη χαρά να ανήκουν στους φίλους του Βασίλη.

Δεν θα είναι υπερβολή αν πω ότι από όλες τις ευχάριστες και δύσκολες στιγμές της θητείας μου στο Υπουργείο Παιδείας, εκείνη που θα μου μείνει για πάντα χαραγμένη, είναι η πρωτοφανής για τα Ελληνικά πολιτικά δεδομένα, επιτυχία της ψήφισης του Νόμου για την αναβάθμιση των ελληνικών ΑΕΙ.

Μία μεγάλη πολιτική επιτυχία που προέκυψε μέσα από συνδυασμό διεθνούς και εθνικής εμπειρίας,  μεθοδικότητας, υψηλής επιστημοσύνης, συντονισμού, ευελιξίας και κυρίως βούλησης και αποφασιστικότητας.

Αυτά τα χαρακτηριστικά, δηλαδή, που διαθέτει ο Βασίλης και πάνω στα οποία μαζί με τους συνεργάτες μας, αλλά και τη στήριξη πολλών από εσάς, χτίσαμε κάτι για το οποίο αξίζει να λες ότι η πολιτική έχει ακόμα να δώσει στον τόπο.

Αυτή τη μεταρρύθμιση λοιπόν, θα κληθεί και το πολιτικό σύστημα και οι άνθρωποι της Ανώτατης Εκπαίδευσης και οι φοιτητές και οι πολίτες να υπερασπισθούν ως ένα δικό τους κτήμα. Ένας δικός τους στόχος έξω και πέρα από τη Δανειακή Σύμβαση και το Μνημόνιο.

Ούτε δογματικοί είμαστε ούτε ριψάσπιδες όμως. Ο Νόμος πρέπει να εφαρμοστεί και, όπως ο ίδιος άλλωστε περικλείει στην φιλοσοφία του, όπου χωλαίνει πρέπει να διορθωθεί.

Δεν νοείται όμως επέμβαση εκ των προτέρων και με ιδιοτέλεια σε έναν Νόμο που δεν εφαρμόζεται πλήρως από ανθρώπους που αποσκοπούν και έχουν δημοσίως δηλώσει τη συνολική ακύρωση του.

 Εύχομαι ο χώρος της Εκπαίδευσης να έχει την τύχη να υπηρετείται πάντα από επιστήμονες, δασκάλους και κυρίως ανθρώπους σαν τον Βασίλη Παπάζογλου.

Τον χρειαζόμαστε για όλα τα μεγάλα και σημαντικά που έχουμε μπροστά μας.

Αποκαλυπτικός, του τι μπορούσε να γίνει αλλά δεν  έγινε, τώρα και ενάμιση χρόνο στον χώρο της Παιδείας, είναι ο κ. Υπουργός Παιδείας στην προσπάθεια του να παρουσιάσει ως  έργο της Κυβέρνησης  Σαμαρά, όσα αυτή κληρονόμησε από τους προηγούμενους, με την συνέντευξή του στο «Πρώτο Θέμα».

Είναι δείγμα μιας αντίληψης, όπως άλλωστε επιβεβαίωσε ο ίδιος ο πρωθυπουργός με την χθεσινή του ομιλία. «Ο,τι καλό δικό μας ό,τι κακό των άλλων». Μια αντίληψη  που όλοι ελπίζαμε  ότι η δημιουργία μιας Κυβέρνησης Συνεργασίας  θα ανέτρεπε. Στην  θέση της θα έφερνε την λογική της συναίνεσης και της συνεννόησης, με πολιτική εντιμότητα και την πολυπόθητη αλήθεια. Αλήθεια,  για το που βρισκόμαστε, αλήθεια,  για το που πηγαίνουμε και πώς θα πορευθούμε.
Αρνούμενη  τους αφορισμούς θα μιλήσω με συγκεκριμένα παραδείγματα.
Ας δούμε τα κατά Αρβανιτόπουλο επιτεύγματα της Κυβέρνησης Σαμαρά στην παιδεία.
1.«Ο πρώτος νόμος της Κυβέρνησης ήταν για τα ΑΕΙ - για να λειτουργήσουν χωρίς προβλήματα» !!!
Ναι ήταν, αλλά το μόνο που χρειαζόταν ήταν η καθιέρωση της ηλεκτρονικής ψήφου, που είχε αρνηθεί η Ν.Δ. κατά την ψήφιση του Ν.4009/2011. Αντ’ αυτού κυρίαρχο στοιχείο ήταν η παράταση της θητείας των Πρυτάνεων και η ανασύσταση των προσωπικών φέουδων, που έφερε αντιφάσεις και δυσλειτουργίες στην εφαρμογή της όλης μεταρρύθμισης,  με ασύλληπτες καθυστερήσεις σε μέτρα που άμεσα αφορούν τους φοιτητές αλλά και το αυτοδιοίκητο των Πανεπιστημίων.
2.«Προχωρήσαμε στην θέσπιση του Εθνικού Πλαισίου Επαγγελματικών Προσόντων».
Προφανώς  εννοεί τον νόμο που ψηφίστηκε  τον Σεπτέμβριο του 2010, ξεκίνησε όλη η προεργασία υλοποίησης και από το 2012 εγκαταλείφθηκε.
3.«Αναδιάρθρωση της διαχείρισης του διδακτικού προσωπικού πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας»
Πράγματι υπήρξε επιστροφή στις  χωρίς κριτήρια αποσπάσεις .  
Με υπεράριθμους στο κέντρο και κενά στην περιφέρεια. Και αυτά όταν από το 2011 λειτουργεί η ηλεκτρονική κάρτα σχολείου, όπου καταγράφονταν πρόγραμμα, ώρες και προσωπικό για κάθε τμήμα δημοτικού, γυμνασίου και λυκείου. Η μήπως δεν λειτουργεί;
4.«Πετύχαμε το αυτονόητο: να ξεκινά η σχολική χρονιά με τα βιβλία και τους εκπαιδευτικούς στα σχολεία».
Πράγματι η διανομή των βιβλίων για 2012-13  άρχισε από τον Μάιο του 2012
(η Κυβέρνηση ανέλαβε στις 21 Ιουνίου),που επιβεβαιώνει πόσο αποδοτικότερος είναι «ο Διόφαντος» δηλαδή ο νέος οργανισμός εκδόσεων  που λειτουργεί από τον Σεπτέμβριο του 2011.
5.«Προχωράμε σε νομοθετικές πρωτοβουλίες για το Λύκειο και το Τεχνολογικό Λύκειο»!!!
Αρκεί να σκεφθεί κανείς ότι τα σχέδια νόμου για το Νέο Γενικό και Τεχνικό Λύκειο και το σύστημα εισαγωγικών εξετάσεων, ήταν συμφωνημένα σε διακομματικό επίπεδο, από τον Γενάρη του 2012, και με απόφαση του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας, και με εξασφαλισμένη  τότε χρηματοδότηση.  Με την προσωπική άρνηση του κ Σαμαρά, η Κυβέρνηση Παπαδήμου δεν προχώρησε . Ενάμιση χρόνο μετά ανακοινώνονται για πολλοστή φορά  Θύμα της αναβλητικότητας τα παιδιά που συνεχίζουν με ένα αναχρονιστικό σύστημα.
6.«Το φθινόπωρο θα καταθέσουμε νομοσχέδιο για την έρευνα και τεχνολογία»
Άλλο ένα νομοσχέδιο επεξεργασμένο και ξεχασμένο από το Γενάρη  του 2012, με άμεση συνεισφορά του Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας και Τεχνολογίας (ΕΣΕΤ), υπό την προεδρία του κ. Κριμιζή, με τους διεθνούς κύρους κορυφαίους επιστήμονες. Δύο χαμένα χρόνια, καθοριστικά για την ανάπτυξη της χώρας.
7. «Η αξιολόγηση υλοποιείται και είναι εξαιρετικής σημασίας».
Το πρόγραμμα αξιολόγησης του σχολείου ξεκίνησε να εφαρμόζεται  2011. Το Π.Δ. για την ατομική αξιολόγηση, παραδόθηκε στον κ Μπαμπινιώτη τον Μάρτιο του 2012. Ένα χρόνο μετά τίποτα το συγκεκριμένο.
Τα παραπάνω αποτελούν γεγονότα. Επισημάνσεις που θεωρώ ότι μπορούν να οδηγήσουν σε αφύπνιση, γιατί «η ανάκαμψη της πατρίδας περνά μέσα από την αναγέννηση της παιδείας». Να και ένα σημείο που συμφωνώ με τον κ. Αρβανιτόπουλο.!
Δεν έχουμε την πολυτέλεια για κομματική και προσωπική αλαζονεία.
Η έξοδος από την κρίση απαιτεί συνένωση δυνάμεων. Και αν η αντιπολίτευση δεν θέλει ας κινηθούν οι τρεις κυβερνητικοί εταίροι. 4-2-1 στις μεταρρυθμίσεις και όχι στους διορισμούς.
Τουλάχιστον το ΠΑΣΟΚ έχει μεταρρυθμιστικό παρελθόν. Αν δεν έχει τίποτε νέο να πει, τουλάχιστον ας υπερασπισθεί το έργο του.

ΑΔ

Αγαπητέ κύριε Μητρόπουλε,

Θέλω να σας συγχαρώ τόσο εσάς όσο και την ακαδημαϊκή κοινότητα του ΤΕΙ Καβάλας για το μήνυμα αισιοδοξίας , δύναμης και εξωστρέφειας που δίνετε με τη σύνθεση του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματός σας.

Η όσμωση του ανθρώπινου δυναμικού του Ιδρύματός σας με σύγχρονα ρεύματα της επιστήμης και της τεχνολογίας εξαιρετικών διεθνών πανεπιστημίων τα οποία φημίζονται για την σύνδεση της τεχνολογίας με την οικονομία, είμαι σίγουρη ότι θα φέρει λαμπρά αποτελέσματα.

Το Τεχνολογικό Ίδρυμα Καβάλας, όπως και ορισμένα ακόμα Τεχνολογικά Ιδρύματα της περιφέρειας, ανοίγοντας νέους δρόμους υπερβαίνει τη μιζέρια των μικρών εσωτερικών στοχεύσεων και συμφερόντων.

Εύχομαι εθνικές και διεθνείς διακρίσεις και ουσιαστική συνεισφορά στην ανάπτυξη του τόπου και στην απασχόληση των νέων ανθρώπων.

ΑΔ

Δείτε σχετικό ρεπορτάζ της εφημερίδας "Τα Νέα", για τα ελληνικά εκπαιδευτικά ιδρύματα με συμβούλια διεθνούς σύνθεσης

Η Άννα Διαμαντοπούλου γράφει για το Νέο Λύκειο, συμμετέχοντας στον διάλογο που άνοιξε το matrix24.gr αναφορικά με τις προωθούμενες αλλαγές:

Για ακόμα μια φορά το βάρος των αδυναμιών στην λειτουργία  ενός Υπουργείου – και δη της Παιδείας – μεταφέρεται στους Βουλευτές και μάλιστα, ως κατεπείγουσα ανάγκη και ως παράπλευρη απώλεια του μνημονίου. Πολύ μεγαλύτερο είναι το βάρος για τους Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ,  οι οποίοι από υπέρμαχοι των μεταρρυθμίσεων, υποχρεώνονται να στηρίζουν κομματικές λογικές της Νέας Δημοκρατίας, λόγω της έλλειψης μιας καθαρής προγραμματικής συμφωνίας των  συγκυβερνώντων , που ακόμη ετοιμάζεται…

Η Κυβέρνηση επαναλαμβάνει τα ίδια και τα ίδια και στην Παιδεία, σε μία εποχή που θα έπρεπε να αλλάξουν τα πάντα, που πρέπει να αλλάξουμε όλοι μας.

Το σχετικό σχέδιο νόμου κατατέθηκε τελικά την περασμένη Τετάρτη. Ανασύρθηκε από το συρτάρι, αλλά είναι απόλυτα νοθευμένο ως προς τον μεταρρυθμιστικό του χαρακτήρα,  με διατάξεις που κινούνται σε αντίθετη κατεύθυνση και χωρίς  προϋπολογισμό και χρονοδιάγραμμα εφαρμογής.

Η μεταρρύθμιση που δεν έγινε …με εντολή Σαμαρά!

Ο μεγάλος παιδαγωγός Αλέξης Δημαράς είχε μιλήσει πολλές φορές για «τη μεταρρύθμιση που δεν έγινε ποτέ» στον χώρο της παιδείας , κυρίως λόγω της μεγάλης κομματικής και πολιτικής πόλωσης στα θέματα αυτά, της βραχύβιας θητείας  των Υπουργών  Παιδείας αλλά και της προχειρότητας στην προετοιμασία νόμων, ακόμη και σε θέματα παιδείας που τα αποτελέσματα τους  φαίνονται σε βάθος χρόνων. Γιατί βέβαια άλλο μια  μεταρρύθμιση που βλέπει συνολικά το εκπαιδευτικό σύστημα – από το δημοτικό μέχρι το πανεπιστήμιο -και άλλο αποσπασματικές ρυθμίσεις  ή αλλαγές στο σύστημα εξετάσεων κάθε 6 -7 χρόνια.

Το 2011 είχε κατατεθεί το ν/σ για το «ΝΕΟ ΛΥΚΕΙΟ» , ένα ολοκληρωμένο νομοσχέδιο για το Γενικό και Τεχνολογικό Λύκειο και τις εισαγωγικές εξετάσεις. Ήταν το πέμπτο σε μια σειρά  πολυνομοσχεδίων (από την αντικειμενική και αξιοκρατική διαχείριση του εκπαιδευτικού προσωπικού των εκπαιδευτικών μέχρι την νέα δομή και λειτουργία των ΑΕΙ)  που είχαν ήδη ψηφισθεί.

Η προεργασία ήταν συγκεκριμένη. Ξεκίνησε αρχικά με την αξιολόγηση των προηγούμενων μεταρρυθμίσεων και προτάσεων του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας.

Μετά από δύο χρόνια διαβούλευσης με όλους τους εμπλεκομένους , συνεργασίας με εμπειρογνώμονες του ΟΟΣΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης (κατατέθηκε πλήρης μελέτη) μία ομάδα με ορισμένους από τους σημαντικότερους παιδαγωγούς της χώρας επεξεργάστηκε όλα τα παραπάνω και κατέθεσε στη Διακομματική Επιτροπή σχέδιο το οποίο έτυχε ευρείας αποδοχής.

Το σχέδιο είχε μια σαφή φιλοσοφία και υπηρετούσε ένα βασικό στόχο, που δεν είναι άλλος από την προοπτική της νέας γενιάς, σε μια εποχή που όλα συνεχώς αλλάζουν.

    Πως αναβαθμίζεται ο ρόλος της τεχνικής εκπαίδευσης για την αξιοπρεπή απασχόληση των νέων ανθρώπων και συμβολή τους στην ανάπτυξη της Χώρας,
    Πως μορφοποιείται το Λύκειο εξελισσόμενο σταδιακά από τα μαθήματα γενικής παιδείας σε μαθήματα εξειδίκευσης στην Γ΄ Λυκείου,
    Πως σταδιακά συνδέονται οι εξετάσεις με το Πανεπιστήμιο,
    Πως απαλλάσσονται τα παιδιά από τα φροντιστήρια, πως παραμένουν αντικειμενικά τα κριτήρια εισαγωγής,
    Πως προσεγγίζεται η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και των μαθητών,
    Πως εξασφαλίζεται η ενεργητική διαδικασία επαγγελματικού προσανατολισμού τους με διαφορετικό τρόπο.

Παράλληλα  υπήρχε η προσομοίωση εφαρμογής των νέων επιλογών, σε κάθε λύκειο της χώρας, λαμβάνοντας υπόψη τον αριθμό και τις ειδικότητες των εκπαιδευτικών, τις υπάρχουσες υποδομές αλλά και τα οικονομικά δεδομένα της χώρας, ώστε να λειτουργούν εξ ίσου αποτελεσματικά μικρά ή μεγάλα Λύκεια, στο κέντρο ή την περιφέρεια, προσβλέποντας σε ίσες δυνατότητες  τόσο  για τους μαθητές όσο και τους εκπαιδευτικούς.
Ακόμη σημαντικότερο θεωρώ (α) την επιτευχθείσα τότε συναίνεση, με σχεδιασμό σε βάθος δεκαετίας  έστω  και με επιμέρους συμβιβασμούς και (β) την εξασφάλιση των αναγκαίων πόρων για την υλοποίηση της μεταρρύθμισης από τα τότε προγράμματα  ΕΣΠΑ, που τελικά χάθηκαν λόγω της αναβλητικότητας στην ψήφιση του νόμου.

Με βάση τον τότε σχεδιασμό της συνολικής μεταρρύθμισης στην παιδεία, ο Σεπτέμβρης του 2014, θα σηματοδοτούσε την νέα εποχή στην εκπαίδευση.

Οι μαθητές θα είχαν όλοι τελειώσει το νέο Λύκειο ή το νέο Τεχνολογικό Λύκειο, με νέα προγράμματα σπουδών, με περιορισμό των μαθημάτων και με μαθήματα προετοιμασίας για τις εισαγωγικές, χωρίς  την ανάγκη για φροντιστήρια. Τα Πανεπιστήμια θα είχαν προετοιμασθεί για το νέο σύστημα  εισαγωγής, έχοντας  αποφασιστικό ρόλο στον τρόπο λειτουργίας τους, με βάση τους οργανισμούς και τους κανονισμούς λειτουργίας καθενός από αυτά, που όμως ακόμη δεν ξεκίνησαν, μετά τις αλλαγές που ακολούθησαν.

Όλα ανεστάλησαν. Ο Πρόεδρος της ΝΔ κ. Σαμαράς παρά την αρχική συμφωνία, αρνήθηκε τελικά να εισαχθεί το νομοσχέδιο στο Υπουργικό Συμβούλιο το Γενάρη του 2012  (τότε τα Υπουργικά Συμβούλια συζητούσαν τα Νομοσχέδια) υποστηρίζοντας ότι η κυβέρνηση Παπαδήμου είναι μόνο για το PSI.

Ακόμη και η επιστολή που του έστειλα  την 1η  Μαρτίου 2012 ως αρμόδια Υπουργός για να επισημάνω ότι χάνουμε πολύτιμο χρόνο και πόρους που θα το πληρώσουν εκπαιδευτικοί και μαθητές δεν βρήκε καμία ανταπόκριση. Ουδεμία αντίδραση.  Έγιναν εκλογές και  το νομοσχέδιο μπήκε στο συρτάρι μαζί με το έτοιμο νομοσχέδιο για την έρευνα, στην κατάρτιση του οποίου είχε συμβάλλει καθοριστικά το Εθνικό Συμβούλιο Έρευνας και Τεχνολογίας (ΕΣΕΤ) υπό τον Πρόεδρο κ. Κριμιζή.

Θεωρώ εξαιρετικά σημαντική την προώθηση του ΝΕΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ.  Θεωρώ τις αλλαγές στην Β΄θμια εκπαίδευση ως ένα από τα σημαντικότερα θέματα στη χώρα.

Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν θα ήθελα και δεν θα υποστήριζα ένα περισσότερο τολμηρό και ανατρεπτικό νομοσχέδιο για το οποίο θα μπορούσε να επιτευχθεί συναίνεση στη Βουλή, ιδιαίτερα σήμερα που στη χώρα νόημα έχουν μόνο οι πολύ βαθιές μεταρρυθμίσεις.

Αντ’ αυτού σήμερα  ενεργούμε υπό την πίεση της τρόικας και με κατεπείγουσες διαδικασίες κεκλεισμένων των  θυρών.

Αιτία είναι οι  20 μήνες αδράνειας και άρνησης εφαρμογής ή  επεξεργασίας όσων είχαν συμφωνηθεί. Μια καθυστέρηση  που άνοιξε τελικά την μέχρι τότε κλειστή πόρτα  του  Υπουργείου Παιδείας στην τρόικα  και  έφερε  – όπως και σε τόσες άλλες περιπτώσεις – την πίεση για μέτρα  αλλά και  την αριθμητική του μνημονίου  και  στα …σχολεία.

Παρακολουθούμε  και εδώ την ίδια πολιτική τακτική που είδαμε στην « επιχείρηση ανατροπής» του νόμου για τα ΑΕΙ και στην συνέχεια για την εφαρμογή του  «σχεδίου»  «Αθηνά». Αλλαγές πελατειακού τύπου, κατάθεση και απόσυρση άρθρων με βάση τις κομματικές και συντεχνιακές διευθετήσεις, φωτογραφικές ρυθμίσεις κτλ. Κυρίως δε, εξαίρεση σημαντικών τομέων από τη δημόσια τεχνική εκπαίδευση χωρίς τεκμηρίωση, διαθεσιμότητες χωρίς ατομική αξιολόγηση( φεύγουν  καθηγητές που βραβεύθηκαν ως Άριστοι ή έχουν υψηλά τυπικά προσόντα και ουσιαστικό έργο, όταν άλλοι με πλαστά μεταπτυχιακά παραμένουν ανέγγιχτοι), πολλαπλασιασμό αντί για μείωση των εξετάσεων, επιβάρυνση αντί για ελάφρυνση των οικογενειών με φροντιστήρια, αλλαγές στα προγράμματα  σπουδών χωρίς τεκμηρίωση και  χιλιάδες μαθητές μετέωροι να αναζητούν το μέλλον τους στην ιδιωτική εκπαίδευση.

«Όσο συνεχίζεις να δουλεύεις με τον ίδιο τρόπο έχεις τα ίδια αποτελέσματα» Το ζήσαμε για δεκαετίες.

Για να διαβάσετε την επιστολή της Άννας Διαμαντοπούλου προς τον  Αντώνη Σαμαρά  στις 1/3/2012 πατήστε εδώ.

Δείτε εδώ ολόκληρο το αφιέρωμα του matrix24.gr στο Νέο Λύκειο

Δείτε εδώ το άρθρο δημοσιευμένο στη σελίδα matrix24.gr

Ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κ. Τσίπρας και ένας κύκλος δογματικών δυνάμεων γύρω του, προσπάθησαν επί ένα χρόνο να διασπείρουν ψεύδη για το νόμο 4009/2011 κινδυνολογώντας περί διδάκτρων , ιδιωτικοποίησης των πανεπιστημίων ή περί τέλους των πτυχίων.

Απέτυχαν.

Δεν προκαλεί λοιπόν καμία έκπληξη η σημερινή επανάληψη του ψεύδους.

Ο κ. Τσίπρας συνεπής βεβαίως με τον εαυτό του, ζητά την πλήρη ανατροπή του νόμου και την επιστροφή στο προηγούμενο θεσμικό πλαίσιο.

Την επιστροφή σε ένα πανεπιστήμιο και ένα ΤΕΙ όπου τα τάγματα βίας μπορούσαν να εξοστρακίζουν και να καταδυναστεύουν κάθε φωνή αντίθετη με τη δική τους.

Επιστροφή σε ένα πανεπιστήμιο των κομμάτων και των παρατάξεων χωρίς αξιολόγηση ,χωρίς σύνδεση με την παραγωγή και την οικονομία, χωρίς ελεύθερη φωνή.

Οι υγιείς δυνάμεις της χώρας και της κοινωνίας δεν θα επιτρέψουν αυτό το πισωγύρισμα.

Η προαναγγελθείσα απεργία της ΟΛΜΕ ταράζει για ακόμη μια φορά την περίοδο των εισαγωγικών εξετάσεων.
Για να είμαι απολύτως ξεκάθαρη, οι εξετάσεις πρέπει να γίνουν και να γίνουν στην ώρα τους.
Δεν υπάρχει Υπουργός Παιδείας που να μην έχει έρθει αντιμέτωπος με αυτή την απειλή.
Δεν θα μιλήσω για τη συνδικαλιστική ηγεσία της ΟΛΜΕ.
Είναι η συνήθης στάση δεκαετιών, κάθε συντεχνίας , που χρησιμοποιεί τη δύναμή της εναντίον της κοινωνίας εκβιάζοντας μια αδύναμη και αμυντική (δίκαια τα αιτήματά σας, αλλά να τα δούμε αργότερα) πολιτική τάξη! (120.000 καθηγητές και αναπληρωτές + οι οικογένειές τους είναι θηριώδης αριθμός για τις εκλογές).

Θα μιλήσω για την πολιτική στην Παιδεία που είναι υπεύθυνη για αυτή την ετήσια κοινωνική απειλή, η οποία πέφτει στα κεφάλια μας σχεδόν κάθε χρόνο... ανεξαρτήτως κρίσης και μνημονίου.

Τι βρίσκεται πίσω από τη ετήσια απειλή της ΟΛΜΕ; Τι είναι αυτό που σχεδόν κάθε χρόνο απειλεί 100.000 νέα παιδιά; Ποια είναι αυτά που πρέπει να αλλάξουν για να σταματήσει αυτό το φαινόμενο; Δύο πράγματα:
• O ανορθολογισμός της κατανομής σχολείων στην επικράτεια και του τρόπου πρόσληψης και κατανομής των εκπαιδευτικών (αποτέλεσμα της πιο ακραίας πελατειακής λογικής... τεράστια σχολεία με 20 μαθητές και 17 καθηγητές, υπεράριθμοι καθηγητές στον ένα νομό -ελλείψεις στην ίδια ειδικότητα στον διπλανό νομό).
•  Και το ανεκδιήγητο σύστημα εισαγωγικών εξετάσεων, που ακυρώνει το Λύκειο και ενισχύει την παραπαιδεία (το οποίο για να αλλάξει έπρεπε να αλλάξει η δομή της λειτουργίας των ΑΕΙ).

Και τα δύο για να αλλάξουν χρειαζόταν μια θεμελιώδης στροφή στον κεντρικό άξονα της πολιτικής επιλογής : από την πολιτική που εξυπηρετούσε πρώτα τον καθηγητή και τις ανάγκες του και πρώτα τον βουλευτή, το δήμαρχο και τις πιέσεις τους, να στραφούμε στο δόγμα "ΠΡΩΤΑ Ο ΜΑΘΗΤΗΣ"!
Καθόλου εύκολο! Οι μαθητές δεν έχουν δύναμη πίεσης και είναι περαστικοί…
Οι συνεργάτες μου στο Υπουργείο ήταν αντίθετοι στο να δώσω στη μεταρρύθμιση αυτό τον τίτλο... θυμάμαι ο ΔΝ και ο ΓΚ μπήκαν αναστατωμένοι στο γραφείο μου προειδοποιώντας ότι ξεκινώ πόλεμο!!
Ξεκίνησα! Ο ΣΥΡΙΖΑ (δηλώσεις σαν αυτές του κ. Κουράκη ήταν στην ημερήσια διάταξη) και οι φίλιες συνδικαλιστικές του δυνάμεις (ισχυρές) ξεσπάθωσαν, οι άλλες παρατάξεις  ακολούθησαν.
Τι έγινε λοιπόν από τον Νοέμβριο του 2009 μέχρι τον Μάρτιο του 2011 γι΄ αυτά τα δύο θέματα; Και μάλιστα όταν ο προϋπολογισμός πήγαινε στα Τάρταρα, οι μισθοί των εκπαιδευτικών κατρακυλούσαν και οι "αγανακτισμένοι εκπαιδευτικοί" ήταν αντίθετοι σε κάθε προσπάθεια και επιχειρούσαν να διαλύσουν και την πιο ...μικρή εκδήλωση;

Α) Ο εξορθολογισμός του συστήματος ή η πολιτική του αυτονόητου

1. Έγινε αποτύπωση του αριθμού των εκπαιδευτικών, των σχολείων, των τμημάτων, του μαθητικού δυναμικού, του πλεονάζοντος ή ελλείποντος προσωπικού. Σχεδιάστηκε εφαρμόστηκε και λειτούργησε η ηλεκτρονική κάρτα σχολείου ώστε με το πάτημα ενός κουμπιού, να έχει η διοίκηση και ο Υπουργός την κατάσταση σε κάθε σχολείο, κάθε λεπτό, όποτε θελήσει.

2. Αντικειμενοποιήθηκαν απολύτως οι προσλήψεις και συναρτήθηκαν με τις ανάγκες των σχολείων και όχι με τις πολιτικές συμφωνίες... πόσοι θα μπουν από κάθε ειδικότητα ώστε να ισορροπούμε με όλους (αυτό το μέτρο έβαλε απέναντι μου το "σύλλογο αδιόριστων εκπαιδευτικών», που αριθμούσε όπως ισχυρίζονταν οι ίδιοι 100.000, και που μου επιτίθονταν με βία όπου περπατούσα ή μιλούσα!)

3. Γύρισαν στα σχολεία τους 5000 εκπαιδευτικοί (φέτος αποσπάσθηκαν πάλι 4500), μπήκαν αντικειμενικά κριτήρια στις αποσπάσεις και καταργήθηκαν όλες οι ρουσφετολογικές εξαιρέσεις στην προσμέτρηση των μορίων της θέσης όπου υπηρετεί ο εκπαιδευτικός (τις οποίες επανέφερε η τρικομματική κυβέρνηση).

4. Σχεδιάστηκε, νομοθετήθηκε και υλοποιήθηκε η πολιτική αξιολόγησης. Η πρώτη φάση της αξιολόγησης των σχολείων (παρά την αντίδραση ακόμα και με ξύλα εναντίον καθηγητών που την εφάρμοσαν) είναι σε εξέλιξη και από τον Σεπτέμβριο επίκειται η γενίκευση της σε όλα τα σχολεία.

5. Συγχωνεύτηκαν ή έκλεισαν 2000 σχολεία με παιδαγωγικά και οικονομικά κριτήρια, όχι γιατί το είπε η Τρόικα, αλλά γιατί έτσι έπρεπε να γίνει, για τις ανάγκες των μαθητών και της χώρας.

6. Νομοθετήθηκε η δυνατότητα να αποσπώνται εντός περιφέρειας οι υπεράριθμοι εκπαιδευτικοί, ώστε να αντιμετωπίζονται οι ανάγκες των σχολείων.

Ο ΣΥΝΟΛΙΚΟΣ ΟΜΩΣ ΕΞΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΔΙΑΛΥΜΕΝΟΥ ΠΕΛΑΤΕΙΑΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΧΩΡΙΣ ΠΙΣΩΓΥΡΙΣΜΑΤΑ, ΣΥΝΕΧΕΙΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΙΔΕΡΕΝΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΒΟΥΛΗΣΗ. ΤΑ ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΑ ΜΕΣΑ ΕΧΟΥΝ ΚΟΝΤΑ ΠΟΔΑΡΙΑ ΑΝ ΔΕΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΗ ΡΙΖΑ ΤΟΥ.

Β) Η Μεταρρύθμιση στο Λύκειο στην Τεχνολογική Εκπαίδευση και οι Εισαγωγικές, που ακολούθησε τη μεταρρύθμιση που ξεκίνησε από την υποχρεωτική εκπαίδευση με το «Νέο Σχολείο»

Τον Γενάρη του 2012, υπήρξε διακομματική συναίνεση για το νέο λύκειο για το νέο τεχνολογικό λύκειο και για το νέο σύστημα εξετάσεων. Μετά απο 2 χρόνια συστηματικής δουλειάς με τον ΟΟΣΑ, διαβούλευσης με το Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας, τη λειτουργία Διακομματικής επιτροπής και τη λειτουργία ειδικής ομάδας παιδαγωγών με επικεφαλής τον κ. Μπαμπινιώτη, καταλήξαμε σε συναίνεση ώστε το νέο σύστημα να ξεκινήσει το 2014.
Το τι συνέβη και πώς χάθηκε ακόμη μία ευκαιρία φαίνεται στην τότε επιστολή προς τον κ. Σαμαρά την οποία δημοσιοποιώ για πρώτη φορά (διαβάστε την στο τέλος του κειμένου).
Τα παραπάνω και πολλά άλλα:
• Ψηφίσθηκαν από πολλούς βουλευτές αλλά υποστηρίχθηκαν από λίγους που είχαν τη φλόγα και την τόλμη να πάνε κόντρα στον 40ετή λογική της μεταπολίτευσης
• Πολεμήθηκαν με λύσσα από κόμματα της Αριστεράς, τα συνδικάτα και τις κομματικές παρατάξεις
• Έγιναν δεκτά με ανακούφιση, χωρίς όμως έκδηλη υποστήριξη απο μεγάλο μέρος Εκπαιδευτικών
• Υποστηρίχθηκαν από σημαντικό μέρος των ΜΜΕ.
Ανταποκρίθηκαν στο κοινό αίσθημα, στη κοινή λογική των πολιτών.
Δεν έχω μιλήσει μέχρι τώρα!
Ξέρω τον αντίλογο που θα δεχθώ (με ή χωρίς ακρότητες;): «μιλάς εσύ που ψήφισες το μνημόνιο, που δεν είχαν τα παιδιά βιβλία κλπ»
Ναι μιλώ εγώ, που ψήφισα συνειδητά το μνημόνιο, γιατί ήταν η μόνη λύση για τη αποτροπή της κατάρρευσης της χώρας, εγώ που αφού δεν το πρόλαβα  ανέλαβα προσωπικά την ευθύνη για τα βιβλία, ανεξάρτητα που ήταν το σφάλμα και που άλλαξα ριζικά το σύστημα ώστε να μη συμβεί ξανά σε κανέναν... Εγώ που έκανα λάθη, παραλείψεις , που αναστάτωσα με τις αποφάσεις μου τη ζωή πολλών ανθρώπων, αλλά που πάλεψα με πολλούς ανθρώπους, πέρα απο τα όρια για να αλλάξουμε το πιο σημαντικό αλλά εξαιρετικά προβληματικό σύστημα στη χώρα: ΤΟ  ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ. Ένα σύστημα που υπάρχει και λειτουργεί ΜΟΝΟ χάρη σε ένα κρίσιμο αριθμό σπουδαίων αφιερωμένων εκπαιδευτικών, που όμως απελπισμένοι μένουν σιωπηλοί και ασχολούνται (παλεύοντας με τα θηρία του συστήματος) μόνο με τους μαθητές τους. Σ΄αυτούς υποκλίνομαι, σ΄αυτούς ελπίζω.
Αυτοί είναι που θα σώσουν τις εξετάσεις.

Ακολουθεί η επιστολή στον κ. Σαμαρά το Μάρτιο του 2012:

Την ώρα που οι πολίτες έχουν περιέλθει σε απόγνωση για το παρόν και το μέλλον τους και η Χώρα δίνει ξανά μια μάχη επιβίωσης μετά την εξάμηνη προεκλογική αδράνεια, η Κυβέρνηση φέρεται να προωθεί κατά προτεραιότητα και χωρίς συζήτηση, αλλαγές στην μεταρρύθμιση της ανώτατης εκπαίδευσης. Τα όσα διακινούνται με μορφή τροπολογιών και δεν διαψεύδονται για το νόμο 4009/2011 προκαλούν ανησυχία που επιτείνεται από την επιλογή του αιφνιδιασμού με την «κατεπείγουσα» διαδικασία των δύο ημερών.  

Οι κυβερνητικές προτάσεις αποτελούν συμβιβασμό με τις συντεχνίες και παρωχημένες (δήθεν προοδευτικές) κομματικές δυνάμεις που διαχρονικά ευθύνονται για τις παθογένειες των ΑΕΙ. Η κοινή λογική, που επιτάσσει ένας νόμος πρώτα να εφαρμόζεται και στη συνέχεια, αν και όπου χρειάζεται, να βελτιώνεται, έχει απλά τεθεί στο περιθώριο.

Με το πρώτο σχέδιο Νόμου που ετοιμάζεται για τη νέα Βουλή, αντί νέων μεταρρυθμίσεων αρχίζει το ξήλωμα μιας από τις ελάχιστες μεταρρυθμίσεις που δεν επιβλήθηκε από το μνημόνιο ούτε από την τρόικα.

Μιας μεταρρύθμισης που αποτύπωσε, με εντυπωσιακή πλειοψηφία στη Βουλή, τη θέληση του ελληνικού λαού για δημόσια Πανεπιστήμια και ΤΕΙ με αξιοκρατία, εξωστρέφεια, σύνδεση με την παραγωγή, διεθνή αναγνώριση και ουσιαστική προσφορά στην ελληνική νεολαία, θέτοντας στο περιθώριο κατεστημένες καταστάσεις.

Η προβαλλόμενη ως  συμφωνία των τριών αρχηγών στην αλλαγή ενός νόμου, επειδή αρνούνται να τον εφαρμόσουν βίαιες μειοψηφίες και δημόσιοι λειτουργοί που υπηρετούν  δικές τους σκοπιμότητες, είναι ύβρις για τη Δημοκρατία.

Πως μπορεί να ανακτηθεί αξιοπιστία της χώρας και του πολιτικού μας συστήματος, πως θα προωθηθούν άλλες δύσκολες μεταρρυθμίσεις, ξεχνώντας μια πλειοψηφία των 4/5 της Βουλής, δημιουργώντας συνειδησιακό πρόβλημα στους βουλευτές, απαξιώνοντας την κοινοβουλευτική διαδικασία; Πρόκειται για επιβεβαίωση καταδικασμένων λογικών και πρακτικών συνολικά του πολιτικού  συστήματος που οδήγησε τη Χώρα μας στο σημερινό αδιέξοδο.

Η επιτυχία μιας ευρύτατης συναίνεσης για την Παιδεία στη Βουλή, δημιούργησε αίσθημα αισιοδοξίας και ανάτασης. Η τύχη αυτής της μεταρρύθμισης θεωρώ ότι θα λειτουργήσει ως βαρόμετρο όχι μόνο για το μέλλον της Κυβέρνησης αλλά και της Χώρας.  

Σε κάθε περίπτωση όμως υπάρχουν υγιείς δυνάμεις, σε όλους τους τομείς της κοινωνίας μας , αυτή τη κρίσιμη ιστορικά στιγμή που θα ανοίξουν τους δρόμους που χρειάζεται η χώρα.